Cigarettes After Sex - X's (2024)

Heel veel zin in!
Ze staan 28 oktober in de ziggo dome, net aangekondigd!

Tejano blue is een typische cigs nummer. Wegdromen maar

... And always...

De eerste single is prachtig. Hun typische sound, maar misschien is dat maar goed zo.

Tejano Blue werkt verslavend

Als het album van hetzelfde niveau wordt als de twee uitgebrachte singles zal weer heerlijk wegdromen en genieten worden. Of hunkeren naar ex-liefde, je crush of de liefde die je nog niet gevonden hebt.

Ik zou het wel cool vinden mochten ze nog eens een shoegaze/wall of sound nummer maken in de stijl van Dreaming of You.

Waarom een formule wijzigen als het toch wel succes oplevert?!

Verwacht dan ook niks nieuws: het zoveelste sigaretje na de seks. Erg opwindend is het inmiddels niet meer, maar is het dat ooit geweest dan?!

Het is simpelweg lekker wegdromen op de klanken van X's, zoals dat ook op de voorgangers kon. Ik heb altijd wat gemengde gevoelens gehad bij dit gezelschap, maar eerlijk is eerlijk: het is fijne muziek waar onthaasten het toverwoord lijkt en het klinkt allemaal verdomde goed.

Misschien dat het allemaal perfect past bij deze grauwe, grijze zomer, want dit album pakt me misschien wel het best van Cigarettes After Sex.

Ook ik ken ze vanaf hun eerste plaat en altijd wat gemengde gevoelens gehad bij ze, alhoewel ik het veel gedraaid heb. Aan de ene kant fijne liedjes met een heerlijk dromerige sound, aan de andere kant toch die vrij eendimensionale teksten op tienerniveau.

Het is al snel te veel. Alsof je héle kamer is ingericht met Ikea meubelen. Opeens zie je de goedkope materialen en valt het trucje door de mand. Misschien brengen ze daarom zo spaarzaam albums uit?

Toch ben ik wel weer benieuwd naar dit album.

Ziggo Dome is 'gewoon' uitverkocht zag ik, een knappe prestatie voor een band waarbij zo weinig gebeurt.

Waar zijn jouw gemengde gevoelens op gebaseerd?

Een beetje wat jij al zegt. Daarbij komt er bij mij altijd weer de klad in naarmate het album vordert: alweer zo'n nummer, en weer, en weer. Eigenlijk is dat nu ook wel zo. Dan gaat het slepen. Maar nu geef ik even het voordeel van de twijfel om genoemde reden (grauw grijs en lamlendig en daar past het wel lekker bij of zo).

Ja precies, herkenbaar. Wat ik al schreef: het wordt al snel te veel.

Geldt ook voor regen, grauwe luchten en al vier seizoenen herfst idd.

Een prachtige, melancholische sound en een eigen geluid hebben ze. Ze recycleren helaas ook al hun nummers tot het oneindige. Net als bij Sade, Julee Cruise of the Chromatics gaat het adagio op : als je één album hebt, heb je ze allemaal.

En dan kun je het beste hun eerste album afschaffen. Wordt per album een stukje minder.
Vanochtend me ook weer flink lopen ergeren aan de simpele teksten. Maakt die man echt niet wat meer mee dan de zoveelste vrijpartij en het wachten op zijn (volgende) vriendinnetje?

Cigs op de automatische piloot. Ik ben wel licht teleurgesteld maar had niks anders verwacht. Ik snap de term never change a winning team maar cigs neemt dit wel heel letterlijk.
Het eerste album blijft toch hun sterkste.
Een krappe 3,5*

Ik heb de eerste dan ook op vinyl

Niet zo goed als de eerste idd, maar beter dan Cry toch wel wat mij betreft. Zeker de helft van de nummers toch wel sterk en zeer genietbaar. Fijne avondplaat!

Ik kan het tienergeneuzel van deze veertiger echt niet meer aanhoren. Verlaag hem naar 2,5, dan ben ik nog mild.

