The Cure - Songs of a Lost World (2024)

Heel erg hyped!

Ben zeer benieuwd naar het gebodene.

Gaat dit het magistrale slotvuurwerk zijn van deze iconische groep?….of wordt het met plaatsvervangende schaamte luisteren…

Ik hoop het eerste, maar ga uit van een soort middenweg tussen deze twee uitersten. Veel songs zijn al live gespeeld, ik ben daar nog niet van onder de indruk geraakt, veel anderen wel, dus.....

Ik denk een magistraal slotwerk. Tot nu toe zitten alone en nothing is forever (laatste live gehoord) echt op het niveau van disintegration. A fragile thing is daarbij ook goed behapbaar maar blinkt nog niet uit.

A Fragile Thing

16 jaar. Dat is net zo lang als van The Top tot aan Bloodflowers (dan wel Seventeen Seconds - Wild Mood Swings). Benieuwd wat er met het tweede (en derde?) album gaat gebeuren dat ze opgenomen zouden hebben in de tussentijd.

Heb ‘Alone’ en ‘Fragile’ zojuist beluisterd, maar van die eerste beluistering word ik nog niet echt warm. Niet slecht, maar ook niet verheffend. Beetje voortkabbelend. Alone neigt best sterk naar ‘Disintegration’, maar haalt dat niveau voor mij (nog) niet. En die huilerige zang van Smith blijft in mijn irritatiezone zitten. Maar dat is (voor mij) niks nieuws. Bekend euvel.

Zo lang ze het niveau van hun 2 laatste platen ontstijgen spreek ik al van een meevaller.

Alone belooft voor mij veel goeds. Ik was niet zo kapot van de laatste worpen, en teerde dus al jaren op het oudere werk, en de live shows. Het lijkt er een beetje op dat die vloek doorbroken gaat worden. Ben heel benieuwd.

Alone doet me denken aan The last day of summer. Daar kan ik mee leven.

Alone was live top, de studio versie moest ik aan wennen, maar kan er mee door en gaf me hoop.
Alone is een best sterke opener.
A Fragile Thing, live vond ik het een rommelig nummer, de piano wel niet dacht ik eerst.
Maar de eerder gepubliceerde stukje Fragile in studio versie had ik snel gehoord en klaar mee.
Toch benieuwd naar het geheel en het kan me nog niet pakken. Geniet wel van de rauwe bas, maar het rommelige gevoel blijft. Vreemd (?) is Want nu in mijn hoofd zit?
Wel heel benieuwd naar titels als Drone;No drone en Warsong. Titels die op 3 denkbeeldige jongens niet zouden misstaan.

Zowel Alone als A fragile thing bevallen me prima! De eerste heeft Disintegration neigingen en Fragile had zo op Wish kunnen staan. Die piano is echt geweldig en voegt een fijn element toe aan het nummer. Ik had totaal geen hoge verwachtingen omtrent het nieuwe album maar op basis van deze twee nummers wordt ik toch wel nieuwsgierig.

Wacht maar tot je ''and nothing is forever'' hoort
(live versie staat op Youtube).
Ja, ik heb dit nummer nu al 50x op Youtube geluisterd. Kun je nagaan

Ik verwacht dat dit album echt een combi gaat worden van disintegration en wish.

Heb And nothing is forever live gehoord in de Ziggo tijdens hun laatste concert alhier. Geweldig nummer al moest het toen nog echt 'landen'. Nadien nog een aantal maal op YouTube bekeken en daar werd het alleen maar beter van.

Die stem, die gitaar, de sound. De performance De blauwdruk van Robert Smith. the Cure is een genre opzich geworden . Al meer dan 40 jaar. De nieuwe nummers. Het klinkt vertrouwd , logisch, het is een genre , bijzonder.

Tussen 2016 en 2019 overleden de ouders en broer van Robert èn de vrouw van Simon. Doorgaans ontstaat het beste materiaal in sombere tijden. Heb 5 nummers gehoord en moet zeggen dat het behoorlijk in de lijn van Disintegration ligt.

Nou, nou, overdrijven is ook een genre….

Te kort doen ook...

Doe ik dat dan? Omdat ik vind dat die twee nummers die ik beluisterde mij nog (niet) overtuigen. U is lid van de “Cure” politie?

Haha, ik denk dat men niks overdrijft als we het hebben over dat the cure een eigen genre is geworden. Ik ken nog altijd geen muziek dat ik hiermee kan vergelijken... Lijkt me gewoon iets feitelijks en heeft weinig te maken met de nummers die nu zijn uitgebracht.
Anyhow, ik sluit me aan bij The Cure politie!

De tweede single is prachtig trouwens.

Ooit naar (andere) postpunk uit de jaren 80 geluisterd? Dat The Cure een eigen geluid heeft, maakt het geen “genre”. Dan zijn er heel veel bands die een eigen “genre” spelen…

Ha, jawel. Alleen vind ik The Cure zoveel meer dan alleen postpunk. Ik begrijp ook wel dat een band geen genre kan zijn, alleen ik denk dat we gewoon willen zeggen dat er niks vergelijkbaars is en dat het gewoon fantastische muziek is. Natuurlijk zijn niet alle albums fantastisch, maar ja, er zitten toch echt meesterwerken tussen. Als je zoveel jaar zoveel mooie muziek kan maken en nog steeds grote concerten kan geven en kan uitverkopen, tja. Zeg het maar...

Kan iemand nog wat leuks zeggen over deze albumhoes?
Deren Bliksem, jij bent hier altijd goed in, waar lijkt dit op?

Ehm. Wil je dat mijn fake account ook gebanned wordt?
Anyways.. Het lijkt op iets met een stuk soort huid er overheen ofzo? Ik kom er niet op. Hint?

Gaat wel een beetje in de richting van dat album van Metallica. Ik ben even de naam van het album kwijt...

Nou, na ‘Wish’ (1992!) was het toch niet meer bepaald best….



Hoe bepalend is dat? Afgemeten naar die maatstaf (en de vorige) is U2 een (veel) groter “genre” - U2 raakte imo artistiek pas na ‘Pop’ in verval.

Death Magnetic!

Dat album was niet voor de poes inderdaad .

Hmm, daar ben ik het niet mee eens. Maar ja, dat mag he. Net zoals ik mag vinden dat geen band in de buurt komt van het "The Cure genre".

Ja en over U2, daar heb je misschien wel een punt. Alleen heeft U2 wat mij betreft niet zo'n uitgesproken eigen geluid. Dus zoals hierboven al gezegd, dan is dit stukje subjectief en dat mag.

Haha

Ik zie dus hier een gezichtje en wellicht verwijst de albumtitel naar het eventuele hoofd. Ik ben benieuwd.