The Rope - Nightbird (2024)

Je hebt van die albums die meteen binnenkomen, dit is er zo een. Een op rij want 2024 is toch wel een vruchtbaar jaar wat sterke albums in het postpunk/darkwave genre betreft. Dit album is weergaloos goed, misschien wel hun beste album. Vijf jaar zijn verstreken sinds hun ook zeer verdienstelijk album Lillian uit 2019. De heren nemen er de tijd voor en dat hoor je terug. Het enige minpuntje is misschien de korte duur van het album, met 8 songs nog geen half uur. Vroeger was dit een mini-album. Maar beter acht steengoede songs dan een paar zwakkere erbij. Onderschatte band wat mij betreft, zeker een van de beste, zo niet dé beste band in het huidige gothrock firmament. Echter de band overstijgt dit genre ook, en dat maakt ze misschien zo goed. Dit album gaat alvast in de top 10 van dit jaar, en met een hoge notering. Vind het moeilijk om favorieten te kiezen. Alle songs zijn even sterk.

Zwart is de dresscode. Van leer of satijn en dan zal Nightbird geschikt worden bevonden voor feesten en partijen. En het aanstaande griezelfeest ook. Als The Show maar goed verloopt.

De hoes past wonderwel bij het interieur. De vreemde handjes zijn weliswaar niet geweldig getekend, dat rood en zwart daar hou ik wel van. Maar niet getreurd, dat interieur zal desondanks de verpakking vanavond weer een metamorfose ondergaan. Nightbird slaat hoe dan ook toe. Als een bal kaatst het tegen muren en meubels. In het behang zullen de gaten vallen, de bloempotten van de vensterbank gesleurd en Jesse Hagon mag weer heerlijk boos klinken. Een plaat lang is er voor mij en het mooie toch nog iets te veel galm op de zang. De krachtige en energieke stem van Jesse heeft dit niet echt nodig. Maar verder is The Rope een heerlijke, eigentijdse band met een goed herkenbare stijl, prima liedjes plus erg mooi gitaar-, synthesizer- en drumwerk.

En de tent gaat hier intussen compleet uit zijn dak!

Dit album van The Rope uit 2024 is een prachtig voorbeeld van goth-rock/post-punk muziek op zijn best. De acht nummers op het album verdienen bijna allemaal een plaatsje in mijn lijst van favoriete nummers. Om de een of andere reden valt Long Cold Way daarbij af.

De nummers hebben meest een erg aanstekelijk ritme en de baslijnen creëren in alle nummers een mooie mysterieuze sfeer. De zang had van mij iets prominenter gemixed mogen zijn, maar verder is het een erg mooi geproduceerd album.

Lovewish onderscheidt zich in melancholieke zin. De emotie is voelbaar aanwezig in de zang. En van The Show valt vooral het mooie refrein op. Violence is heerlijk opzwepend.
Nightmare en Murder of Gods bevallen mij het beste op dit album. Aanstekelijke nummers met een fijn tempo. Afsluiter Witchblade is een nummer met veel energie.

Waardering: 4,2

1. Nightbird - 4
2. Long Cold Way – 3,5
3. Lovewish - 4
4. The Show – 4,5
5. Violence - 4
6. Nightmare – 4,5
7. Murder of Gods – 4,5
8. Witchblade – 4,5