Anciients - Beyond the Reach of the Sun (2024)

Wauw, wat een album ! Instant sowieso 4 * na de 1e beluistering vanmiddag, maar ik ga hier zeker nog verder in duiken / van genieten en ik heb zo'n voorgevoel dat dit een groeier is...

(doet me bij vlagen denken aan o.a. Mastodon en BTBAM...)

Hier ook instant 4*, maar ik wacht nog even met stemmen. 3 maanden geleden had ik een nummer genomineerd bij het spelletje, maar als ik jullie enthousiasme zo bekijk dan blijkt het inderdaad een groeiplaat te zijn. Erg knap hoe Anciients de volle speelduur de aandacht weet vast te houden met afwisselende en verpletterende composities.

Daar kan ik me helemaal in vinden; na een 2e aandachtige luisterbeurt vanochtend durf ik m'n score wel vast te verhogen naar 4,5*
(deze gaat ongetwijfeld hoog eindigen in m'n jaarlijst...)

Stuk voor stuk interessante composities met veel dynamiek en een mooie spanningsboog. En die bonusnummers zijn ook zeker geen fillers, sterker nog, Some Other Time vind ik een van de hoogtepunten: wat een heerlijk nummer !

Verder vind ik de opener Forbidden Sanctuary qua intro en opbouw erg mooi gekozen en het notabene instrumentale Candescence is ook erg bijzonder. Maar goed, je begrijpt het al: het hele album is goed, dus gaat dit luisteren !

De eerste twee bonusnummers zijn heropnames van het eerste album. 'Some Other Time' is een cover van Alan Parson.

Inmiddels aan de 5e luisterbeurt bezig, ben aardig verslaafd aan het raken aan dit album. Favorieten vind ik nog lastig aan te wijzen, maar opener 'Forbidden Sanctuary' is er een!

Ik kan me volledig aansluiten bij alle positieve geluiden alhier! Vandaag voor de eerste keer de revue gepasseerd en zeer onder de indruk: het beste dat ik tot nu toe van de band heb gehoord. Mastodon, Between the Buried and Me en Opeth gegoten in een eigenzinnig en sfeervol jasje, count me in!

Deze band wordt aangeprezen door veel van mijn mede prog/tech vrienden maar ik snap de hype nog niet helemaal. Ook online is men razend enthousiast.

De muziek is knap met invloeden van Mastodon en Opeth en hier en daar springt er echt wel een riff of passage uit. Echter, de zang lijkt wel erg vanille van smaak. Gezapige zanglijnen waar maar weinig intentie of emotie vanuit gaat. De band bedient zich van het grootse in de teksten die over fantasy/mythologie gaan maar die wel erg basic zijn. Zo komt het vooralsnog op mij over.

Op papier zou ik dit fantastisch moeten vinden en misschien komt dat nog. Muzikaal trekt het me zeker wel.

Ongeveer in dit straatje ligt ook Dvne - Voidkind (2024) - MusicMeter.nl, zeker niet verkeerd.

Smaken verschillen natuurlijk, maar gezapig kan ik echt niet plaatsen bij dit album.

Misschien vind je dit nog iets, progressive death metal met duale zang en een arsenaal aan instrumentatie: In Vain - Solemn (2024)

Yep, klinkt lekker. Deze gaan we de komende weken eens lekker volgen.

Ruim drie maanden geleden kwam er al een teaser van dit album voorbij in het 'Maak Kennis met Metal Anno 2024'-spelletje. 'Melt the Crown' vond ik een redelijk sterk en lekker nummer, maar niet héél erg uitblinken in originaliteit of impact. Ik gaf het een 7,5.

Nu ik het hele album luister is die originaliteit nog steeds niet blinkend, maar de impact des te meer. Duidelijk een geval van 'som der delen' en het album heeft een flow waarin je nog heerlijker wordt ondergedompeld dan wat Mastodon al jaren niet meer in die mate is gelukt (zelfs met die laatste niet). Weliswaar niet opzienbarende, maar adequate clean vocals en een heerlijk volle, rollende grunt: precies de gruntstijl waar ik helemaal op lo(o)s ga. Fantastisch gitaarwerk, fokking lekkere riffs ('The Torch'!) met prachtige gitaarsolo's en de nodige progressieve passages die het avontuur opzoeken maar niet verstrikt raken in ondoorgrondelijke moeilijkdoenerij. Na die teaser had ik niet verwacht zo onder de indruk te zijn van het volledige album.

