Kendrick Lamar - GNX (2024)

Vind/vond de man op "good.kid" zo'n beetje dé voor mij meest beste vernieuwende rap artiest (met dank aan Dre), en op "TPAB" zag k hooguit op 4 nrs daarvan wat terug.

Gozer irriteert me inmiddels mateloos met dat stemmetje dat continu stemmetjes produceert alsof hij in een ff-ing animatie film optreedt.
Kap daarmee, please.

Eerder al vermoedde k grootheidswaanzin en een latent vervelend BLM narcisme stoornisje bij Lamar.
Pak dat hoge zeik stemmetje erbij en k heb gegeten en gedronken.
*old skool lome oude Cypress Hill loeihard opzetten doet*

Wie is "K" en waarom mag hij of zij zelf niet zijn of haar berichten schrijven?

En waarom snapt K stam + t niet?

Jongeren op musicmeter? 3 T's ga door!

Zoals Damn gaat het nooit meer worden. Die acceptatie zit er bij mij in sinds Mr. Morale in 2022 uitkwam. Niet omdat dit laatst genoemde album nou slecht was - nee, sterker nog: die plaat heb ik wekenlang bijna iedere dag opgezet. En als je bij zo’n sterke plaat tóch lichte teleurstelling voelt, dan weet je met terugwerkende kracht dat de voorganger een meesterwerk was: een meesterwerk dat, wat mij betreft, een van de beste albums was van het popdecennium 2010-2019 en zich ook een van de beste hiphopalbums ooit mag noemen.

Goed, dat was Damn dus. Nu naar GNX. Met voorbedachte teleurstelling, stelt dit album zeker níét teleur. De harde Lamar is terug met TV Off en de zwijmelende Kendrick klinkt door bij Luther. Zonder zelfverraad weet Kendrick Lamar constant weer opnieuw zijn eigen stem op een andere manier aan de man te brengen. De vreemde, bijna melancholische, soms zelfs hallucinerende melodieën van (daar is ie weer) Damn, die mis ik ook weer op GNX. Bovendien mogen de hoge stemmetjes ook voor mij wat minder (3 T’s heeft stiekem wel een beetje gelijk). En daarnaast mag het in de toekomst ook wel weer een beetje minder over mij, mezelf en ik gaan. De bredere kritische blikken op een vervallen Amerika zijn er nog steeds, maar nemen nu wel iets te vaak plaats voor de nodige egotripperij.

Goed, we zijn wat gewend in de hip-hop, en het valt alleszins mee bij Kendrick. Het ego is misschien wat groter geworden, maar zijn uitgesproken onzekerheden zeker niet kleiner. En dat siert en, boven alles, fascineert het veel meer dan de narcistische waan van de dag die in hiphopland aan de orde is.

Vier dikke sterren voor GNX. En stiekem - heel stiekem - blijf ik gewoon door dromen van een toekomstige goudmijn die zich mag meten met Lamars eerdere meesterwerk. Als Amerika’s favoriete Compton-vluchteling dát voor elkaar krijgt, dan is Damn niet meer het meesterwerk, maar Kendrick Lamar zelf de meester van zijn genre.

Dit album scoort momenteel beter dan DAMN, ongelooflijk. Dat album heeft echt sterke songs (op Yah Yah na ) hier is het een groot snoozefest. Soms een aardige track, maar veel, heel veel middelmatige trap beats en generieke r&b refreintjes. Ik blijf me verbazen, maar blijkbaar hoor ik niet wat anderen horen, hoe hard ik ook blijf proberen.

Draaide deze vandaag weer eens en begin 'm steeds beter te vinden. Gruwelijk vette tracks. Gemiddeld genomen toffer dan DAMN., maar daar staan dan weer een paar tracks op die ik nog een stukje beter vind.