Blu & Exile - Love (the) Ominous World (2024)

Damn Ominous World komt hard. Lekker dit

Yeah, dit is mijn shit. Klinkt fresh zo op het eerste gehoor. Is toch echt een match made in heaven.

Toch een stuk leuker dan in eerste instantie gedacht. Na de opening met een klassieke Exile-productie schrok ik een beetje van nieuwere sound van het duo. Gelukkig kan ik die nu waarderen en er zijn genoeg fijne linkjes met de sound van hun eerdere werk. Ook Blu vind ik als vanouds sterk; helder rappend met mooie, reflecterende teksten en een stuk minder gefrustreerd, eentonig en vaag zoals op recenter werk. Blij verrast!

Wat vind je er zo anders aan qua sound? Ik vind het geheel in lijn met wat ze eerder maakten. En daar ben ik blij om.

Nou, ik heb toevallig afgelopen dagen Exile-producties op shuffle gezet en je herkent ze uit duizenden; frivole melodietjes, gechopte samples, gepitchte vocals, altijd met een kleine knipoog. Hello LA is een perfect voorbeeld. De vibe van 'Below The Heavens' en 'Give Me My Flowers'. Miles heb ik niet zo goed meer in mijn geheugen, eerlijk gezegd.

Op dit album staan ook wat stevigere nummers, zoals Undisputed, Chucks en Omnious World. Onmiskenbaar Exile, maar net wat anders. Dit komt ook deels/voornamelijk doordat Blu (en de gasten) ook wat harder rappen op die tracks. Dus tof dat die ontwikkeling erin zit, maar aangezien ik het toch automatisch naast 'Below The Heavens' leg is het fijn dat die sound ook nog gewoon te horen is.

Beste duo in Hiphop? Dacht het wel! Wat een album weer.

Same, same, but different. Zeker overduidelijk Exile maar wel met een veel dikkere westcoast saus deze keer.

Zeker, viel mij ook op, die Westcoast sound. Gekke is dat het voor mij overduidelijk anders klinkt, maar als ik mij op de producties focus ik voornamelijk classic Exile hoor.

??Album van het jaar?? dat zou mijn vraag zijn aan de anderen hier. Wel weinig gestemd..

Stemmen doe ik altijd pas na wat langere tijd, maar zal wel 4 sterren sowieso worden. Album van het jaar betwijfel ik. Heb een paar andere favorieten denk ik, al moet ik zeggen dat ik deze pas echt veel zal draaien en op waarde schatten als het cd'tje binnen is.

Voor mij niet album van het jaar, maar moet gek lopen wil die mijn top10 niet halen. Blu & Exile weer op vertrouwd niveau.

Enorm aangename verrassing. Herkenbare maar toch net wat andere producties zoals al werd vermeld. Die westcoast touch slaat wel aan en Blu klinkt weer heel scherp, ook op de wat hardere nummers waaraan hij zich heel goed aanpast.

Het is natuurlijk niet het niveau van BtH maar dat kan ook bijna niet. Dat was iets totaal nieuw, de sound klopte perfect, de tijdsgeest was anders… En het album had uiteraard ook wat sterkere uitschieters en wat meer consistentie.

Enkele van de modernere, hardere nummers liggen me minder en zijn toch net die betere fit voor Blu. Maar het is wel vele malen beter dan verwacht en het beste werk van beide heren sinds BtH. De rest klonk toch meer als een herhaling van hetzelfde trucje. Dit klinkt toch wat frisser, scherper, complexlozer en origineler. De jonge generatie zal dit wat saai vinden maar voor mij is dit echt een plaat zoals ik ze graag heb maar zelden nog hoor.