Dua Lipa - Radical Optimism (2024)

Houdini is wel lekker hoor. Dua lipa vind ik vaak of heel goed of heel matig. Vandaar dat ik bij eerdere albums vaak niet super hoog uitkom maar ondanks dit kijk ik hier best wel naar uit.
En het oog wil ook wat

Een van de grootste popsterren van het moment kon geen betere hoes vinden? Wel benieuwd of er nog nummers van het niveau Houdini op dit album te vinden zijn. Training Season vind ik een pak minder, iets te simpel.

Dit gaat weer een enorme topper worden! Houdini en Training Season zijn twee perfecte popsongs met jaren ‘70 invloeden. Je hoort direct dat je te maken hebt met Dua Lipa, maar ze gaat hiermee een andere richting op dan Future Nostalgia.

Ik vind de albumtitel en cover juist erg origineel!

wel zin in en met veel geluk pik ik Glastonbury mee waar zij headliner is.
Alleen snap ik de hoeha over Training day niet, vind dat vergeleken met Houdini echt een terugval.

Nochtans één van de betere Denzel rollen. "King Kong ain't got shit on me" is toch op z'n minst legendarisch te noemen?

dat krijg je als je gelijk soep eet en typt .
Ik kan beter zelf even een training season doen.

Dat is een vreemde opmerking. Beiden zijn even simpel. Het is pop, dus is het absoluut ook de bedoeling. Kevin Parker inhuren is overigens geen slecht plan.

Deze opmerking vind ik een stuk vreemder, alsof er geen onderscheid tussen popnummers is en alle pop simpel is. Ik vind Houdini veel beter in elkaar steken (onderscheidende productie) en een stuk meer memorabele hooks.

Enkel de melodie is anders. Productie is toch gewoon 2 keer van Kevin Parker? Tenminste, dat denk ik..die is echt gelijkaardig, toch?

En die opmerking over simpel..als je een massa wilt bereiken, moet je naar de essentie gaan, toch? Dua Lipa is in ieder geval terecht de popster van deze tijd. Maar voor mij artistiek behoorlijk ondergeschikt aan pakweg een Roisin Murphy die ik woensdag live zag.

Dua Lipa zal voor mij ook altijd iets oppervlakkigs hebben. En daar is overigens niets mis mee. Lekker hedonisme.

Danny L Harle doet mee op Houdini, lijkt mij een vrij belangrijk verschil. Verder geeft bijvoorbeeld RYM toch best uiteenlopende genres, descriptors en ratings. Los nog van wat ik zelf hoor, namelijk twee echt wezenlijk verschillende nummers. Tuurlijk zijn er ook overeenkomsten qua sound, wat vrij logisch is voor twee nummers van hetzelfde album.

Verder ben ik op de hoogte van hoe de pop industrie werkt

Het is net alsof ze een plaatje uit de brochure van een vakantie accommodatie heeft geplukt. Eentje waarbij je een excursie zwemmen met dolfijnen kunt doen. Alleen hebben ze een haai in de foto geplaatst om de spanning erin te houden.

Met andere woorden: ik vind het artwork helemaal niks.

Sowieso snap ik niet waarom artiesten tegenwoordig zo vaak van dit soort foto's als frontcover gebruiken. Jaren geleden waren dit soort shots net goed genoeg voor de backcover of voor in het cd-boekje.

Maar naar de muziek ben ik wel weer benieuwd. Houdini en Training Season staan flink op repeat hier, al brengt ze natuurlijk niks nieuws onder de zon...

Jammer dat ze niet voor de extended versies is gegaan voor het album. Vooral die van Houdini werkt echt zoveel beter dan de single versie.

Mee eens. Vooral dat ‘free the people’ stukje in Houdini is erg mooi

Benieuwd naar Illusion, de derde single die deze week verschijnt! De snippets beloven dat Dua weer komt met een nieuwe dikke zomerhit!

Illusion is in ieder geval lekkerder dan Training season, maar het blijft toch achter bij FN en Houdini.

Illusion is weer een kneiter van een popsong. De 'Hallucinate' van het nieuwe album. Ook weer zo veel hitpotentie! Summer '24, bring it on! De videoclip is ook erg mooi en heeft een hoog Kylie Minogue-gehalte. Gelukkig zijn er nog artiesten als Dua die ECHTE popmuziek maken.

Illusion absoluut een kneiter van een popsong. Lekkere Daft Punks Discovery vibe naar het einde toe. Training season ook elke keer weer genieten als ie langskomt op de radio, met dat Abba pianoriedeltje en het zou het heel goed doen op het Eurovisie songfestival, zeker in Oost Europa. Als je de eerste drie singles samensmelt krijg je Let it Happen van Tame Impala. De invloed van Kevin Parker is overduidelijk, hij laat een duidelijke stempel achter en laat zien dat hij klassieke popsongs (in wording) kan kleien

Volledig mee eens, ook een fijne tegenbeweging tegen de superkorte Tiktok hits.

