menu

Bon Iver - SABLE, (2024)

mijn stem
3,73 (63)
63 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: Jagjaguwar

  1. ... (0:12)
  2. Things Behind Things Behind Things (3:20)
  3. S P E Y S I D E (3:29)
  4. Awards Season (5:16)
totale tijdsduur: 12:17
zoeken in:
avatar van Mausie
S P E Y S I D E komt even binnen zeg was Bon Iver al een tijdje kwijt, hopelijk is dit een return to form.

avatar van meneer
Ooohw… Heerlijk ! Wat een verrassing.

De eerste tonen van Speyside en mijn lijf reageert meteen met kippenvel. Bon Iver Old School. Ook weer eens lekker. Dit luidt de herfst in op een hele rustige mooie manier.

Ok, EP. Meer !!

avatar van Grizzly Bear
Lang leve music meter.. inderdaad classic Bon Iver. Fijn

avatar van vinylbeleving
3,0
Mausie schreef:
S P E Y S I D E komt even binnen zeg was Bon Iver al een tijdje kwijt, hopelijk is dit een return to form.


Ik vind dit juist een beetje saai....doe mij maar de bon Iver van i,i. Dit klinkt zoals elke singer songwriter kan klinken, terwijl die laatste precies the best of both worlds bevatte. Bij bon Iver vind ik het juist fijn als het wat knettert in de productie. Maargoed dit is slechts een eerste single. Enkel een ep na vijf jaar is wel wat mager, of zou dit een langzame rollout van een volledig album zijn?

avatar van Mausie
vinylbeleving schreef:
(quote)

Dit klinkt zoals elke singer songwriter kan klinken

Als je puur naar de vorm (minimalistisch met akoestische gitaar en zang) kijkt mss ja. Maar net zoals bij het debuut, tilt Bon Iver het naar een hoger niveau door zijn stem en het gevoel dat hij in de muziek legt. Die x-factor hebben de meest singer songwriters niet. En juist die x-factor vond ik erg ondergesneeuwd op de meer experimentele platen. Voelde voor mij als experimenteren om het experimenteren, waarbij het liedje vaak vergeten werd.

avatar van coldwarkids
3,5
Prachtig nummer!

avatar van vinylbeleving
3,0
Mausie schreef:
(quote)

Als je puur naar de vorm (minimalistisch met akoestische gitaar en zang) kijkt mss ja. Maar net zoals bij het debuut, tilt Bon Iver het naar een hoger niveau door zijn stem en het gevoel dat hij in de muziek legt. Die x-factor hebben de meest singer songwriters niet. En juist die x-factor vond ik erg ondergesneeuwd op de meer experimentele platen. Voelde voor mij als experimenteren om het experimenteren, waarbij het liedje vaak vergeten werd.


Ja ik snap je punt wel denk ik, rond 2008 luisterde ik ook veel naar typische songwriter muziek. Er waren toen best een aantal grote namen zoals Damien Rice The Tallest Man on Earth en dus ook Bon Iver. Allemaal redelijk authentiek en met een verhaal dat hun succes goed deed. Nog steeds vind ik ik for Emma Forever Ago een prachtig album maar het raakt me niet meer zoals het destijds wel deed. Ik luister nu anders naar muziek, mijn smaak is veranderd. Ik ben inmiddels meer geïnteresseerd in de productie en het algehele geluid palet, en luister daardoor ook meer electronische muziek. Daardoor vond ik de ontwikkeling die bon iver doormaakten ook juist heel tof. De 'klassieke' songwriter benadering doet me dus niet meer zo veel. Daarmee niet gezegd hebbende dat dit niet goed is. Maar voor mij dus wel een stap terug.

avatar van staralfur
Speyside is old school Bon Iver, dit had ik nodig. Na de self titled ben ik afgehaakt, deze folky sound smaakt naar meer.

avatar van philtuper
vinylbeleving schreef:
Ja ik snap je punt wel denk ik, rond 2008 luisterde ik ook veel naar typische songwriter muziek. Er waren toen best een aantal grote namen zoals Damien Rice The Tallest Man on Earth en dus ook Bon Iver. Allemaal redelijk authentiek en met een verhaal dat hun succes goed deed. Nog steeds vind ik ik for Emma Forever Ago een prachtig album maar het raakt me niet meer zoals het destijds wel deed. Ik luister nu anders naar muziek, mijn smaak is veranderd. Ik ben inmiddels meer geïnteresseerd in de productie en het algehele geluid palet, en luister daardoor ook meer electronische muziek. Daardoor vond ik de ontwikkeling die bon iver doormaakten ook juist heel tof. De 'klassieke' songwriter benadering doet me dus niet meer zo veel. Daarmee niet gezegd hebbende dat dit niet goed is. Maar voor mij dus wel een stap terug.
Ik kan je daarin wel volgen, al vind ik dat met name O de tand des tijds niet heeft doorstaan, For Emma Forever Ago wel en in mindere mate The Tallest ook. Op het moment van uitkomen was het album van Bon Iver echt wel heel bijzonder te noemen. Het was mijn album van het jaar. Nu zou ik deze ook niet meer zo snel opzetten, maar ik koester 'm wel. De latere werken van Bon Iver ben ik steeds minder gaan waarderen. Sterker nog, ze gingen me zelfs irriteren. Het experimenteren om het experimenteren, zoals Mausie zegt, ervoer ik toen ook zo. Dat gezegd hebbende, ben ik dus wel weer benieuwd naar deze worp. Hopend op een wending die ik weer kan omarmen.