Dat gevoel had ik al bij een aantal nummers van Cry.
Het is haast niet geloven dat Greg Gonzalez de nummers van het debuut album zelf heeft geschreven.
Het debuut album is een schitterend album met waanzinnige onschuldige / poëtische teksten.

"You leapt from crumbling bridges
Watching cityscapes turn to dust
Filming helicopters crashing
In the ocean from way above
Got the music in you, baby
Tell me why
Got the music in you, baby
Tell me why
You've been locked in here forever
And you just can't say goodbye"

Deze mooie teksten zijn vervangen voor teksten als.

"We wanted to fuck with real love
Wanted it sweet, so pure and warm
Never only sleepin' over
We wanted to fuck like all the time
And when you got back from your flight
It was the first thing we did"

Het is overduidelijk dat de groep zich op een andere doelgroep richt.
Daar waar het publiek bij het begin van hun succes vooral mensen van 30+ waren is het nu vooral Gen Z wat op komt draven.

En daarmee heeft de band in mijn inziens hun geloofwaardigheid een klein beetje verloren.

Desondanks staan er op dit album ook een aantal parels zoals "Holding You, Holding Me" “Baby Blue Movie" en “X’s”. En ondanks de verandering in de structuur van de teksten is het muzikaal nog steeds een genot en zal het mijn favo band allertijden blijven. 4,5 sterren!

Een collectie van 10 slaapverwekkend saaie nummers. Vreselijk vind ik dit. Ook 10 keer hetzelfde nummer precies.

Het debuut uit 2017 vind ik een meesterwerk door de dromerige maar donkere sfeer en onderhuidse spanning, de opvolger iets minder maar ook nog uitstekend en hun derde?
Dezelfde formule als hun vorige twee albums maar met minder beklijvend songmateriaal en mindere teksten. Het is wel nog een aangenaam album, vooral om 's avonds te beluisteren maar écht verrassen of boeien of omver blazen zoals het debuut doet Cigarettes After Sex niet meer, de spanning is wat weggeëbd.
Is Cigarettes After Sex een zoveelste band na 2000 die een meesterlijk debuut levert en dan per album geleidelijk minder wordt?

Dat debuut heb ik destijds ook, al kort na de release, aangeschaft. Ik hoorde het ergens en dacht: wat een lekkere stem heeft die zangeres........
Was wel even slikken toen ik erachter kwam dat zij een hij was.
Dit meest recente album is inderdaad een stuk minder. Maar, zoals hierboven ook al aangehaald, best nog wel lekker achtergrondmuziekje op zijn tijd.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Cigarettes After Sex - X's - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Cigarettes After Sex - X's
Het was bijna vijf jaar stil rond de Amerikaanse band Cigarettes After Sex, maar met X’s keert de band terug en wordt heel snel duidelijk dat aan de receptuur van de vorige twee albums niets is veranderd

Cigarettes After Sex maakte op haar eerste twee albums muziek die afwisselend als betoverend mooi en dodelijk saai werd bestempeld. Het zal niet anders gaan met het vorige week verschenen X’s, want Greg Gonzales heeft niets veranderd aan de muziek van zijn band. Het tempo ligt nog altijd laag, de klanken zijn subtiel en de fluisterzachte stem van de Amerikaanse muzikant klinkt vooral dromerig. Als je er vatbaar voor bent is het gitaarwerk ook dit keer bijzonder mooi en valt er ook in de rest van de muziek van de band voldoende moois te ontdekken. Je moet tegen de stem en de teksten van Greg Gonzales kunnen, maar als dat zo is, is ook X’s weer een bijzonder mooi en aangenaam album om heerlijk bij weg te dromen.

