SASAMI - Blood on the Silver Screen (2025)

SASAMI's debuutalbum viel op omdat ze echt een eigen stijl had, maar door de rock/punk-invloeden lijkt haar muziek steeds anoniemer te worden. Gelukkig veranderde mijn stemming gedurende het beluisteren van het album. Figure It Out is aardig door het grote contrast tussen begin en eind, For The Weekend heeft een positieve 00's-vibe, maar ook de single met Clairo blijft mooi.

Met het binnenhalen van Sasami Ashworth koos Cherry Glazerr ervoor om meer synthpop lagen toe te laten aan haar band. Ondanks dat het tweede album Apocalipstick lovende recensies krijgt toegedeeld, koos de band vervolgens voor een steviger postpunk geluid. Een sound waar geen ruimte voor Sasami Ashworth meer was. Dat bood de multi-instrumentalist de mogelijkheid om voor zichzelf aan de slag te gaan. En daarbij blijkt nu ook nog eens dat ze een prima vocaliste is.

Het gelijknamige SASAMI debuut opent met een bescheiden fragiel singer-songwriter song, waarna ze met gemak naar de dreampop noise overschakelt om vervolgens de duistere postpunk kant of de zweverige krautrock velden te bezoeken. Haar klassiek geschoolde achtergrond is hierbij een kracht die ze volledig uitbuit. Haar muziek is niet zomaar in te delen of te categoriseren en dat maakt haar een interessante persoonlijkheid. Na de experimentele noise metal van Squeeze is het toegankelijke Blood On the Silver Screen haar derde wapenfeit.

Haar liedjes zijn in principe korte Netflix verhaaltjes en bij elke song laat ze zich door een film(genre) inspireren en dat levert een veelzijdig beeld op. Een hoog Tik Tok gehalte, waar de concentratieboog niet altijd even gespannen is. Toch lukt het Sasami Ashworth prima om hierbij die eigenheid te bewaken. In een wereld waar zangeressen als Lana Del Rey en Taylor Swift de nieuwe volkshelden zijn is een plaat als Blood On the Silver Screen zeker een aanwinst.

Al dat voorwerk heeft de juiste balans opgeleverd. Het hitgevoelige Slugger heeft een duister alternatief randje en ook de zang is volledig in evenwicht. Ze geeft aan dat ze als oudere jongere nog steeds meetelt en het maximale uit haar bestaan haalt. Het leven stopt niet bij als je dertig wordt en het heeft zoveel meer te bieden dan alleen maar hard werken. Niet vreemd dus dat ze met deze vooruitgeschoven single in 2024 al hoge ogen gooit. Er zit zoveel zwoele sensuele vrouwelijkheid in de track en met de highschool baseball verwijzingen in de videoclip is het overduidelijk dat Sasami Ashworth hiermee een jonger publiek wil aanspreken: een bewuste keuze om die popcultuur te verkennen.

In Just Be Friends benadrukt ze dat soms een vriendschappelijke relatie beter werkt dan een seksuele voortzetting ervan. Wat is het waard om die kameraadschap op te offeren voor iets wat geen bestaansrecht heeft? Het is de bewustwording dat je jezelf niet onwillig moet aanbieden. Een wijze raad, waarmee ze op een natuurlijke manier advies geeft. Sasami Ashworth heeft goed door dat countryfolk erg onder de jeugdige doelgroep leeft en buit dit dan ook volledig uit. Het is allemaal heel doordacht, zeer gericht op de moeder-dochter verhouding; met als beeld dat die gezamenlijk haar concerten bezoeken.

De oudere muziekliefhebber kan de herkenbare op Nirvana’s Come As You Are gebaseerde gitaarriff van The Seed ook goed plaatsen. Met haar geschoolde achtergrond slecht Sasami Ashworth de gapende generatiekloof. Het is de kunst om hier een bevredigend geheel van te maken. Zo zit er heel veel jaren tachtig liefde in de Love Makes You Do Crazy Things rockballad, genoeg donkere new wave tussen de avontuurlijke Possessed breakbeats en teert het zwoele In Love with a Memory op Franse seventies synthpop dramatiek.

Ondanks ik niet tot de doelgroep hoor, voel ik Blood on the Silver Screen wel. De rebelse uitdagende albumhoes past precies in het plaatje dat de zangeres wil uitdragen. Een tikkeltje sexy sensueel, maar door de gewelddadige elementen straalt het ook iets stoers feministisch uit.

SASAMI - Blood on the Silver Screen | Pop | Written in Music - writteninmusic.com