Prince - The Slaughterhouse (2004)

Van dit album ken ik het nummer Peace, dat begint met een hoop ongein (typische Prince-humor) en wordt dan snel een funky nummer dat lekker droog klinkt.
Ook 2045 Radical Man opent apart met een statement en blijkt dan een funky, jazzy nummer te worden met een hoop 'stemmetjes' zoals we gewend zijn van de man.

Inmiddels ken ik het album wel dus meer info is geboden

Prince verwelkomt ons in The Slaughterhouse en dan zet de funky track Silicon in.
Zo wil ik de man horen: gortdroge funk. Puntig en swingend.
Ook SM Groove is los gespeelde, ontspannen party-funk. Hoe heerlijk is de gitaar hier: korte funky licks en soms op de achtergrond electrisch losgaan maar wel heel subtiel. Prince rapt maar deze keer stoort het me eens niet. Zeer sterk nummer.
Y Should Eye Do That When Eye Can Do This? lijkt op Release It van het album Grafitti Bridge. Ook hier weer een rappende Prince; muzikaal swingt het als een trein en het is wederom de gortdroge funk die me goed bevalt. Blazers spelen hier een zwoele rol. Lekker hoor. Boomshockalockaboom!
Golden Parachute dient zich aan. De eerste keren vond ik het nummer maar zo zo. Diverse draaibeurten zorgden er voor dat die mening bijtrok. Een midtempo song waar de fluit vrolijk doorheen vlindert onder een uiterst strak en funky geluid.
Hypno Paradise vind ik iets te niemandallerig. Wel leuk om de kreetjes en koortjes van de man goed te horen. Het is een party song maar ik mis net even te veel pit en spirit.
Props N Pounds is ook funk. De aloude drumcomputer wordt van stal gehaald en geeft het nummer de zo bekende Prince-sound mee. Let ook op de rollende bas...... heerlijk.
Northside bevat blazerspartijen zoals we ze vaker horen op albums van de Sexy MF. Het zijn op het eerste gehoor misschien niet eens de meest opvallende nummers maar als je ze dan beter gaat leren kennen horen we toch wel een Prince zoals hij toch wel sterk is.
Peace noemde ik al eerder. Prince / Morris Day humor in het intro en daarna party funk van het meest droge soort. Zo mag ik het horen.
2045 Radical Man noemde ik in mijn vorige bericht al en The Daisy Chain sluit af met de krijsende gilletjes aan het begin gevolgd door.... ja ja............ funk funk funk.
Al met al een aangenaam album dat even de tijd nodig had maar wat na meerdere draaibeurten behoorlijk sterk blijkt te zijn.

Voor diegenen die teleurgesteld zijn in de laatste worp Planet Earth is dit misschien wel eens een zeer aangename verrassing. ga er zeker achteraan zou ik zeggen! Dit is meer oldschool Prince en absoluut behorend tot de betere releases van de laatste jaren. Jammer dat het alleen een internet-release was.

Die 'gortdroge funk' waar aERo het hieronder over heeft bevalt mij zeer op dit album. Dit album is muzikaal lekker direct zonder al te veel tierelantijntjes.

3,5 ster.

Lekker verzamelaar, die een goede herinnering geeft aan betere Prince tijden.. the NPG music club...

zucht, ik mis 'm.....

Goede CD, klinkt als hoe Rave op momenten had moeten klinken.

Geen idee wat je daar mee bedoelt, maar lekker album.

Dit is toch een kant van Prince die mij niet trekt. Te veel urban-invloeden, en dan vooral die grote nadruk op de eentonige drums.

In 'Silicon' gebeurt bijvoorbeeld helemaal niets. Ik zit het hele nummer naar een saai drumritme te luisteren. 'SM Groove' vind ik nog wel aardig, maar dan vervalt het voor mij toch opnieuw in een soort Britain kledingzaak muzak. Ik zie de half-afgezakte broeken en veel te zware kettingen al voor me. Stel je voor: je zet MTV aan, en je ziet Prince: 'hey everybody, I'm gonna show ya my crib'.

'Props N' Pounds' vind ik wél goed geslaagd, heerlijke sound; zo hoort funk te zijn. 'Northside' kan er ook goed mee door, alleen is het jammer dat er pas na drie minuten wat variatie aan te pas komt. Toch luistert het nog heel aardig weg, zeker de saxofoon op 3/4e van het nummer voegt veel toe.

'Peace' blijft voor mij vervolgens een beetje op twee gedachtes hinken. Enerzijds de urban, anderzijds is het toch geen onaardig nummer met een aanstekelijke melodie en ditto ritme. '2045: Radical Man' blijft na meerdere malen een skipper, en de afsluiter wordt wat ontsiert door de vocalen. Muzikaal wat meer in de lijn van 'Props N' Pounds', en ik kan 'm dus tot op zekere hoogte erg waarderen, maar die rap....

