Nienke Dingemans - Ain't No Hollywood Girl (2024)

“My clothes are black
My shoes they clack
I wear my hat
Like those country men have”

Dit zijn de openingsregels van de opener van het langverwachte debuutalbum Ain’t No Hollywood Girl van de pas negentienjarige Ossendrechtse singer-songwriter Nienke Dingemans. Een album waar ze anderhalf jaar keihard aan heeft gewerkt met haar “3JS”, de door de wol geverfde muzikanten Jan Verbijnen, Joost Verbraak en Joris Verbogt. Zoals al blijkt uit de openingsregels is Nienke op het nieuwe album wat meer de countryhoek opgetrokken. Waar Nienke vroeger vooral naar Beth Hart en oude blues giganten luisterde, vind ze nu ook Chris Stapleton en Larkin Poe geweldig.

De liefde voor muziek begon bij Nienke trouwens al vroeg, op twaalfjarige leeftijd maakte ze op zaterdagmorgen met twee familievrienden reeds muziek. Op haar zestiende werd ze door Bart Kamp en Richard van Bergen uitgenodigd voor de jaarlijkse Fat Tuesday Party in Dongen, waar ze het podium deelde met andere talentvolle muzikanten. Ook begon ze mee te doen aan de maandelijkse jamsessies in Gebouw-T in Bergen op Zoom. Eind december 2021 verscheen haar prachtige mini-album Devil on My Shoulder. Het kreeg, zonder uitzondering, lovende recensies.

Ain’t No Hollywood Girl is een album waarop Nienke andermaal put uit diverse rootsgenres. Na een keer luisteren was ik volledig overdonderd door de vorderingen die Nienke zowel als zangeres en als liedjesschrijver gemaakt heeft. Die vorderingen op het gebied van zang heeft ze mede te danken aan haar drie zangleraren op het Rotterdams conservatorium.

Over de autobiografische titelsong zei Nienke in het artikel met Willem Jongeneelen een paar dagen geleden het volgende : “Het thema loopt als een rode draad door het album. Niet iedereen is hetzelfde en past in het plaatje dat de maatschappij hen oplegt. De song gaat over een buitenbeentje. Maar wel een die daar trots op is.”. Hetzelfde thema is van toepassing op Thelma & Louise, geïnspireerd op de gelijknamige film.

Naast dat ze put uit blues, americana, country, jazz en soul is er plaats voor een schitterende met strijkers opgesierde song als Place I Call Home, een song die Jan en Joost absoluut op het album wilde hebben en gelukkig maar. Een persoonlijk liedje, wat vooral gaat over haar overgang van de middelbare school naar het conservatorium, het vertrek van een dorp naar een grote stad. De piepjonge strijkers die hier te horen zijn, Sarah Verhulst (viool), Marc Hornes (viool) en Scarlett Waakop Reijers (cello), zijn medestudenten van het Rotterdams conservatorium én studenten van Joost daar. De bugelpartij van Joost in het dik kippenvel bezorgende liedje is trouwens niet te versmaden.

Deze song wordt trouwens gevolgd, door het stevige Thelma & Louise, door Nienke een song met ballen genoemd. Jan, Joost en Joris hebben samen met Nienke de ijzersterke songs bijzonder fraai ingekleurd. Nienke’s talent bleef ook in artiestenkringen niet onopgemerkt. Intussen toert ze met Jack Poels’ Nevenproject langs de grotere podia in Nederland. Morgen is echter de albumreleaseshow op haar vertrouwde podium van Gebouw-T, waarvoor volgens mij nog kaarten zijn. Hopelijk wordt het een volle bak, want Ain’t No Hollywood Girl is een indrukwekkend en gevarieerd album, van misschien wel het grootste talent wat we in Nederland op rootsgebied hebben.

Bron : Music that needs attention - musicthatneedsattention.blogspot.com

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Nienke Dingemans - Ain't No Hollywood Girl - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Nienke Dingemans - Ain't No Hollywood Girl
Nienke Dingemans is nog altijd pas negentien jaar oud, maar de Brabantse muzikante levert een album af waar heel wat gelouterde rootsmuzikanten zowel in vocaal als muzikaal opzicht stikjaloers op zullen zijn

Helemaal aan het eind van 2021 dook de Nederlandse muzikante Nienke Dingemans op met haar eerste EP. Het is een EP die behoorlijk wat indruk maakte, zeker als je je bedacht dat de Brabantse muzikante destijds pas 17 jaar oud was. Op het deze week verschenen debuutalbum Ain’t No Hollywood Girl laat Nienke Dingemans horen dat ze flinke stappen heeft gezet. De krachtige zang op het album is bijzonder indrukwekkend, terwijl het album in muzikaal opzicht niet onder doet voor het beste dat momenteel in de VS wordt gemaakt. De Nederlandse muzikante laat ook nog eens horen dat ze uitstekende en verrassend veelzijdige songs kan schrijven. Wat een talent deze Nienke Dingemans.