Vrijdag is het zover; na de fijne albums van popcollega's Beyoncé en Ariana -en het nieuwe album van Taylor- belooft dit toch wel de grootste klapper van 2024 te worden!

Dit dus. Ben nu al teleurgesteld dat de radio versies op het album staan.

Voor de mensen die deze cover niet mooi vinden, de alternatieve cover valt misschien wel in de smaak?

Huge Danny

Die worden natuurlijk bewaard voor de Limited edition.

Is dat dezelfde coverartiest van Gold van Cleo Sol?

Totaal gezien minder als future nostalgia maar hier zitten toch een paar lekkere popnummers in hoor!
Helaas wordt niet overal een voldoende gehaald maar in zijn totaliteit is dit voor nu 3* waard!
Dua weet altijd hoe ze sterke popnummers moet maken

Eindelijk is Radical Optimism daar! Van de eerste singles staan Houdini en Illusion in mijn favorietenlijstje. Houdini is wat mij betreft een van haar beste singles tot nu toe. Training Season vond ik wat minder, vooral omdat de hoge vocalen hier wat onprettig klinken. Hoewel ik fan ben van Tame Impala (Kevin Parker) zijn muziek, komt zijn creativiteit niet altijd goed naar voren op dit album. Ik had wat meer van de productie verwacht. Albumopener End Of An Era doet mij weinig, net als French Exit. These Walls klinkt een beetje basic maar niet slecht. Anything For Love wordt pas interessant naar het einde toe en houdt dan ineens op. Een gemiste kans. Mijn favorieten naast de eerdere uitgebrachte singles zijn Watcha Doing, die heel catchy is, en Falling Forever. Deze laatste klinkt lekker, maar misschien iets te schreeuwerig. Maria klinkt fijn maar had wat meer 'oomph' kunnen gebruiken. Happy For You is een fijne afsluiter. Radical Optimism mist een paar knallers zoals Don't Start Now, Break My Heart, Hallucinate of Physical.

Al met al een goed album, maar ik had er toch wat meer van verwacht. Ik geef Radical Optimism een 3.5/5.

Oeh, ik wist niet dat deze er aan zat te komen. Vlug checken die hap!

Ik heb weinig met de muziek uit dit genre, maar voor Dua Lipa heb ik altijd een zwak gehad. Het zal een combi zijn van de aanstekelijke catchy songs die me vrolijk stemmen en haar stem die me aanspreekt. Daarnaast vind ik het erg knap dat ze bijna geen slechte songs uitbrengt en vrijwel alles kwalitatief top is. Taylor Swift past muzikaal dan wel meer in mijn straatje, maar op de laatste albums kan ik toch telkens minstens 5 nummers vinden die prima geschrapt hadden kunnen worden. Dat ervaar ik bij deze dame niet. Zo was Houdini weer een schot in de roos en op dit album staan nog veel meer pareltjes. Falling Forever, Watcha Doing en Maria bijvoorbeeld.

Ja, erg leuk dat Dua en haar team hetzelfde zwembad in Barcelona hebben afgehuurd waar in 2003 de clip van Kylie's Slow geschoten is. Die verwijzing naar All The Lovers van Kylie aan einde van Dua's clip vind ik overigens ook erg subtiel goed gedaan!

Over het album zelf gesproken: valt me niet tegen! Staan weer een aantal klassiekertjes op! Heb nu al een zwak voor Watcha Doing en Falling Forever.

Ja, hoor! Dua is het weer gelukt om het perfecte popalbum te maken. Al een liefhebber sinds 'Be The One' uit 2016 en Dua stelt eigenlijk nooit teleur. De gehele sound van Radical Optimism is nieuw en fris en de invloeden van Kevin Parker zijn duidelijk te horen. Het artwork van het album valt nu ook op z'n plek aangezien dit echt een zomeralbum is. Het gehele album, op Houdini na, voelt eigenlijk precies zoals de albumcover en de videoclip van Illusion eruit zien.

Van de niet eerder uitgebrachte singles zijn These Walls, Whatcha Doing en Falling Forever nu mijn hoogtepunten. Vooral op laatst genoemde klinkt Dua beter dan ooit, iets wat sowieso erg opvalt. Vocaal is ze zeker gegroeid. End Of An Era klinkt ook erg goed en is uniek door zijn speelse opbouw en is een mix van 2016 en 2024 Dua. En voor wie denkt dat Dua Lipa enkel luchtige dancenummers zingt, zou ik adviseren de laatste track van het album op te zetten. Prachtig nummer met een nostalgische vibe.

Dua gaat op deze plaat verder waar ze gebleven was na haar debut en Future Nostalgia, maar wel met een nieuwe sound en een verdere groei als artiest. Het enige nadeel van dit derde album is dat het aan de korte kant is. Verder toont Dua met deze plaat dat zij één van de grootste popsterren van het dit decenium is.