Post Malone - F-1 Trillion (2024)

Post Malone? Die een country album uitbrengt? Dit was by far mijn 'most anticipated' album van het jaar!

Nu ik het geluisterd heb, ben ik een beetje gemixd over dit album. Het is duidelijk dat 'Posty' in een tweestrijd zat, namelijk:

Hij wilde een echt country album maken, maar het moest ook genoeg mainstream hits hebben om zijn platenlabel tevreden te houden. En dat is heel duidelijk in het album terug te merken.

F-1 Trillion - Long Bed heeft 27 nummers. Ik zou zeggen dat de eerste 11 nummers van de tracklist, Wrong Ones t/m Devil I've Been, allemaal gericht zijn op de mainstream markt. 11 potentiële radio hits.

Pas in de 16 nummers daarna, begin je de echte country passie van Post Malone te merken. Never Love You Again is een prachtige country track met traditionele klanken. Ook M-E-X-I-C-O is een highlight.

Het album wordt gesloten met 10 aaneengesloten solonummers, waarvan 9 nummers bij de "bonusnummers" horen. Dit is Country Posty op zijn best. Wát zijn deze nummers toch goed.

Voor mij begint het album dus pas echt vanaf de 12e track. Normaal zou dit een probleem zijn, maar met zo'n groot album is er eigenlijk voor ieder wat wils.

Gewoon een erg geslaagd album, heel knap voor een country-debuut van een artiest met zoveel hiphop baggage.

Ik trek het opzich wel dat Austin zich meer op de country gaat storten. Ik vind zijn stem daar echt wel lekker genoeg voor, en de hip-hop was leuk maar vond ik hem met vlagen wel minder sterk over komen. Het lijkt althans dat hij hier toch meer plezier aan beleeft? Goed een beetje afwisseling zal ook niet verkeerd zijn, en het verbaasd me ook niks als hij opeens met een metal album komt trouwens.

Geweldig album! Posty's beste!
Een beetje biased. Ik ben een enorme country liefhebber. Van dirt country, tot pop country en ook de traditionele country.
Post Malone bewijst een alleskunner te zijn!

Een verassend goed album van alleskunner Post Malone!

Leuk album, maar wel heel commercieel. Je hoort dat de Max Martin's van Nashville flink los zijn gegaan. Je struikelt bijna over alle hooks en Catchy refreinen. Dit maakt het over het algemeen een behoorlijk hap slik weg gehalte hebben, maar je hoort ook het plezier en dat is aanstekelijk. Niet alle samenwerkingen zijn geslaagd, zo klinkt Dolly Parton als een robot en vind ik de nummers met Luke Combs maar tegenvallen. What Don't Belong To Me is dan weer een erg sterk nummer, waar Malone's stem alle ruimte krijgt. Later op het album schiet Post Malone nog een aantal keer raak.
Al met al een rete commercieel maar toch ook fijn pop/country album. Met een sterkere selectie van de goede nummers was dit een topper geweest.