De Nederlandse muzikante Nienke Dingemans debuteerde aan het eind van 2021 op haar zeventiende met de EP Devil On My Shoulder. Met het kleine half uur muziek op deze EP maakte de jonge Brabantse muzikante flink wat indruk. Dat deed Nienke Dingemans niet alleen met haar voor haar leeftijd verbazingwekkend doorleefd klinkende stem, maar ook met prima songs die binnen de Amerikaanse rootsmuziek alle kanten op konden. De met een stel ouwe rotten gemaakte EP klonk bovendien in muzikaal opzicht fantastisch en deed niet onder voor het beste dat op dat moment in Nashville of Austin werd gemaakt.

Alle reden dus om de muzikale verrichtingen van Nienke Dingemans goed in de gaten te houden. Nienke Dingemans, die deze zomer pas haar twintigste jaar viert, brengt deze week met Ain’t No Hollywood Girl haar volwaardige debuutalbum uit en het is een album dat laat horen dat de jonge muzikante uit Ossendrecht de belofte van haar EP uit 2021 meer dan waar maakt.

Het album opent prachtig met Hollywood Girl, dat in muzikaal opzicht redelijk ingetogen is, waardoor alles neer komt op de zang van Nienke Dingemans. Bij beluistering van Hollywood Girl heb je geen moment het idee dat je naar een zangeres van 19 luistert, want wat klinkt de stem van Nienke Dingemans heerlijk ruw en doorleefd. Op Devil On My Shoulder maakte ze al indruk met haar zang, maar op Ain’t No Hollywood Girl is de stem van Nienke Dingemans nog een stuk krachtiger.

Ik hou persoonlijk wel van de fluisterzachte stemmen die domineren in de Amerikaanse rootsmuziek van het moment, maar de krachtige zang op Ain’t No Hollywood Girl is ter afwisseling een verademing. Nienke Dingemans kan lekker krachtig uithalen met haar stem, maar ze kan ook met veel gevoel zingen, wat gezien haar leeftijd eveneens een prestatie van formaat is.

De Brabantse muzikante profiteerde op haar debuut EP stevig van de kunsten van producers en multi-instrumentalisten Joost Verbraak en Jan van Bijnen en die spelen ook een glansrol op het debuutalbum van Nienke Dingemans. Jan van Bijnen heeft een heel assortiment snareninstrumenten mee gesleept naar de studio en speelt track na track de sterren van de hemel, maar ook de bijdragen van blazers en strijkers tillen de songs op het album flink op en Nienke Dingemans levert zelf ook haar aandeel met onder andere fraai slide gitaarspel.

In muzikaal en vocaal opzicht knalt Ain’t No Hollywood Girl uit de speakers, luister bijvoorbeeld maar eens naar het geweldige Thelma & Louise, maar net als op haar eerste EP laat Nienke Dingemans op haar debuutalbum horen dat ze zich niet beperkt tot één genre. Ain’t No Hollywood Girl bestrijkt binnen de Amerikaanse rootsmuziek een opvallend breed palet dat varieert van ruwe blues tot lome folk en country en schakelt bovendien moeiteloos tussen wat stevigere uptempo tracks en meer ingetogen tracks, waarin de krachtige stem van Nienke Dingemans opeens een stuk intiemer en gevoeliger klinkt.

Devil On My Shoulder vergeleek ik ruim twee jaar geleden met de beste rootsalbums die op dat moment in de Verenigde Staten werden gemaakt en ook Ain’t No Hollywood Girl is wat mij betreft een album vol internationale allure. Het is ook nog eens een album dat zich niet in het Nashville keurslijf heeft laten persen, wat de prestatie van Nienke Dingemans en de topmuzikanten met wie ze zich heeft omringd alleen maar indrukwekkender maakt. Erwin Zijleman