Patti Smith - Horses (1975)

een meesterwerk uit 1975, een stamp in je ballen van patti , hogepriesteres van de punk avant la lettre

lame!

Lame? Pardon? Legendarisch album, wat ik je brom! Twee reacties zijn er ook maar! Ik zeg, kopen, luisteren en genieten! (Zet maar even wat harder bij de nummers Gloria, Birdland en Land: Horses / LoaTD)

dit is idd een pareltje; en over het algemeen beschouwd als een van de beste albums ooit (o.a. Rolling Stone)

Als eerste "kennismaking" met haar werk, is dit een goed album om mee te beginnen?

Volgens mij wel, dit debuut is een soort dwarsdoorsnede van alles wat ze daarna heeft gedaan. En een van haar beste platen.

Zou eerder met 'Easter' of 'Wave' beginnen. "Land'' is een hele mooie verzamelaar.

Ik vind Wave net tussen de oude LP's van mijn pa. Kga eens luisteren

Ik vind Wave net tussen de oude LP's van mijn pa. Kga eens luisteren [/quote]

Ben benieuwd!!

Gloria, is dat gene cover?

Jep, van Them.

Prachtig nummer! Heb deze plaat net geleend van een vriendin, wat een onwaarschijnlijk mooie plaat! patti rules!

Leuk, ik heb deze ook net ontdekt, mijn eerste Patti Smith-album, dit smaakt zeker naar meer! Gloria vind ik hier fantastisch gedaan.

4*

Hier had ik nog niet op gestemd..schandalig!!

Dit is naar mijn idee wel haar beste schijfje.

Toch een halfje omlaag naar 3,5*, wat is Birdland een zeiknummer zeg...

prachtige plaat k'heb ze op lp hier egt subliem !!

ik heb hem met een halfje verhoogd, naar 4,5. deze plaat gaat bij mij echt door merg en been. Hij wordt/ is per luister beurt beter.

Wat een stem, wat een nummers. Unieke plaat en een meesterwerk dat ze ook zelf later helaas niet meer kon evenaren. 5/5

Patti Smith heeft wel dit hooge niveau tot heden kunnen houden. Patti heeft niet eens matige plaat gemaakt laat staan een slechte.

Halfje erbij: essentiële plaat toch wel!

In tijden waar verkoudheden wild om zich heen grijpen, raakt een mens al eens verslingerd aan een ceedee. Zeg nu zelf: een fles hoestsiroop is prijzig tegenwoordig, dan luister je toch beter op een nevelige zondagmorgen naar een popliedje of twee

Laat die ceedee nu niet meteen nieuw zijn, erger zelfs: de ceedee had ik reeds negen jaar (!) geleden gekocht met het geld van een vakantiejob. Zo'n vakantiejob waar ik best leuke herinneringen aan bewaar (ik herinner me hoe een collega een gesmaakte acapella van "Achy Breaky Heart" te berde bracht in de licht gedeukte Ford Transit waarmee we ons mochten verplaatsen)

Ik herinner me nog volgend idee: "Laat ik "Horses" van Patti Smith kopen, dan heb ik een ceedee die ik later nog graag zou kunnen horen". Dat viel me lelijk tegen bij thuiskomst, wat me meteen deed twijfelen aan de mening van de heer Steenhaut (recensent in de krant). Patti Smith ging stof verzamelen, het "nieuwe" album van Pavement ("Brighten the Corners") bleek de beste aankoop tijdens die zomer.

"Brighten the corners vind op tijd en stond nog steeds zijn weg naar de cd-speler, daar waar Patti Smith de laatste maanden heerst

Zeg nu zelf: wanneer iemand sneert: Jesus died for somebody's sins, but not mine tijdens de eerste seconden van een langspeler - kàn een mens anders dan houden van dit soort popmuziek? Wat "Horses" zo pertinent maakt, lijkt me - is die verdomde gedrevenheid.