Ik kan me eigenlijk niet meer voor de geest halen dat ik zó enthousiast was over hun vorige twee lp's die hier in de kast staan. Ik ga ze toch weer eens draaien: ik vermoed dat de band behoorlijk gegroeid is. Mag ook wel, want erg productief is de band niet: pas hun derde lp in vijftien jaar tijd. De 7,5 wordt een 8,5 voor het volledige album..
Ik hang derhalve tussen 4* en 4,5* in: ik rond af naar boven.

Fraai artwork ook. Best een creatieve variant om op die manier twee verschillende hemels te creëren. Hun oude albums hebben een wat andere stijl qua illustraties - strakke lijnen op een waterverfachtige achtergrond - maar deze grove, bijna impressionistische penseelstreek bevalt me beter: ook qua thema. De stijl is niet verfijnd, maar van de andere kant wel eigenzinnig en niet kitscherig, laat staan dat je gaat twijfelen of dit de hand van "AI" is. Fraai desolaat, dystopisch scifi-sfeertje.
Hun bandlogo vind ik sterk en passend (ook qua kleurkeuze), de albumtitel had wellicht wat spitsvondiger of creatiever gekund, maar stoort (mij) niet. Het artwork is passend bij de muziek: zowel qua sfeer als kwaliteit. Ja, dit wil ik wel op vinyl scoren.

Binnenkort maar weer eens wat meer recente metalplaten opduikelen, deze staat alvast op de radar en de cover doet me denken aan deze fantastische funeraldoomplaat:

Atramentus - Stygian (2020) - MusicMeter.nl

Ook uit Canada trouwens, maar Frans Canada (waarbij ik steeds aan een maffe South Park-aflevering moet denken, dit geheel terzijde).

Ah, een van mijn favoriete hoezen van de ongenaakbare Lewandowski †. Ik snap je vergelijking, Lewandowski maakte vaak gebruik van iets heel ontzagwekkends groot afbeelden met de hemel (of hel, of afgrond) als achtergrond waarbij op de voorgrond de mens(heid) heel klein is afgebeeld, maar zijn werk is next level indrukwekkend. Zijn werk hoort thuis in het MoMa of MAM in Parijs. Eigenlijk zou Museum Voorlinden eens bij de erfgenamen van Lewandowski moeten informeren voor een tentoonstelling van zijn werk. Of misschien de Kunsthal in Rotterdam: dat lijkt me haalbaarder.

Bruut nihilistische plaat ook, die van Atramentus.

Aanvankelijk overviel mij een lichte teleurstelling bij het horen van de nieuwste worp van Anciients, maar na ettelijke luisterbeurten bevalt Beyond The Reach Of The Sun me steeds beter. Het album is wat psychedelischer dan de eerste twee albums en bij diverse nummers (In the Absence of Wisdom is een mooi voorbeeld) hoor ik invloeden van Alice In Chains terug dankzij de zanglijnen. Een enorm boeiend album!

Zeer avontuurlijke metal uit Canada, een soort kruising tussen de stevige rock van Alice In Chains en de progressieve death metal van Between The Buried And Me. Ik kon mijn aandacht er niet de volle lengte bijhouden, maar het verrassend melodieuze songmateriaal steekt bijzonder sfeer- en smaakvol in elkaar en er valt absoluut veel te genieten. Het retro jaren '60-sfeertje dat sporadisch de kop opsteekt is ook leuk. Echt memorabele tracks ontbreken, maar dat deze band kwaliteit in huis heeft staat buiten kijf.

Lijstjestijd komt eraan. Ik loop alle releases uit 2024 die ik aan mijn collectie heb toegevoegd nog eens langs om mijn oordeel op te frissen en te kijken of ze mogelijk in mijn top 20 een plaats krijgen.



Inmiddels wil ik wel stellen dat dit album het beste Anciients-album is. Halfje erbij!

Namsaap's Top 20 van 2024 - MusicMeter.nl