Zeker als de avonden kouder en donkerder worden pak ik de eerste twee albums van de Amerikaanse band Cigarettes After Sex er nog wel eens bij. Cigarettes After Sex uit 2017 en Cry uit 2019 doen het immers extra goed in de donkerdere seizoenen van het jaar. De albums van de band rond de van oorsprong Texaanse, maar vanuit Brooklyn, New York, opererende muzikant Greg Gonzales verwarmden en benevelden met melodieuze klanken, lome songs en dromerige vocalen.

Ik omschreef Cry alweer bijna vijf jaar geleden als ‘Beach House met een zanger en een flinke dosis valium’ en dat vind ik nog altijd een treffende beschrijving. Door het lome karakter van de muziek van Cigarettes After Sex werden de albums van de Amerikaanse band ook geregeld dodelijk saai genoemd, maar zelf kon ik geen genoeg krijgen van de albums, die bij beluistering met de koptelefoon interessanter en rijker bleken te zijn dan bij oppervlakkige beluistering.

X’s het nieuwe album van Cigarettes After Sex is midden in de zomer verschenen en dat lijkt wat ongelukkig getimed. Ondanks het feit dat er bijna vijf jaren zijn verstreken sinds Cry is er immers bijna niets veranderd in de muziek van de Amerikaanse band, die ik daarom nog altijd het best vind passen bij herfstavonden en winteravonden. Gelukkige omstandigheid is dat ik X’s voor het eerst heb beluisterd op IJsland, waar de zomeravonden aan de koele kant zijn. Het donker worden wilde echter niet goed lukken, maar desondanks was ik direct weer gecharmeerd van de muziek van de band van Greg Gonzales.

Ik ben zeker niet de enige, want tot mijn grote verbazing weet de band de Ziggo Dome inmiddels uit te verkopen, wat gezien de tijd die is verstreken sinds Cry een extra knappe prestatie is. Ook X’s roept overigens weer gemengde reacties op, want niet iedereen is gecharmeerd van de dromerige klanken van Cigarettes After Sex en de vaak wat zoete teksten van Greg Gonzales. Ook het feit dat X’s verder gaat waar de vorige twee albums eindigden kan niet iedereen waarderen.

Ik vind het zelf niet zo’n probleem, want ik was na vijf jaar wachten wel weer toe aan de bedwelmende klanken van de band uit Brooklyn. In die klanken waren in het verleden nog wel wat subtiele scherpe randjes verstopt, maar op X’s is de muziek van Cigarettes After Sex zonder uitzondering dromerig en melodieus.

Het kabbelt allemaal bijzonder aangenaam voort, maar ook dit keer komt de muziek van de band tot leven bij beluistering met de koptelefoon. Door de koptelefoon zijn de gitaarakkoorden op het album net wat mooier en ook de lome zang van Greg Gonzales komt ook wat makkelijker binnen. Ook ik zou overigens niet graag eindeloos moeten luisteren naar de muziek van Cigarettes After Sex, want na een uur of wat wordt het allemaal wel wat weeïg en gezapig, maar de tien songs op X’s zijn wat mij betreft de perfecte dosis voor totale ontspanning.

Iedereen die niets had met de vorige twee albums van de band hoeven ook niet te beginnen aan X’s,. dat als nog minder spannend zal worden ervaren, maar als Cigarettes After Sex uit 2017 en Cry uit 2019 wel de juiste snaar raakten, zal ook X’s waarschijnlijk wel weer zijn werk doen. Mits juist gedoseerd natuurlijk. Het concert in de Ziggo Dome eind oktober laat ik aan me voorbij gaan, maar tegen die tijd komt het bij vlagen toch ook echt wonderschone X’s waarschijnlijk nog veel beter tot zijn recht dan op het moment. Erwin Zijleman

Halfje verhoogd. Schandalig laag gemiddelde hier.

