Marsha Ambrosius - Casablanco (2024)

Volledig geproduceerd door Dr. Dre!

Klinkt goed, zo op het eerste gehoor. Veel flarden van bekende hiphopnummers, maar duidelijk geen hiphopplaat - 'Casablanco' is een mengeling van jazz, soul, R&B, indie, noem het maar op. De plaat werd gemaakt in 2021, tijdens een coronaperiode, terwijl Dr. Dre herstelde van zijn hersentoestand.
Er zit iets heel fijn kalms in de muziek, je voelt aan alles dat hier niet wordt gemikt op een massaal publiek of grote hits, maar dat dit het werk is van een artiest (twee artiesten) die echt maken wat ze mooi vinden.

Marsha!

Marsha Ambrosius is al jaren één van mijn favoriete zangeressen wanneer het op gastbijdrages komt, dit is echter de eerste keer dat ik een project beluister waar zij de hoofdartieste is. Vanaf 2006 tot en met 2009 stond deze Britse zangeres getekend bij Aftermath Entertainment van Dr. Dre... maar zoals dat gaat bij dat label heeft zij ook nooit een album mogen/kunnen uitbrengen. Na haar vertrek heeft ze 3 studioalbums uitgebracht, buiten het nummer Stronger (met Dr. Dre) op haar tweede studioalbum ben ik er niet mee bekend. Als gastartieste hoorde ik haar graag voorbij komen, haar soloalbums trokken me nooit echt aan.

Ze stond dan niet meer getekend bij Dr. Dre maar ze hebben altijd wel een goede werkrelatie behouden, zie bijvoorbeeld hun collaboraties op Friends & Lovers van Marsha en Compton van Dre. Ze hebben dan uiteindelijk toch de weg naar elkaar gevonden voor een volwaardig album en zo hebben ze ergens in december 2021 dit album opgenomen. We weten denk ik allemaal wel dat Dr. Dre in de studio leeft en heel veel opneemt, 90% van dit alles ziet het daglicht echter nooit.
Exact twee jaar later, op 1 december 2023, lieten ze de eerste single (The Greatest) van CASABLANCO los op de wereld... uitgebracht door Aftermath/Interscope nog wel! 22 maart 2024 kregen we de tweede single (One Night Stand) en een week voor de release van het album werd Greedy ook uitgebracht.

En hier is 'ie dan, CASABLANCO. Dit is het vierde soloalbum van Marsha Ambrosius maar in principe is dit gewoon een collaboratiealbum tussen haar en Dr. Dre. Want jawel, de LP is niet alleen uitgebracht door Aftermath Entertainment... Dr. Dre heeft het gewoon volledig geproduceerd ook! De laatste jaren zijn producties door deze grootmeester een rariteit en als we ze dan krijgen zijn ze vaak niet meer het niveau van vroeger, het komt zelfs voor dat ze wat "blikkerig" klinken. Hier niet! Dr. Dre bewijst één van de grootste te zijn op dit album.

Het mag dan geen Hip Hop-album zijn, Marsha is een zangeres. Het is duidelijk een R&B-album met veel elementen van Soul, Jazz en ook Hip Hop. Zo sampled Dre bijvoorbeeld de instrumentals van KRS-One (MC's Act Like They Don't Know) op Smoke en Nas (N.Y. State of Mind) op Tunisian Nights en hoor je Marsha soms bekende Hip Hop-teksten citeren, denk bijvoorbeeld aan Wu-Tang Clan (C.R.E.A.M.) op Thrill Her.

Marsha zingt echt prachtig over de heerlijke composities die de grootmeester zelf haar gegeven heeft. Geen gastartiesten, enkel Sly Pyper die ongecrediteerd voorbij komt op (Self Care/)Wrong Right, en die worden ook niet gemist. Dit is werkelijk een passieproject en een uiting van hun gemeenschappelijke liefde voor het vak, dat merk je aan alles.