Die sturm-und-drang hoor je in het continu van klankkleur wisselende "Land", wat het soort nummer betreft dat alles-in-één is: een soort koldereske/gemeende hommage aan Rimbaud (denk aan Chuck Berry's "Go Johnny Go", vervang Johnny door Rimbaud - en probeer dan nog maar 'ns niet te ginnegappen)/een prachtig kronkelende tekst die nergens echt aan wal komt, maar blijft rondzeilen op woelend water/een zinderend spannend rocknummer (luister 'ns naar die rusteloze piano die een één/twee'tje danst met Kaye's gitaar) ...

Kortom "Land" is het soort nummer dat je makkelijk zat zes keer na mekaar draait, waarna je je afvraagt: "Huh? Is het al zo laat? Ik moet mijn tanden poetsen en de bedstee opzoeken".

Ik denk zomaar dat mijn vakantiearbeid bij de plantsoendienst toch iets leuk heeft opgeleverd

mooi verslag , maar deze plaat heeft mij nooit kunnen raken .. en nog steeds niet ... 2,5

Dit is héél essentieel, dit behoort in elke goede rockcollectie te zitten. Punt uit.

****

En waarom niet Radio Ethiopia dan? Dat was destijds mijn eerste kennismaking met Patti Smith. En daar is tot nu toe slechts een beoordeling gekomen, van mijzelf wel te verstaan.

want op Radio Ethiopia staat Aint'it strange: dat is een ware kraker. En niet te vergeten Pissin in a river !!

Sensationeel debuut in 1975.

Dagen was ik destijds van slag toen deze muziek m'n leven kwam binnendenderen.

Voor mij was het
de rauwe energie van Jimmy en de Doors,
de vuige sound van de Stones,
het visionaire en poëtische van Bob Dylan,
de underground klanken van the Velvet,
dit alles, èn nog iets extra-eigens
samengebald in één persoon, en dan ook nog vrouw!!
Hoe was het mogelijk (en nota bene qua uiterlijk bijna een dubbelgang(st)er van Keith Richards).....

Helemaal verliefd werd ik op het mens toen ik haar 'n paar jaar later zag optreden in CBGB's op New-Years-Eve 1977-78 (was tevens een soort verjaardagsconcert; ze is van 30-12).
Geweldige performance! Beelden die tot het end van m'n leven zullen bijblijven.
Ook wel omdat het voor mij de laatste dagen waren van een half jaar rondzwerven door de states. Mooier en meer symbolisch kon een afscheid toen niet zijn...

Nog steeds lopen de rillingen over m'n rug als ik 'Gloria' of 'Land', liefst hard, uit m'n boxen hoor knallen.

Deze plaat zal voor altijd in m'n rock-pop-top-10 blijven bivakkeren.


Bovendien opmerkelijk,
nog niemand hier noemde de nieuwe uitgave van het album in 2005: "30th Anniversary Legacy Edition"

De originele, en geremasterde plaat (mèt 't bonus-nummer 'My Generation'), zit in een pakkage met een 2e life-disc.
Patti speelde in juni 2005 in London met een deel van haar originele band exact dezelfde set-list als destijds op de plaat.

Met nog steeds dezelfde energie en overgave, sommige nummers in een duidelijk verlengde versie, 'Land' bv nu 17,5 min.

Luister en huiver!!!!!

Ik beluister momenteel Gone Again, een veel latere uit 1996. Die kende ik nog niet. Tja, een wat mindere toch, ondanks goeie nummers als summer canibals en het titelnummer. Horses moet ik nog eens goed opnieuw beluisteren.
Ben benieuwd of jij ook haar latere werk zo goed vind, Wazoo

Geweldig album !!! Het enige nummer wat mij niet zo aanspreekt is Birdland voor de rest gewoon geweldig.

Alleen al vanwege het briljante "Land" is deze plaat een absolute klassieker! Haar bewerking van "Gloria" is, samen met de Doors-versie ,de beste ooit, beter dan het origineel.

en gone again vind ik juist een van haar topwerkjes

deze al een aantal keren geprobeerd, het kwartje valt niet, kan er weinig mee

maar ik heb dan ook totaal niks met de velvet underground en dat ligt toch naast het bedje van smith