Billie Eilish - Hit Me Hard and Soft (2024)

"The Greatest" Bloedmooi nummer! ontvouwt zich prachtig....
Postrock meets the next generation...(op het einde dan en dat mocht wat langer duren;-))

Het hele album is wel mijn cup of tea, goede lagen in de productie. Sound van haar broer wat ik eerder veel beter vond qua muziek en albums maken. Alleen is haar stem is in deze muzikale begeleiding van de instrumenten beter dan dat van Finneas. Dat ligt aan de truckjes wat ze toepassen, maar past goed bij deze popgeneratie.

4*

draaien we bij Juul1998B

Ik kan Billie beter hebben tegenwoordig, zeker hoe ze nu in de media zich presenteert. (zeker vergeleken met ene TS)
Ik ga dit album wel checken.

Maar Bad guy zal altijd in mijn waardeloze top 200 staan

Nah, nog steeds smakeloze pop imo. Ik kan juist ts meer hebben hoor, ookal is dat ook geen favoriet van me haha.

Precies zoals dat hoort begint mijn dertienjarige dochter steeds meer een eigen muzieksmaak te ontwikkelen. Tijdens de afwas laten we elkaar liedjes horen en dat leidt niet altijd tot even groot enthousiasme, toch blijven we het bij elkaar proberen. En gezamenlijke liefdes, zoals The Beatles, Beach Boys, Spinvis en Tame Impala (vruchten van de muzikale opvoeding, en dat is zeker geen gegeven want van een Dylan, Bowie of Radiohead heeft ze nagenoeg nooit iets willen weten), houden vooralsnog gelukkig stand. Van haar 'eigen' ontdekkingen, is Billie Eilish veruit mijn favoriet. Een onbevattelijk idool onder haar generatie, maar tegelijk iemand met een hoogst idiosyncratische stijl. Het had me zo mooi geleken om samen naar een van haar concerten te gaan, maar helaas is dat niet gelukt. Ik dacht dat ik wel goed was in digitale wachtrijen doorkomen, maar vergeleken bij Billie zijn de Caves en Yorkes van deze wereld toch maar hele kleine jochies.

Het heeft aanvankelijk een beetje een smet op dit nieuwe album geworpen, waardoor ik er pas nu met volle aandacht naar kan luisteren. En inmiddels kan ik wel beoordelen dat ik dit als geheel haar beste werk tot dusverre vind. Het debuut is weliswaar haar meest in het oor springend en eigenzinnige, maar ook behoorlijk gefragmenteerd. Op de opvolger staan prachtige nummers, maar klinkt ze vaak iets te 'normaal'. Deze derde vindt wat mij betreft het juiste midden tussen uitdagend en uitgebalanceerd, spannend en ontspannend. In elk nummer gebeurt wel iets onverwachts (soms subtiel, soms grotesk) en toch klopt het allemaal als een bus. En wát een zalige verademing in deze tijden waarin popartiesten never-ending-albums in doodvermoeiende extended versies op ons uitstorten, dat dit zo'n ouderwets afgewogen geheel is van tien tracks die helemaal bij elkaar passen, een logisch rond verhaal vertellen, elkaar optillen, de som meer dan de delen laat zijn. En er is wel meer ouderwets aan deze plaat. Het abstracte pallet wordt zo nu en dan uitgebreid met drums en gitaren, de nummers krijgen soms een schaamteloos epische opbouw. Dat Billie en haar broer meer naar shoegaze en alternatieve rock zijn gaan luisteren, hoor je dan wel terug, maar ze zetten alle invloeden naar hun hand, kiezen nooit de makkelijke weg, maar weten het toch altijd weer als een klok te laten klinken, er vreemd-verleidelijke popmuziek van te brouwen.

Het is allemaal voorbij voor je er erg in hebt en dan zet je 'm gewoon nog een keer op. En dan is-ie wéér een stukje beter, zo merkt mijn dochter ook. Naast het onontkoombare streamen heeft zij een cd-spelertje waar we zo nu en dan een schijfje voor aanschaffen. Uiteraard mag elke toevoeging aan dit intrigerende oeuvre niet ontbreken, van een artiest die we heus ooit nog wel te zien zullen krijgen en die ons vast nog heel lang zal gaan verrassen met haar ontwikkelingen. Mijn dochter en ik blijven het uiteraard op de voet volgen, al dan niet met een afwasborstel in de hand.

Mooie recensie (mist hooguit een witregel hier en daar).

Ik zou het bijna zelf gaan luisteren, maar vrees op basis van eerder werk dat ik toch van een koude kermis thuis kom.

