De verwachtingen waren hoog gespannen. En na 20 luisterbeurten is mijn conclusie dat dit album het beste maar ook het slechtste uit haar prille oeuvre bevat.
Mijn grootste probleem is dan ook dat ik de plaat niet consistent vind, net als haar debuut eigenlijk. Dus misschien was Future Nostalgia daarin een éénmalige positieve uitschieter.
Verder vind ik sommige nummers echt te glad geproduceerd en te generiek klinken, zoals These Walls en Whatcha Doing, nummers die anderen weer tot hun favoriet uitroepen, zoals hierboven

Ik vind de plaat over het geheel teveel klinken als Dua Lipa B.V, inmiddels ook een miljoenenbedrijf natuurlijk. Teveel op safe spelen en teveel het radiopubliek behagen, en te weinig echt onderscheidend als artieste.
Het geheel had dus wat gedurfder gemogen, maar de frisse onbezorgde summer vibe (Potion anyone?) werkt desondanks aanstekelijk, maar wat mij betreft het best met pure en zo min mogelijk bewerkte vocalen. Het is ook tekenend, vind ik, dat de live versies van de singles stuk voor stuk beter klinken dan de studioversies. Ze heeft een hele karakteristieke warme stem die nu helaas te vaak in de productie verloren gaat. Ze zou er naar mijn mening goed aan doen om de volgende plaat gewoon echt live of in ieder geval minder geproduceerd in te spelen en zingen, en dan remixen uit te brengen als singles voor de radio.
Houdini was terecht de lead single en sowieso één van haar sterkste nummers ooit. Daarnaast zijn voor mij End of an Era, French Exit en Maria de absolute uitschieters.
En wanneer de beat in Anything for Love erin knalt hoor ik Michael Jackson in zijn hoogtijdagen. Dat nummer had langer gemogen en verder uitgewerkt!
1. End of an Era 4/5
2. Houdini 4.5/5
3. Training Season 3/5
4. These Walls 2/5
5. Whatcha Doing 2/5
6. French Exit 4/5
7. Illusion 3.5/5
8. Falling Forever 3/5
9. Anything for Love 3.5/5
10. Maria 4/5
11. Happy for You 2.5/5
Gemiddeld: 3.5/5