FKA twigs - Eusexua (2025)

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Review: FKA twigs - EUSEXUA - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Review: FKA twigs - EUSEXUA
De Britse muzikante FKA twigs levert vroeg in het nieuwe jaar een geweldige en fascinerende popplaat af, die invloeden uit het verleden fraai combineert met invloeden uit het heden en invloeden uit de toekomst

Ik kon niet zo heel veel met de vorige albums van FKA twigs en had het deze week verschenen EUSEXUA daarom ook geen prominente plek gegeven op het stapeltje nieuwe albums, maar het nieuwe album van de Britse muzikante is een hele aanstekelijke maar ook hele interessante popplaat. Het is een popplaat die een paar keer met veel enthousiasme en energie de dansvloer op gaat, maar FKA twigs maakt op EUSEXUA ook tijdloze popmuziek en schuwt bovendien het experiment niet. Een aantal songs op het album liggen bijzonder lekker in het gehoor, terwijl een aantal andere songs net wat meer aandacht vragen, maar hoe vaker je naar het nieuwe album van FKA twigs luistert, hoe beter het wordt.

Ik ben zeker niet vies van pure pop, maar ondanks vele pogingen wilde het vorig jaar zo uitvoerig geroemde brat van Charli XCX, dat uiteindelijk nogal wat aansprekende jaarlijstjes aanvoerde, mij maar niet overtuigen en dat doet het albums overigens nog steeds niet. Ik had in het verleden hetzelfde met de muziek van de eveneens Britse popster FKA twigs, maar het deze week verschenen EUSEXUA gaat er bij mij in als koek.

Het alter ego van Tahliah Debrett Barnett heeft met EUSEXUA een album afgeleverd dat aan de ene kant modern klinkt, maar aan de andere kant ook doet denken aan popalbums uit het verleden. Die popalbums uit het verleden werden met name gemaakt door Madonna en zeker het album Ray Of Light uit 1998 lijkt een belangrijke inspiratiebron te zijn geweest voor het nieuwe album van FKA twigs.

Dat ligt vooral aan de elektronica die op het album is te horen. Die elektronica, op Ray Of Light van de hand van producer William Orbit, klonk op Ray Of Light hypermodern, maar op EUSEXUA heeft de elektronica deels een wat nostalgische vibe. FKA twigs is zeker niet in het verleden blijven hangen, want de elektronica op EUSEXUA klinkt zeker niet een album lang nostalgisch, maar bij vlagen ook hypermodern of zelfs futuristisch.

De Britse popster kon voor haar nieuwe album een beroep doen op een blik bekende producers. Vooral producers in de dance scene overigens, waardoor de meeste namen mij niet zoveel zeggen. Persoonlijk heb ik een duidelijke voorkeur voor de keuze van slechts één producer, want de consistentie is op EUSEXUA wel eens afwezig door de duidelijke voorkeuren van de verschillende producers.

FKA twigs heeft een album gemaakt dat absoluut een puur popalbum mag worden genoemd, maar vergeleken met de andere grote popalbums van de afgelopen jaren beweegt EUSEXUA zich in een aantal gevallen wat nadrukkelijker richting de dansvloer. Dat sluit niet altijd aan op mijn smaak, maar gelukkig worden de uitstapjes richting de dansvloer afgewisseld met experimentelere en meer pop getinte tracks.

Hier en daar hoor je songs die Madonna 25 jaar geleden graag gemaakt zou hebben, maar EUSEXUA bevat ook een aantal meer ingetogen tracks met veel subtielere klanken en mooie of juist vervormde vocalen van de Britse muzikante. Waar ik me bij het laatste album van Charli XCX maar blijf afvragen wat er zo bijzonder is aan de songs op het album, is dat me bij de songs van FKA twigs direct duidelijk.

EUSEXUA is een moderne popplaat die een beetje nostalgie niet schuwt, maar het is ook een popplaat die de fantasie bijna oneindig prikkelt. Hele mooie en sfeervolle passages kunnen zo maar omslaan in passages met ruwe en vervormde klanken en een hopeloos aanstekelijk popliedje kan zomaar omslaan in flink wat experiment of in een track die je ruw de dansvloer op sleurt.

Het ene moment hoor je Madonna, het volgende moment Kate Bush, maar uiteindelijk hoor je vooral FKA twigs. EUSEXUA is niet zo’n popalbum waarop ik echt bijna alles goed vind, zoals op het album van Billie Eilish uit 2024 of Chapell Roan uit 2023, want daarvoor beweegt FKA twigs zich ook wel wat buiten mijn comfort zone, maar de meeste tracks op het album zijn erg goed en het aantal tracks dat ook bij mij de fantasie prikkelt groeit bij iedere keer dat ik het album hoor. EUSEXUA is de eerste grote popplaat van 2025. Erwin Zijleman

De Engelse zangeres en -producer Tahliah Debrett Barnett, oftewel FKA twigs bracht met haar album Magdalene een voorlopig emotioneel zwaartepunt uit. Vooral relatieperikelen kregen we om de oren, gekoppeld aan een reflectie op eigenwaarde en een grote dosis introspectie. Niet meer, zo zegt ze luid en duidelijk op nieuw album Eusexua; een door haar zelfbedachte term die kortgezegd een bovenmenselijk euforische staat aanduidt.

