Architects - The Sky, the Earth & All Between (2025)

Bring me the Architects lees ik overal.
Was het maar waar.

De BMTH invloeden zijn op 50% van het album duidelijk te horen inderdaad

Lekker plaatje hoor, helemaal niks mis mee zo op het eerste gehoor!

Ik zie het toch anders.
BMTH is meester geworden in leveren van halfslachtig werk. De laatste plaat is een evolutie naar metalcore met stevige emo, electronic en hyperpop invloeden. Een uiterst moeilijke balans, maar ze doen het perfect. Compleet platgeproduceerd ook, maar het hoort ook bij die plaat.
En kwalitatief halfslachtig werk leveren is veel uitdagender dan blijven vastzitten in één genre (sorry aan alle hokjesdenkers).
Architects gaat ook meer en meer de halfslachtige toer op, ik geloof dat ze zelfs een voormalig BMTH lid hebben ingeschakeld voor de productie van deze plaat. Maar helaas. halfslachtig is het zeker, maar niet kwalitatief. En dan wordt het snel doorzichtig.

Whiplash vind ik nog wel iets. Maar verder?

Ze proberen allebei poppy hooks in hun muziek te introduceren (daar kan je voorstander of tegenstander van zijn), maar verschil is dat BMTH weet hoe ze catchy pop moeten maken en Architects niet.

Prima album, verzorgd geproduceerd, waarop de band weer wat steviger voor de dag komt, zij het met de poppy elementen van de vorige twee albums. Die combinatie werkt hier uitstekend, mede door het sterke songmateriaal. Vrijwel iedere track is raak; luister maar eens naar de furieuze opener Elegy en aanstekelijke tracks als Whiplash en Landmines.