VOLA - Friend of a Phantom (2024)

Oh, ik krijg het nog druk vandaag, morgen en de komende weken met al die nieuwe platen. Vola klinkt in ieder geval - weinig verrassend overigens - weer erg lekker!

Break My Lying Tongue is wow!

Ik kom er nog op terug, maar wat is dit een ontzettend leuk, avontuurlijk, melodieus en lekker woest aantrekkelijk opwindend Vola album. Fijne zanger, deze Asger Mygind. Loepzuiver geluid ook. Ondanks de zware gitaren en enkele screams.

VOLA klinkt op deze plaat nog sterker dan ik ze tot nu toe heb gehoord. Hele fijne verrassing met een juiste balans tussen het gladde melodische en de zware, heftigere passages. Ik schat de groeikans van deze plaat hoog in.

Wederom weer een heel sterk album van Vola. Doordat ik alle singes al plat gedraaid heb kan ik de plaat nog niet echt luisteren als 1 geheel. Live is deze band ook zeer goed, poppy en steenhard.

Ik kende Vola niet. Zag deze band voorbij komen in de agenda van de effenaar in Eindhoven en eens naar dit album gaan luisteren. Dat wat ik hoorde sprak mij wel aan. Album gekocht alsook een kaartje voor het concert Hard, melodieus en dynamisch. Dat belooft wat live. Binnen de muziek die zij maken, wordt al aardig wat in dezelfde vijver gevist. Maar Vola verdient daar zeker hun plek in. Alleen die naam doet het niet echt voor mij. Beetje Pater Moeskroen nostalgie van Hela Hola Tut Vola.

De band borduurt hier voort op de succesformule van Witness uit 2021, resulterend in het meest conventionele album tot nu toe. Maar, niet getreurd: het songmateriaal is unaniem sterk en er valt veel te genieten, ook al worden er amper/ geen nieuwe muzikale paden bewandeld. De combinatie van A-Ha-achtige popmuziek en moderne, stuwende metal werkt nog steeds naar behoren, in ieder geval.

Ja hoor, Vola heeft het eindelijk geflikt. Deze plaat blijft in zijn geheel goed boeien. En het klikte al vrij snel, dat was bij de vorige toch wel wat anders. Fijne plaat dit.

Een ‘vriendelijke’ progressieve metalpopband

Maar let op! VOLA grijpt je onmiddellijk naar de keel met Cannibal en dit keer is de band in het illustere gezelschap van wederom een onverwacht intrigerende gast bij de microfoon: de alom geprezen Anders Fridén, zanger van de deathmetal band met de naam ‘In Flames'. En nu niet gelijk weer wegrennen, jongens. En meisjes ook. Ze blijven in de minderheid.

Bovendien brult Anders alleen mee op dit nummer. De langste, tevens mooiste man en vaste zanger van de band, Asger Mygind, neemt de overige zangpartijen voor zijn rekening. Voor de niet zo heel stoere luisteraar is het openingslied misschien wel het meest ijzingwekkende nummer op Friend Of A Phantom. Maar klopt dit wel? We gaan het horen.

In werkelijkheid klinkt VOLA natuurlijk helemaal niet ruig. Niet aan een stuk door. VOLA blijft, ondanks alle dynamiek, lekker fris en fleurig. Soms verrassend lichtvoetig, kwetsbaar en teder. Vandaar dat ik er prima naar kan luisteren. En dan hup... de vinnige voorgangers erachteraan.

Het overigens niet veel minder stormachtige Break My Lying Tongue bevat alleen aan het einde nog een boze Asger, terwijl favoriet Bleed Out de kunstzinnige en de meest donkere kant van dit veelzijdige viertal laat horen. Op zijn zachtst gezegd: dit zijn snoeiharde, maar ook erg goed gemaakte popsongs met mooi tegendraads drumwerk, oorstrelende synths, bonkende bassen en al dan niet meerstemmige, hemelse zangpartijen. Ditmaal vind ik de grimmige vocals zelfs fraai opgaan in de muziek. Goed gedaan, VOLA!

Maar luister vooral nog even verder. Naar het veelzijdige We Will Not Disband. Of naar het sinistere intro van Hollow Kid. En wat te denken van meezinger Paper Wolf? Al heeft dit liedje voor mij de minst aansprekende melodie van Friend Of A Phantom, het is niettemin een oorwurm à la Duran Duran. Maar dan met de venijnige 'zingende zagen’ van het merk VOLA tussen de refreinen door.

De meest delicate liedjes echter - want ook die zijn er - zijn Glass Mannequin, I Don’t Know How We Got Here en Tray. Het zijn de beruchte VOLA 'ballads'. En dit keer zijn ze nog veel mooier. Daarnaast bieden de composities veel ruimte voor de hippe synthpop/EDM klanken van toetsenist Martin Werner en het strakke drumwerk van Adam Janzi.

Tegelijkertijd kent de progressieve rock/metal van VOLA geen noemenswaardige gitaarsolo’s of uitgesponnen instrumentale stukken die de boel rekken of melodieën verbrijzelen. Het ontbreken van dergelijke passages oftewel het atypische progressieve metal karakter van de liedjes zorgen ervoor dat Friend Of A Phantom in een mum van tijd voorbij is gevlogen. Ha, heb ik dan eindelijk toch nog een minpuntje gevonden?

Kortom, als je van elegante melodieën, zwierige zangpartijen, leuke popliedjes in combinatie met uitbundige djent-metal houdt, dan is VOLA misschien wel wat voor jou. En als je niet van ruwe zangpartijen houdt, dan is dit geen reden meer om de fluwelen kant van VOLA te laten liggen.

Friend Of A Phantom lijkt mij dus erg geschikt voor de vrolijke Voyager fan of misschien zelfs voor een veel breder publiek. En voor ontroostbare Katatonia-adepten - zoals ik - is VOLA zelfs een must. Kijken we weer wat vrolijker.

VOLA! De volle mep!

Friend Of A Phantom is de nummer 3 met de titel ‘album van het jaar 2024’.

Het doet mij wat aan Sleep Token denken en dat vind ik positief.

Vorig jaar op ProgPower Europe wist een maat van me te vertellen dat dit het album van het jaar zou gaan worden. Op het hetzelfde festival kwam een andere vriend met euforische verhalen hoe goed VOLA wel niet was op ProgPower USA. De heren zouden na afloop minutenlange toejuichingen hebben ontvangen. Logisch gevolg was dat ik erg uitkeek naar dit album, maar nu toch een beetje ontnuchterd achter blijf. Friend of a Phantom is een prima album geworden, maar ik vind dat teveel nummers toch wel erg snel naar een pakkend refrein toewerken en er weinig ruimte is voor het uitdiepen van muzikale ideeën. Catchy popmuziek in een heavy jasje is wat VOLA tegenwoordig tot in de puntjes beheerst en daar is niets mis mee. Persoonlijk mag het van mij ook wat spannender worden, maar je kan niet alles hebben.

Ik ben het roerend eens met je bevindingen, notsub, maar er dient wel gezegd te worden dat de nummers op Friend Of A Phantom live veel beter tot hun recht komen dan op plaat. Niet dat het werk op de plaat slecht is hoor. Maar zoals ik in een eerdere bijdrage elders ook al schreef, komen de nummers live pas echt tot leven en spat de kracht en urgentie er vanaf. Mocht je dus nog eens de kans hebben deze band live aan het werk te zien, dan zou ik dat zeker aanraden!

ABDrums, goed te horen dat het album live helemaal tot leven komt. Hoop VOLA nog live te gaan zien, maar was in november op vakantie.