Kendrick Lamar - GNX (2024)

Kendrick Lamar verraste ons gisterenavond met een nieuw (digitaal) album. Verder goed nieuws: hij is terug in topvorm. Een heerlijk funky hiphop album dit GNX!

Heel toffe verrassing, deze plaat ineens. Met in elk geval - ik moet nog beter luisteren - een paar heel toffe tracks, zoals de opener en 'Reincarnated'. Op dat laatste nummer refereert Kendrick niet voor het eerst naar zijn spirit animal 2Pac (ook in de instrumentatie natuurlijk, afkomstig van de parel Made N****).

MUSTAAAAAAAAAAAAAAAARD!

Sicke hoes.

Heerlijke plaat en fantastisch geproduceerd. Klapt aardig binnen op de koptelefoon!

Ik vind het ook niet per se erg dat het album slechts 44 minuten is. Vond Mr. Morale eigenlijk te lang.

Deze komt lekker binnen, het is al weer een stuk beter dan Mr. Morale gelukkig! Wel vuil om dit te doen op dezelfde dag dat één van zijn idolen, Ice Cube, ook net een nieuw album uitbrengt.

Ik ging al lekker op Mr. Morale dus dit wordt dan vast helemaal een feest, aan de eerste reacties te zien. Ik luister zsm!

Ik trok juist Mr Morale voor geen meter en vind hier ook geen hol aan eerlijk gezegd. Matige beats, aardige samples maar vooral oeverloos veel getetter van de heer Lamar. Ik denk dat we uit elkaar zijn gegroeid. Daar waar ik het tot Damn goed vond heeft ie het daarna te veel in zn bol gekregen.

Ik ging wel goed op Mr Morale, deze staat ook weer bol van kwaliteit en Kendrick is gretig!
Reincarnated is fantastisch!

Reincarnated klinkt als een mengelmoes van vele Eminem-hits. Niet m'n ding.

Hij groeit bij elke beurt.

Wat een topplaat dit. Staat non-stop aan sinds gisteren. Goede flow, lekkere producties, afwisselende tracks. Favo track is nu Man at the Garden. Wordt jaarlijstje materiaal dit.

Een heel album rap vind ik meestal te vermoeiend waardoor ik het genre vaak aan me voorbij laat gaan. Niet altijd zoals nu.

En hier vind ik het dus helemaal niet vermoeiend en vind ik de flow heerlijk. Ik begin voorzichtig maar zie dit nog wel groeien.

Waar vinylbeleving afhaakt haak ik zeker aan. Misschien vind ik dit wel zijn leukste. Maar ja, ik ben geen kenner he

Lekker puntig plaatje zo op het eerste gehoor.

Kenner ben ik ook niet echt denk ik ( of in ieder geval niet echt meer ) en de puntigheid van dit album is opzich wel fijn, alleen Lamar kan voor mij nooit meer zijn meesterwerken Good Kid Mad City en To pimp a Butterfly evenaren.
Opzich hoeft dat ook niet, maar zijn manier van rappen begint teveel op een trucje te lijken. Wat streng was ik wel, want dit album is beter dan Mr Morale. Toch weet GNX mij niet echt te overtuigen.

Nou zeg, dit komt onverwacht lekker binnen bij deze metalhead. Nu heb ik gedurende mijn aanwezigheid op MM hiphop wel leren waarderen, maar ik ben ook tot de conclusie gekomen dat het niet echt "mijn" genre is. Destijds is Kendrick Lamar wel één van mijn favoriete hiphop artiesten geworden. Maar met de twee platen na To Pimp A Butterfly kon ik niet veel. Die heb ik niet vaker dat één of twee keer geluisterd.

Hier ben ik tijdens de eerste luisterbeurt al om. Wat heeft deze man een fijne flow. En dat laat hij hier op elk nummer horen. Vaak vind ik hiphop muzikaal nogal saai (steeds dezelfde digitale beats, verder vrij weinig begeleiding), maar hier hoor ik best veel variatie en krijg ik de indruk dat minimaal een deel van de instrumenten niet uit een doosje komen, om het maar eens oneerbiedig te zeggen. Een blik op de wikipedia pagina van dit album leert mij dat dit klopt. Maar het allerbelangrijkste zijn toch de geweldige raps van Kendrick.
Ik ben heel benieuwd hoe deze plaat zich na meerdere luisterbeurten gaat ontwikkelen bij mij. Vooralsnog ben ik onder de indruk.

Ik ervaar hetzelfde Jelle78: herken alles wat je hier zegt.

Het perfecte album na de nu al iconische back & forth met Drake. Kendrick barst van het zelfvertrouwen en claimt op deze nieuwe plaat zijn terechte plek als nummer 1 MC van zijn generatie.

Ik respecteerde Mr. Morale voor de manier hoe eerlijk Kendrick daar gevoelige thema’s behandelde en persoonlijker was dan ooit. Muzikaal klikte het voor mij nooit zo sterk als de rest van zijn albums, en omdat het een heavy listen is ben ik wel te spreken over GNX dat een meer recht voor zijn raap victory lap is. Dit is het soort album dat misschien niet tipt aan de meesterwerken GKMC of TPAB, maar wel een soort album is dat nog miste in zijn discog en daarom dus echt wel iets toevoegt,

De West Coast en vooral dan Bay Area invloeden klinken heel lekker en wat dacht je dan van Reincarnated… openend met een verse waar Kendrick de flow en delivery van Pac gebruikt op een sample van Pac’s groep Outlawz en vervolgens een verse heeft die je op zoveel manieren kan interpreteren.