Al snel is duidelijk dat Eusexua een gevoelsalbum gaat worden, intuïtief en in eerste instantie vrij van opdringerige gedachtes. Een pompende techno beat zorgt gelijk voor de drive naar voren op de titeltrack. “Eusexua! Do you feel alone? You’re not alone!” zo klinkt het als een roep naar saamhorigheid. Samen eenzelfde gevoel van euforie bereiken. Ondertussen duwt het geluid met zijn etherische vocalen en naar climax zoekende synthlijnen die euforie naar een veel vertrouwder geluid: herinner je nog eind 90’s / begin jaren 2000 toen het Belgische Milk Inc. ons in beweging zette, Alice Deejay uit Nederland en het Duitse Cascade? Ze lijkt een ode te brengen aan die aanstekelijke Eurotrance periode, maar de ‘twigs sound’ blijft herkenbaar in hoe ze omgaat met stemmanipulatie en plotseling verschil in toonhoogte. Als je afvraagt waar opeens die dolfijnklanken vandaan komen, krijgt ze bij de backing vocals ook nog eens hulp van experimenteel producer / songwriter Eartheater.

Als het tempo naar beneden gaat hoor je triphop-sferen, echter niet de duistere UK-sound die je misschien zou verwachten. 90’s Kylie Minogue komt om de hoek kijken, met referenties aan de breakbeat van Confide in Me en het opzwepende Where Is The Feeling’. Breakbeat pop die we hier voornamelijk terug horen in de songs Girl Feels Good en Room of Fools. Maar deze sound is ook een geheim wapen waarmee hoofdproducers Koreless en Ojivolta zelfs de gevoelige ballads 24hr Dog en Wanderlust nog voorzien van een euforie-injectie.

Na de bevrijding van over-elkaar-buitelende donderbeats op Drums of Death volgt de doorpompende culminatie van Room of Fools met zijn mantra: And it feels nice! It feels nice! It feels nice! It feels nice! Daarmee is de pure essentie van het album al snel bereikt, maar we zijn nog niet eens op de helft? Op dat moment geeft ze breekbaar toe in Sticky, “I’m tired of messing up my life with overcomplicated moments and sticky situations”. De overprikkeling neemt het over in Keep it, Hold it met “Sometimes I wanna turn the other way. Sometimes I feel so empty where I lay. And at best I live alone in disarray”. Om maar aan te geven dat die euforie niet alsmaar door blijft gaan en ook niet iets is voor alledag. Met “I read a million people gotta feel this way” roept ze wederom weer op tot eenzelfde saamhorigheid die ze eerder in die euforie voelde. Ondanks deze verrassende breekbaarheid worden opdringerige gedachtes alsnog omgezet naar iets positiefs!

Schreef ik voor Written in Music!

Vooralsnog ben ik alleen bekend met Björk's Debut, maar met name de eerste helft van Room of Fools voelt voor mij ook als puur Björk.

Zelf hoor ik een samensmelting van de talenten van Radiohead en Billie Eilish, maar FKA twigs mag met dit meesterwerkje vooral ook een eigen status hebben zonder vergeleken te worden met andere artiesten.

Door de vervreemdende albumhoezen (netjes uitgedrukt) had ik in eerste instantie niet het idee dat haar muziek iets voor mij zou zijn. Na de bejubeling hier en dankzij de geweldige videoclip van het titelnummer en commentaren daarbij ben ik toch zodanig onder de indruk geraakt om Eusexua helemaal te willen beluisteren.west deelde hier nog een bijzonder mooi artwork dat ik wellicht liever als albumhoes had gezien en beter aansluit bij wat ik op het album hoor.

Verder ook eens met een aantal uitspraken van yorkethom. Eusexua is overladen met creativiteit en hitpotentie die een 4+ score zeker zou rechtvaardigen en doet in dat opzicht mij ook denken aan Lana's NFR.

Bovenal op veel momenten toch een toegankelijker album dan ik op voorhand had verwacht en ik kan mezelf al beginnend fan of bewonderaar van FKA twigs noemen. Hopelijk gaat haar eerdere werk binnenkort op dezelfde wijze landen.

Wie weet wordt dit voor mij ook nog eens een doorbraak om Madonna te gaan waarderen als ik zonder verwachtingen eens bij haar debuut begin