Pure herhaling van zetten. Vind ik creatieve armoede. Terwijl Bon Iver net zo goed was, vanwege het vooruitstrevende tot nu..

Moest ik met een leeg blad begonnen zijn, vond ik het misschien geweldig..

avatar van davevr
De tijd van houthakkende, in een logcabin wonende americana singersongwriters is toch al een 10'tal jaren voorbij dacht ik? Ben ik terug in de tijd gegaan? Zijn we nu al full circle gegaan? Gaat iedereen terug houthakkershemden, boots en een baard dragen, met een chai latte in de hand? Waar is de dichtsbijzijnde microbrouwerij? Al die vragen die opeens bovenkomen...

Over de muziek, Speyside is een redelijk voorspelbaar nummer. Gitaar is niets buitengewoons, liedje zelf ook niet, zo zijn er wel nog wat, zijn stem is mooi. Niets speciaals tot nu toe. Geef maar i,i dan. Dit is wel perfect voor aan het kampvuur.

avatar van aERodynamIC
3,5
Het album 22, A Million was even wennen indertijd maar beviel meer dan goed, en i,i was daardoor weer een minder grote 'schok'. Toch vond ik het op dat laatste album een beetje te veel doordraven allemaal.

Op deze EP SABLE, genaamd (komt ie weer met zo'n komma) neemt Bon Iver gas terug en keert wat terug naar waar het mee begon.
Hierdoor is het allemaal wat minder spannend en uitdagend en dan voel ik me wel even zeuren zeg: het is ook nooit goed

Awards Season lijkt wat traag op gang te komen, maar weet me toch wel te grijpen door de lichte opbouw en ook weer afbouw in het nummer.

Niks mis dus met deze drie nummers (dat puntjes geval tellen we niet mee); laten we maar wachten op een volwaardig nieuw album en dan echt een mening vormen, dan zie ik dit wel als een tussendoor snack.

avatar van vinylbeleving
3,0
Tja, wat moeten we hier nu mee? Ik blijf deze stap wonderlijk vinden. Justin Vernon komt na 5 jaar met een EP, waarop Bon Iver vooral klinkt als het debuut maar wat meer gepolijst ( het is zeker niet in een blokhut opgenomen Een return to form voor velen, maar ik blijf het mager vinden. Het klinkt niet slecht maar ergens ook gewoon wat te gemakkelijk, een herhaling van zetten en wat achterhaald ofzo. Pas bij Award Season veer ik op als de sax erin komt, maar verder...mwah. Waarschijnlijk krijgen ze met deze EP hun scharen fans terug die bij de laatste twee albums zijn afgehaakt, maar ik had dan liever een volwaardig album gezien.

avatar van meneer
Sommigen smeken soms of hun geliefde bands weer de oude muziek van 'toen' willen maken.

Hier gebeurt dat en ik vind het heerlijk om naar te luisteren. De muziekverkenning en het experimenteren van Vernon kennende komt er nog, en hoop ik ook, veel anders en leuks aan.

Het is maar een EP hoor met drie nummers. Gewoon genieten joh.

Edit:
Nou moet ik zeggen dat in Awards Season de stem van Vernon idd wat op die van Dylan gaat lijken. Of bedoelde je dat niet ?

avatar van vinylbeleving
3,0
meneer schreef:
Sommigen smeken soms of hun geliefde bands weer de oude muziek van 'toen' willen maken.

Hier gebeurt dat en ik vind het heerlijk om naar te luisteren. De muziekverkenning en het experimenteren van Vernon kennende komt er nog, en hoop ik ook, veel anders en leuks aan.

Het is maar een EP hoor met drie nummers. Gewoon genieten joh.

Edit:
(quote)

Nou moet ik zeggen dat in Awards Season de stem van Vernon idd wat op die van Dylan gaat lijken. Of bedoelde je dat niet ?


Oeps..typfoutje. Maar nu je t zegt. Zijn stem lijkt inderdaad wat op die van Dylan.

avatar van Supersid
4,5
Dit is stommelings een werkelijk prachtige EP geworden! Jammer dat er schijnbaar geen vinyl versie in de steigers staat...

avatar van meneer
Is er nou een kleine 4e nummer van 12 seconden toegevoegd ? Klinkt wel bijzonder...

Misschien wordt het 'album' verder uitgebreid ?

avatar van Johnny Marr
5,0
Deze EP destroyt me, heeeeeuuuulemaaaal kapotje. Echt buitengewone klasse. Buitenaards zelfs gewoon. Ongelofelijk.

Johnny Marr, nu overdrijf je.

avatar van Johnny Marr
5,0
gerre schreef:
Johnny Marr, nu overdrijf je.

Neen, echt niet, Gerrit. Drie perfecte nummers.

Vooral het a capella nummer is wel nicejes

avatar van Johnny Marr
5,0
geplaatst:
gerre schreef:
Vooral het a capella nummer is wel nicejes

Je bent zelf "wel nicejes".

geplaatst:
Say what

Gast
geplaatst: vandaag om 19:58 uur

geplaatst: vandaag om 19:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.