De substance is er nog zeker wel, maar het is in een meer toegankelijk jasje gestopt zonder dat Kendrick iets van zichzelf inlevert. In plaats daarvan viert Kendrick juist LA culture op dit album waar hij comfortabel is met zijn huidige status in de scene.

Eindelijk weer eens een Kendrick album met replay value.

Waar is die sample van Reincarnated ook alweer van. 2Pac of zo?

-edit- never mind je kunt ook gewoon hierboven lezen natuurlijk.

Mooi gesprek met jezelf, Kos. Dat zijn soms mijn favoriete comments. (Dit is geen ironie.)

Meer mixtape stijl dan album stijl. Minder uitstappen naar jazz, soul, funk en zo en dat trek ik eigenlijk wel echt goed.

Ik vond Mr Morale eigenlijk helemaal niet minder dan zijn twee moderne klassiekers (enkel met DAMN heb ik wat minder). Misschien was zijn laatste plaat wel wat doorlopend zwaarder en minder luchtig, maar ik vond eigenlijk dat Kendrick dat verrassend makkelijk kon dragen zonder theatraal of gezocht te worden. Deze plaat gaat op het eerste oog weer iets meer terug naar het ‘kleine’ maar is ondertussen opnieuw ijzersterk. Heel veelzijdig en toch consistent en compact. 44 minuten is ook een perfecte speelduur voor een album dat zo volop ‘aanstaat’ als deze.

PS: prachtige hoes!

Magistrale hoes en een heerlijk albumpie hoor, komt veel op repeat voor mij!
Zeker sterker als mr morale, die ook al bovengemiddeld was (3,5-4,0* voor mij)
Ik begin met 4*

Zo, komt meneer op de valreep (ja, dat is eind november toch wel), met een AOTY kandidaat.

Ik ben redelijk hard weggeblazen door deze. Van begin tot eind van heel hoog niveau.

Eerste album sinds GKMC wat mij weer ligt. De producties zijn lekker simpel en gemakkelijk te beluisteren.

Misschien is dit gemaakt met het doel om wat meer mainstream publiek te trekken. Wat mij betreft geslaagd!

Na het ambitieuze en grootse To Pimp A Butterfly kwam hij met het wat flitsender klinkende Damn, nu doet Kenny hetzelfde door dit lichtere, 'kleine' plaatje uit te brengen na de dikke pil die Mr. Morale was.

Ik vind Kendrick doorgaans op zijn best wanneer hij thematisch zo ambitieus mogelijk is, maar ach deze is ook best fijn, zeker omdat Kendog nog steeds iedere moderne mainstream hiphopper met twee vingers in de neus achter zich laat qua rapskills. Op de tweede helft van de plaat staan wat liedjes die voorlopig nog niet helemaal bij me binnenkomen, maar wie weet verandert dat nog wel.

Man at the garden geeft mij enorme One Mic-vibes.

Misschien groeit het muzikaal nog wat maar tekstueel snap ik er echt geen reet van.

Ik vond alles aan die beef kut. Degradeerde kendrick volledig tot een kleine bitch die soort roddelmuziek maakt. Not like us is best een tof liedje, maar als ik de tekst hoor trek ik het echt niet.

En, dat zet hij door, precies waar ik bang voor was, waarom is hij zo boos en opgefokt over onzinnige dingen?
Sowieso een ergernis voor mij dat de muziek wereld bijzonder oppervlakkig blijft in deze krankzinnige tijd.

Ik hoop dat het muzikaal groeit want ik ben best een fanboy van kenboy, maar ik ben bang dat het te veel Eminem en te veel herhaling van not like us is.

'i make em n#€@&z mad, somebody gotta do it'. Ik wil niet boosheid, ik wil genieten van de kunst die Kenny beheerst. Ik wil family ties kendrick. Ik wil meer Keem bij mijn Kendrick.

De uitzondering nu is wel Reincarnated... 2pac, kendrick, Dylan

Ik ben het geheel met je eens. Ik denk dat Kendrick vooral slachtoffer is van zijn eigen succes, en zich inmiddels meer laat leiden door wat de meeste luisteraars van hem verwachten. Of hij is zich gaan mee gaan bewegen met zijn publiek en vind het echt tof wat hij maakt.
Ik snap het niet. Waar is de vindingrijke Kendrick van zijn eerste 3 (vooruit 4) platen? Inmiddels vind ik het allemaal zo ongelooflijk voorspelbaar worden. Neem nou zo'n nummer als Man at The Garden, dat qua opbouw vermoeiend voorspelbaar is. Kendrick die zo fluister rappend begint, dan wacht je op de opbouw en de afsluitende Motherfucker, en die komt dan ook.

Tekstueel is het inderdaad al helemaal erg matig. Zich kritisch uitspreken in deze roerige tijden zou tof zijn, maar ik snap ook dat artiesten dat niet doen. Zangeres Chappell Roan heeft dat een tijdje geleden gedaan en de kritiek en alle bagger die zij over zich heen kreeg was enorm.