In de wereld van Greg Gonzalez staat de stilte van het verlangen centraal. Hoe mooi kan het zijn als de liefde zich niet door de buitenwereld laat leiden, maar wanneer je deze puur dicht bij jezelf houdt? Verwacht op X’s van het uit Texas afkomstige Cigarettes After Sex geen grote koerswijzigingen, of uitspattingen naar boven of beneden. X’s zijn de afscheidsgroeten waar je een liefdesbrief mee eindigt. Romanticus Greg Gonzalez blijft de poëet die het tienergeluk amper ontgroeid is. Door de zachtheid in zijn stem ervaar je de intimiteit, alsof de gedichten in principe niet voor de buitenstaander bedoeld zijn. Toch is het fijn dat hij de luisteraar hiermee lastig valt.

Bij het X’s titelstuk wordt het dromerige voorwerk beloond. Greg Gonzalez is een fase verder en kijkt niet meer hoopvol naar de toekomst uit, maar vangt het prille verleden in een song samen. Dit is hoe geliefden met elkaar omgaan. Dit is hoe gevoelens samensmelten en vanzelfsprekend worden. Het is hoe verliefdheid in het houden van overgaat. Dit is slechts een fractie van een accentverschuiving ten opzichte van het in 2019 verschenen Cry. Die nachtelijke twijfel en het angstig jezelf in slaap huilen heeft plaatsgemaakt voor volwassen zekerheid.

Tejano Blue houdt dit gelukzalige gevoel zo lang mogelijk vast. Elke beleving moet zo intens als de eerste keer aanvoelen. Elke nacht moet door een kus gezegend worden. De alles overwinnende aantrekkingskracht van twee harten die samensmelten. Eind goed, alles goed dus? Zeker niet. Dreams from Bunker Hill irriteert zich aan de slechte gewoontes van de ander en ook Silver Sable benadrukt dat perfectie niet bestaat. Na kleine spanningsboog-barsten ontstaan scheuren die zich niet laten lijmen. De zon schijnt nog steeds, maar verschuilt zich achter een grijs wolkendek. Dromerige klanken verwateren in melancholische treurigheid. Kaarsen doven en de duisternis van de nacht blijft passief achter. De stilte van het verlangen wordt door de stilte van het verdriet overstemd, en we zijn weer bij het Cry startpunt aangekomen.

Deze zwaarte neemt in het sombere Hideaway de overhand. We vluchten naar het verlaten strand en vieren het verdriet met een overvloed aan drank. Het zeewater spoelt de in het zand geschreven liefdesverklaring weg. Het zijn maar woorden waarvan de betekenis net zo eenvoudig vervaagt. Krampachtig elkaar troostend in Holding You, Holding Me vasthouden. De omhelzing is net zo intens als de eerste ontmoeting, al kondigt zich hier een afscheid aan. Het is net wat realistischer dan het zoete Cry, op X’s heerst vooral de bittere nasmaak.

Dan volgt het verloren destructieve weekend dat zich in de reservetijd over een aantal aansluitende weken verlengt. Dark Vacay en Ambien Slide voeden zich met drugs, drank en slapeloze nachten. De paranoia van het gemis, de zalving van de roes. In de Baby Blue Movie softcore wijkt Greg Gonzalez naar de betaalde liefde uit. Deze vervlakking biedt geen bevrediging, het versterkt slechts de hulpeloosheid. Bij Hot herhaalt het ritueel zich. Geef je eraan toe, of vermijd je juist de latere teleurstellingen?

Bijna iedereen herkent zich wel in X’s, daarom voegt het ook weinig toe. Na de krachtige gelijknamige X’s openingstrack komt het breekbare weer bovendrijven. Uiteindelijk levert Cigarettes After Sex voor niemand echt iets zinnigs op, voor de band niet, en voor de luisteraar niet. Vrouwlief heeft misschien de drang om na de seks een sigaret te roken, haar man is ondertussen vredig in slaap gevallen.

Cigarettes After Sex - X's | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Ik heb het eerste album. Dus ook deze.
De muziek leunt veel te veel op dezelfde toon. Dat noem ik saai.

Het titelnummer en Dark Vacay tikken nog wel het niveau van de vorige platen aan.