Iig al een plus, wat mij betreft: dat bijna alle tracks langer dan drie minuten duren. Hedendaagse mainstream-nummers zijn vaak heel kort. Regelmatig mist er gevoelsmatig een intro en/of een echte opbouw.

Je hebt gelijk, was zo wel een lelijke blok tekst geworden. Ik heb er nu twee witregels in aangebracht. En dankjewel!

Veruit het beste album van Billie Eilish (tot nu toe). Haar eerdere werk trok ik nooit goed, maar ze heeft eindelijk een volwassen sound gevonden die goed bij haar past en ik wel erg kan waarderen.

Dankjewel Billie voor radiomuziek een luisterbaar album te geven.

Oprecht een goed album, waar Billie echt haar geluid heeft gevonden. De productie is geweldig.

We zijn over de helft van 2024 en voorlopig is dit mijn favoriete plaat van het jaar. Wat een mooie, intense, fraaie muziek met een prachtige samenhangende (album-)sound. Broer en zus hebben zichzelf overtroffen.

Grappig hoe smaken kunnen verschillen. Dit is voor mij een van de minste platen van 2024.
Terwijl ik je vaak kan vinden in reviews west

Nooit gedacht dat ik Billie zou gaan waarderen, ik vind Chihiro geweldig

Zou het ook te maken kunnen hebben met de fanclub/leeftijd/marketing en zo? Als je puur en alleen naar de muziek luistert kan dat schelen?

Bij mij is het met flarden, dat 1e album ligt mij niet, de 2e is gedeeltelijk zeer OK en deze Hit me staan een paar echt sublieme tracks op.
Dat 1e album was meer hype en marketing achtig denk ik, vergeleken met dit album.
Maar alle nummers waar zij meer fluistert en onverstaanbaar mummelt vind ik nog steeds niks. (op Chihiro na)

Ik heb Chihiro toch maar eens opgezet, maar hoor geen wezenlijk andere vocalen dan in haar andere nummers.

Ook dit is iig niet mijn kopje thee.

Wat een fijn album van Billie! 4* Persoonlijk vind ik L'Amour de Ma vie er bovenuit steken!

1. Skinny (3:39) --- 3,5
2. Lunch (2:59)  --- 4,0
3. Chihiro (5:03)  --- 3,5
4. Birds of a Feather (3:30) --- 4,0
5. Wildflower (4:21) --- 4,0
6. The Greatest (4:53) --- 3,5
7. L’Amour de Ma Vie (5:33) --- 4,5
8. The Diner (3:06) --- 3,5
9. Bittersuite (4:58) --- 3,0
10. Blue (5:43) --- 3,5

Herken Kaaasgaaf zijn beleving, hier ook een tienerdochter (16 jr) die mij al jaren geleden introduceerde met dit fenomeen Billie Eilish. Eerst wat sceptisch, nooit zo van de "grote, commerciële artiesten", maar al snel helemaal om. Dit nieuwe album is echt topklasse, er gebeurt veel, divers wendingen in de songs, gewoon heel knap gemaakt allemaal. En alhoewel ik ook graag het liefst allerlei rare indiebandjes en obscure singersongwriters aan mijn kids wil introduceren (wat ik tóch blijf doen en ook best goed lukt), moet je soms gewoon simpelweg toegeven dat een populaire artiest wereldmuziek maakt........en dat de jeugd dit heus wel doorheeft.

Briljant album vind ik. Eerste keer voor Billie dat het hele album een geheel maakt. Afwisselende nummers, en ook regelmatig afwisseling binnen een nummer. Wellicht vind ik Blue het mooiste nummer. Laatste keer dat ik een album zo vaak draaide was The Strokes - The New Abnormal (2020) - MusicMeter.nl

Zonder Lunch zou het 5 sterren krijgen. Die past er niet bij vind ik. Verder echt een gruwelijk mooi geheel. Wat een hemelse stem heeft ze.

Staat al maanden op repeat, precies wat je zegt west het valt prachtig in elkaar. Productie is om je vingers bij af te likken. De lagen in haar muziek met haar stem is werkelijk fantastisch (90's sound met een mix van alles uit die tijd).

Doet me denken uit mijn V&D verleden, werkzaam op de muziekafdeling, ik als jong jochie mocht ik als eerste muziek afspelen wat in die tijd werd gemaakt (Janet Jackson, Mariah Carey, Toni Braxton, & vergeet niet de mannelijke artiesten/bands)

Alles mocht ikzelf uitkiezen om te ''promoten". Dat zelfs de lingerie afdeling intern van boven naar beneden belde om te vragen wat voor geweldige muziek ze hoorden, en of het niet te hard stond voor het warenhuis....duhh ik verkoop het, en met succes;-)!! Maar tijden zijn veranderd...