Aftermath/Dr. Dre zijn namen die normaal op een groot publiek kunnen rekenen, al heeft thomzi50 groot gelijk dat deze plaat daar niet voor gemaakt heeft. Er is, jammer genoeg, ook amper promotie voor gekomen, videoclips zijn nergens te bekennen en een interview of iets dergelijks heb ik ook nog niet tegengekomen.
Altijd al geïnteresseerd geweest in Marsha maar heb je net zoals mij nooit haar solo-materiaal aangeraakt? Dit is het moment om iets van haar te beluisteren. Voor fans van Dr. Dre is dit voor mij een no-brainer, hij bewijst een heel album lang waarom hij dat legendarische statuut heeft. Hij was altijd al mijn persoonlijke favoriete producer, CASABLANCO bevestigd dat enkel maar.

Er zijn al veel luisterbeurten achter de rug, er zullen er nog heel veel bijkomen en dit album zal hoog eindigen op mijn eindejaarslijst van 2024! GENIETEN.

Dikke 4*

Zelfs na zoveel luisterbeurten blijft dit album gewoon staan als een huis. Crimineel hoe hard mensen hier op slapen!

Een vernieuwde poging of een album van Ambrosius mij kan bekoren. Vooralsnog is het nooit helemaal gelukt tussen mij en haar, maar dit album kreeg veel positieve feedback en vandaar dat ik het ook maar eens ging luisteren. Opener Smoke is een duidelijk Dre-productie (toch?) en Marsha geeft best wat energie. Maar helaas niet altijd waardoor het ook soms wat mat over komt. Tunisian Nights klinkt mij in de oren als wat gemauw, ik mis diepte in haar stem. Ook een rommelig begin en dan die bekende hiphopbeat. Wel vrij veel energie in de zang, maar het gaat constant van hot naar her in dit nummer. One Night Stand is muzikaal best rijk, maar vocaal vrij matig en wat oninteressant. De stem van Ambrosius lijkt mij niet echt te liggen. Ook Cloudy is rommelig en bij Greedy vraag ik me af wat ze nu eigenlijk willen met het nummer. Self Care bevat een duidelijk Too High (Stevie Wonder) sample, een vrij aardig rustiger nummer. Wet is er eentje met Minnie Riperton erin. Wel een aardige song ook. Thrill Her bevat dan weer Smooth Criminal, er wordt wat bij elkaar gebruikt aan samples in dit album. The Greatest is dan een vrij tam nummer en gelukkig is Best I Could Find nog best aardig. Afsluiter Music of My Mind bevat vooral een heleboel name dropping. Dus andermaal wil het niet klikken tussen mij en Marsha Ambrosius.

Jammer dat het niet wil klikken met CASABLANCO, Reijersen.

Dit album speel ik nog regelmatig af, eerder deze week toevallig nog. Hier blijf ik toch ontzettend hard van genieten, per luisterbeurt meer. Tot nu toe is dit album wel mijn album van 2024! Dit komt niet alleen door Marsha, maar ook voornamelijk een grote hulde aan Dr. Dre.

Ik word net als Reijersen ook niet enthousiast van deze plaat. Het moet het vooral hebben van de vele verwijzingen naar andere wel legendarische platen, in samples, in teksten, in expliciete verwijzingen. Op zich niks mis mee, maar het gaat natuurlijk mis als je vooral zin krijgt in Smooth Criminal of NY State of Mind opzetten in plaats van deze plaat op te laten staan. Overigens vind ik Thrill her een van de betere nummers, ondanks dat Smooth Criminal er in je hoofd doorheen speelt. Het is ook allemaal niet slecht, en leuk te horen dat Dre hier ook toe in staat is, maar onderscheidend is het mijns inziens niet. The Best That I Could Find vind ik overigens op de grens van schaamteloos jatten zitten. Leuk als je voor een bruiloft een bekend nummer van andere teksten voorziet, maar als een jezelf respecterende artiest moet je dit niet willen.