Vaak komt met Prince met helemaal geen onaardige ideeën, maar de uitwerking in deze stijl is echt niet mijn ding.

Silicon is m'n ultimate favorite op dit album.

Ik ben deze nu via Grooveshark aan het luisteren en hij bevalt mij erg. Hopelijk kan ik hem nog ergens voor een redelijk prijs op de kop tikken. Dit klinkt als het betere werk van Prince van de afgelopen 10 jaar.

Nee, hij is dus niet op de kop te tikken

Inderdaad alleen een download only release geweest. Mocht je een fysieke release tegenkomen, is het een bootleg. Net als chocolate invasion, en Xpectation.

Tijdens het werk een half uurtje geluisterd naar wat hiervan op YouTube te vinden is (nrs. 1/4/8/10) en het gaat om de Prince die ik helemaal niet goed vind. Irritante muziek.

Deze is nog slechter dan 'Chocolate Invasion', voor zover dat mogelijk is. De singles 'Peace' en 'The Daisy Chain' zijn zowat het lelijkste wat hij ooit uitbracht. Muziek en hoes passen goed samen.

Ook hier stem ik niet, want veel nummers zijn niet te vinden. Ik baseer me op de vier die ik ken, waaronder de singles.

Ik lees vernietigende kritieken over 'Kamasutra' en 'Xpectation', maar die beide albums vind ik vele malen beter. Let wel, ik ken ze ook niet volledig.

Het fenomeen Prince ... soms wondermooi, maar ook ...

Een nieuwe poging gegeven aan de via You Tube beschikbare nummers, maar neen, dit is
Die vier nummers verdienen hoogstens 1 ster.

Het broertje van The Chocolate Invasion. Ook alleen uitgebracht via internet en Prince die het voornamelijk in zijn eentje doet. Waar de chocola wat te tam bleef, is de funk op The Slaughterhouse een stuk vetter, waardoor het m.i. een beter album is geworden.

Silicon
De openingstrack knalt er gelijk goed in. Een prettig rappende Prince in combinatie met de vette funk brengen mij direct lekker in de stemming. Behoort het tot zijn allerbeste werk? Absoluut niet, maar de funk was heel lang toch wel erg ver weg.

S&M Groove
Gaat verder in dezelfde stijl. De gitaarriffs zijn heerlijk en de “stiekeme” solo erg fijn. De tekst is mij alleen niet geheel duidelijk.

Y Should Eye DO That When Eye Can Do This?
Hoewel Prince zeker geen groots rapper is, kan het ook op deze track wel bekoren. De raps zijn humoristisch en opschepperig, niet echt zijn ding. Het nummer roept herinneringen op aan het geluid van eind jaren ’80.

Golden Parachute
Muzikaal zakt het in naar een bedenkelijk niveau. De tekst is echter heel sterk met Prince die kritiek levert op de platenmaatschappijen en zijn eigen $ 100 miljoen contract even wegzet als een gouden handdruk.

Hypnoparadise
Is mij te glad en te tam met het totaal ontbreken van een scherp randje.

Props ‘N’ Pounds
Jaren ’70 funk met een fijne bas en goede toetsenpartijen tillen het niveau weer een beetje op.

Northside
NU gaan we weer echt de funk in als Prince vertelt hoe ze vroeger muziek maakten in het nooorden van MPLS. Sonny T. had hier misschien mee moeten doen om het nummer echt te laten knallen.

Peace
Dit nummer, omlijst door skits, had heel goed gepast op een NPG album. Op een Prince album valt het enigszins buiten de boot.

2045: Radical Man
Tekstueel lijkt hij hier erg zijn best te doen, maar ik snap niet goed wat hij bedoelt. Muzikaal vind ik het te veel 13-in-een-dozijn.

The Daisy Chain
Prince vindt (weer) een gastrapper die er eigenlijk niets van bakt (DVS). Daarmee wordt dit nummer voor mij om zeep geholpen.

Dit album vind ik beter dan The Chocolate Invasion omdat het funkier is. Het is verder een behoorlijk coherent album dat lekker wegluistert.

Nu dit album weer opnieuw in de belangstelling is komen te staan krijgen meer mensen de kans om dit te beluisteren.
Ook het oorspronkelijk bedoelde artwork van Sam Jennings wordt weer gebruikt.

Nu ik het album helemaal ken, is het duidelijk: slechter dan dit is hij nooit geweest. Die rapinvloeden, om te kotsen. 20Ten vind ik stukken beter ondanks de vele kritieken.

Lekker album van de man. Ik vind de periode van 2001 (Rainbow Children) tot en met 2006 (3121) een vrij sterke periode van Prince. Behalve NEWS en Expectation dan. Die zijn soms wel aardig, maar hadden van mij niet gehoeven. Daarna heeft hij niet veel bijzonders gedaan, behalve een enkele individuele track.