Laat de mensen maar horen hoe muziek klinkt van getalenteerde artiesten uit DEZE tijd.
Ik zou het voor Billie ook doen!!

Gelukkig bestaat Musicmeter....

Even why?

Billie maakt goeie muziek. Ik ken jou niet, maar zelfs jij moet dit meer kansen geven.

Ohh trust me, ik heb haar meer kansen gegeven hoor, het is gewoon niets voor mij. Ik vind de stijl heel saai en snap de "hype" niet. En rondom de persoon snap ik de adoratie al helemaal niet. Maar prima toch, ieder zijn ding

Ik hoorde net "The Greatest". Weer top gezongen. Van zeer mooi de hoogte in tot verstild in dezelfde song.

En "Birds of a feather" is een heerlijke zomersingle.

Klinkt als denial.

Billie is meer zangeres dan ooit, en dat was ook even wennen voor mij. Ze heeft echt een mooie zuivere stem, heeft daarnaast een geweldige persoonlijkheid, en deze derde worp valt uiteindelijk volledig de goede kant op na meerdere luisterbeurten. Haar optreden op Glastonbury vorig jaar was sensationeel en dat had ik toen niet verwacht. Het is nu wel afwachten hoelang haar houdbaarheidsdatum is, het gaat meestal snel minder in dat popwereldje. Mijn steun heeft ze, samen met broerlief uiteraard. Laatste stap naar de volle mep. *****

Ben er nu wel achter dat Blue het absolute meesterstuk is hier en waarschijnlijk ook wel opgaat voor song van het jaar bij mij.

Al is Good Luck, Babe! eveneens een gortige killer knaller natuurlijk die we zeker nooit mogen vergeten en zijn deze dames sowieso hard aan het heersen in het hier en nu met etherische pieces die vallen van bevallinge handjes verwachtingspatronen slopende maar niet de mijne blijf hoe dan ook vol verwachting wat betreft alle nog opvolgende uitgaves en misschien nog enkele leutige verrassingen waar je vooral zelf ook geen enkel benul van had.

Nu we dan toch hierzo zijn zo.

Ik heb dit album zó ontzettend vaak op gehad sinds het is uitgekomen. Ook alle live uitvoeringen die op YouTube zijn geweldig.

Ben blij dat ik een kaartje heb voor volgend jaar in de Ziggo Dome. Heel benieuwd naar.

Daar wil ik ook nog graag The Greatest en Blue aan toevoegen. Bij the Greatest denk ik elke keer...'meid gooi het eruit' en dan breekt dat nummer helemaal open. Geweldig. Lunch vind ik iets te simpel ofzo en niet zo op dit album passen. Afgezien van wat lelijke autotune hier en daar als stijl middel (been there done that mensen! ) is dit een prachtig album gebleken, dat ook mooi blijft na meerdere malen luisteren.

Blue bestaat uit twee oudere ideeën voor nummers die nog op de plank lagen.

Waarschijnlijk de reden dat het de meeste geest bevat van het eerste album met de duistere noot wat dan weer de reden moet zijn dat het mijn favoriet is hier.

Thema’s als hartzeer en slaapgebrek hand in hand gaande die zij dan zo treffend en herkenbaar weet te brengen dat het bij mij gelijk onder de huid gaat zitten.

Dorsten in de nacht naar slaap en een hit wat natuurlijk nooit samengaat en zo verstoort die disbalans dan alle rust die je ooit hebt gekend in je gestel.

Best lekker om eens mee te maken dat wel.

Blue doet me op bepaalde momenten ook wel denken aan Blackstar van Bowie.

In mijn album top 10 dit jaar komt Billie niet voor. Niet omdat ik dit een slecht album vind, integendeel. Het is eerder dat het me niet lukt een topl 10 tien samen te stellen van echte toppers.
Uiteindelijk vond ik 2024 niet een bijzonder sterk muziek jaar op een vijftal albums na. Maarja, daar vul je geen top tien mee.
Charli XCX is geinig maar ook wat plat en te springerig, The Smile...Neuh. Cowboy Carter was tof maar uiteindelijk heb ik daar ook niet zo veel naar geluisterd.

Maar dit album.... En dan vooral The Greatest...
Als een een top tien van beste nummers van dit jaar moest maken dan stond The Greatest bovenaan. Echt een kippenvel nummer. Het wordt eigenlijk alleen maar beter hoe meer ik er naar luister.