DE MANNEN BROEDERS - Sober Maal (2024)

Was er ook een moshpit?

IK was er ook, samen met mijn vrouw. Hele mooie kerk, dat was zonder meer een pluspunt. Toch vond ik het wat minder dan in Den Haag.
Als eerste was de muziekinstallatie niet je van het. Zeker als je het vergelijkt met de installatie in het Paard. Daardoor kwam alles minder goed tot wasdom.
Het tweede wat wat minder was; in Den Haag was het één geheel, waar tussen de nummers door bijna niets werd gezegd. Je bleef in een bepaalde sfeer. Misschien omdat het in Vlaanderen was, werd er nu veel meer tussen de nummers door gesproken, wat wat af deed aan het geheel.
Mijn vrouw had heel hoge verwachtingen naar aanleiding van mijn positieve reactie na Den Haag, maar zo gaf ze aan, de verwachtingen waren niet geheel uitgekomen.
Dat gevoel had ik ook, maar misschien komt het ook dat je nu weet welke muziek/nummers er komen. Ik vond ook dat in Den Haag de intensiteit wat meer was, terwijl je dat natuurlijk meer zou verwachten in een mooie kerk.
Al met al een mooi concert, iets minder dan verwacht en afgesloten met patat (frietekes) met stoofvlees. Je bent ten slotte niet voor niks in Vlaanderen.

Dit begint mij iets te veel naar camp te rieken, ongebalanceerd, een soort verkleedpartijtje. De Vogelgeest Gods die wordt aangeroepen voelt aan als equivalent van het vliegend spaghetti-monster.
Met een kerk als studio, historische instrumenten en prachtige gezangmelodieën als 'alle roem is uitgesloten', valt toch wel meer te doen.

En dat terwijl ik een groot fan ben van Broeder Dieleman. Zijn samenwerking met Wannes Capelle vind ik bijvoorbeeld veel geslaagder, helaas was dat slechts een ep'tje

Ik kan er mij wel iets bij voorstellen, Teacher. Ik was niet bij het optreden in Den Haag dus ik kan ook niet vergelijken, maar ik had het nog iets overweldigender verwacht. Ze waren wel heerlijk luchtig, de mannen. Misschien iets té luchtig? Ach, kheb toch genoten hoor, was een bijzondere avond.

Niet direct een Sober Maal

Klopt, maar ik had nog niet gegeten, en het was al wel half 10. Was blij dat ik nog iets kon vinden. Maar je hebt natuurlijk helemaal gelijk...Mea Culpa om bij de muziek te blijven of 'ach, ik zondig mens...'

Ik ben ook een fan en heb intussen wel begrepen dat je nooit helemaal vat krijgt op Broeder Dieleman. De Vogelgeest Gods is natuurlijk de Heilige Geest en dan moet je iets weten over de zwaar gereformeerde omgeving waar Broeder Dieleman uitkomt, met een geheel eigen manier van beschrijven, zeer piëtistisch, voor buitenstaanders totaal onbegrijpelijk. Een bepaalde mystiek die soms bijna erotisch aandoet. De wijze waarop Broeder Dieleman dit gebruikt, om zijn verleden misschien ook te verwerken, vind ik ergens aantrekkelijk en ook wel ontwapenend. Alleen je weet nooit of hij er de 'draak mee speelt' of het toch ook weer serieus behandelt. En dat is dat ongrijpbare van hem. De centrale thema's blijven bij hem natuur en religie.
En door de losse aanpak bij het laatste optreden , in tegenstelling van Den Haag, maakt hij het er voor zijn fans niet makkelijker op. Maar is dat niet eigen aan de ziel van een echte authentieke muzikant ?

Ik zal het album zometeen nog een kans geven tijdens een fietstocht door het bos, kijken of ik nog wat Vogelgeesten kan spotten.

Inmiddels terug van de fietstocht, maar helaas, ik heb het einde van het album niet gehaald. Het mantra 'U bent moeder, ik ben kind' dat tijdens het nummer 'Onze Lieve Vrouwe' 9 minuten lang herhaald wordt, schoot wederom in het verkeerde keelgat. Een dubieuze mystieke moeder (Gods)-ervaring a la Gerard Reve mag best muzikaal gebracht worden, graag zelfs, maar helaas schort het in mijn beleving aan muzikale en poëtische omlijsting. En dat geldt eigenlijk voor het hele album, op Grafschrift na. En dan blijft er niet veel meer over dan geestvernauwende zwaarmoedigheid, dat vanwege de lange nummers voor mij als slapstick begint aan te voelen.

Die geestvernauwende zwaarmoedigheid herken ik met mijn kerkelijke opvoeding wel, maar vooral uit de preken die werden gehouden. De kerkelijke muziek daarentegen is veel rijker dan dit album doet vermoeden. En als ik het puur artistiek beoordeel, is het vaak ook betere muziek.

Voor melancholische sublimatie van een gereformeerde jeugd én voor de ontembare hang naar mystiek blijf ik bij een artiest als Woven Hand, good old Bach, of bijvoorbeeld deze uitvoering van Alle roem is uitgesloten

Ik ben jammer genoeg wat allergisch geworden voor orgelspel. Zelfs Toccata van Bach kan ik amper meer horen. Van Keith Jarrett heb ik een dubbel lp met orgelmuziek, maar verder raakt het me niet meer. Dus luister ik toch liever naar de MANNEN BROEDERS. Woven Hand vind ik echter wel prima !

Ieder zijn eigen (sober) maal!

Dat herinnert mij weer aan de vader van een vriendje die toen ik daar op zondag mee-at ooit het legendarische gebed uitsprak: 'Vader dank U voor het geestelijk voedsel ook al wisten wij niet wat wij aten.'

Dat had zomaar een tekst van Broeder Dieleman kunnen zijn.