Neil & The Horse - Fu##in' Up (2024)

Elektrische tegenhanger van Before + After, opgenomen met Crazy Horse, zonder Frank Sampedro, maar met Nils Lofgren en Mycah Nelson, tijdens een privé concert, eind 2023. Mother Earth ontbreekt (want niet gespeeld), evenals de toegiften, Cinnamon Girl en Rockin in the Free World.

Eerste single Over and Over klinkt OK, maar ik wordt er niet meer heel enthousiast van. Snap ook niet helemaal wat dit concert nou zo bijzonder maakt om het uit te brengen op CD en dubbel LP. Leidt alleen maar af van waar fans echt op wachten; Archives Vol. III. Timeline Concert op zijn site had ook voldaan.

M'n eerste gedachte was alweer een live album met versies die wel al zoveel keer gehoord hebben maar White Line en Over & Over (respectievelijk 9x & 11x live gebracht) zijn blijkbaar wat zeldzamer live tegenover Love To Burn/Days That Used To Be/Love And Only Love.

Typisch weer voor een wat grillige Neil: tracknamen vervangen door (stukjes) lyrics (buiten cover Farmer John), alsook reclame maken voor deze release met Cinnamon Girl die dan doodleuk niet op de release staat (binnenkort dan maar in de NYA als outtake?).

Ietwat overbodige release denk ik (not fair maar Way Down in the Rust Bucket overtreffen zal dit nooit doen).

Als de nadruk voor Neil nu op Ragged Glory ligt graag de standonline release met Smell The Horse bonus aub

Dit kun je je trouwe fans echt niet aan doen.

Je kan je afvragen of er geen opnames uit de WELD periode aanwezig waren om een samenstelling van Ragged Glory live te maken. Toen zat Young er qua intensiteit bovenop en ook vocaal kon het er nog mee door. Dit is vocaal gewoon rampzalig en ook muzikaal zijn er te weinig opwindende momenten die een aanschaf zouden rechtvaardigen. Dan liever nog een concert uit voornoemde periode en als zou er wat dubbelen , ik zou er een vrolijker gevoel bij hebben dan bij deze release. Het kaarsje van Young dooft langzaam uit en dat is jammer. Wie weet snoert hij ons allemaal de mond met de release van Archives III ,maar iets zegt me dat de koek op is. Ik heb hem uiteraard wel besteld maar de eerste luisterbeurten op Spotify stemmen mij treurig. Ik kom terug met een cijfer als de fysieke release hier week zijn rondjes heeft gemaakt.

Daarom ben ik slechts een beetje fan van Neil Young.

Ik behoor tot dat groepje trouwe fans…heb ergens ook eens geschreven dat “al zingt hij het telefoonboek”, ik schaf het aan. Dus deze komt er ook, wacht ook op de fysieke release, snap een beetje wat Twinpeaks schreef, misschien is de koek wel op. Maar met Neil weet je het nooit…

Ik hoop niet dat je daar jezelf ook onder rekent, want deze trouwe fan geniet hier echt wel van!

Ik mag mezelf toch wel tot de schare trouwe fans rekenen, maar ook ik zie de toegevoegde waarde van dit album niet, tenzij je per se een live album van Neil Young & Crazy Horse anno 2023 in huis wil hebben.

De performance is niet mega bijzonder, voor zijn standaard, her klinkt allemaal wat slordig en ook de opnamekwaliteit laat, in vergelijking met albums als Weld en Rust Bucket te wensen over. En met die twee albums heb je ook meteen veel betere live versies van de nummers van Ragged Glory, ook al staan ze niet in de juiste volgorde.

Sowieso vind ik het integraal spelen van een album zelden werken.

En dan te bedenken dat hier tijd, aandacht en productie capaciteit in is gestoken ten koste van albums als Early Daze, Alchemy (Crazy Horse anno 2013) of Mirrorball Live. Nogmaals: een release als timeline concert op zijn site had volstaan.

Oh. Take a Chance on Love zit dus niet in de tekst van Love and Only Love, maar in Love to Burn. Frappant dus dat track 9 zo heet. Had hem dan Overcoming Hate of Spirit Come Back to Me genoemd.

Een zesje voor de moeite. Ik ga deze ook niet fysiek aanschaffen, het heilige moeten hebben ben ik al 10 jaar overheen bij Neil Young.

Knap harm1985, ik ben nog niet zover, het heilige moeten hebben zit er nog, kan het nog niet niet doen!
En geen twijfel, Weld is beter, Rust Bucket ook, had ook liever Alchemy gezien, komt misschien nog…met Neil weet je het nooit…

Ik heb, in 2020, de erfenis van de neef van mijn schoonvader moeten uitzoeken, duizenden LP's, CD's en films. Sommigen nog onbespeeld in de seal. Zo wil ik niet eindigen, dan maar niet compleet.

'Vroeger' wilde ik graag een discografie compleet hebben. Nu koop ik het alleen nog maar als het minimaal 4*, of bij uitzondering 3.5* is. Om die reden heb ik ook sinds Storytone nog maar één Neil Young studio album gekocht: Barn. Van de overige albums kan ik maar met moeite één a twee nummers aanwijzen die ik vaker dan eens zou willen luisteren. Somewhere Over the Rainbow heb ik ook niet in huis, want Roxy klinkt gewoon veel beter.

Zo ook dit album. Misschien leuk als je er in den lijve bij bent, zeker als je nog nooit Crazy Horse in het echt hebt gezien, al wordt Frank Sampedro wel node gemist, maar gewoon in meerdere opzichten niet goed genoeg om het de moeite waard te maken. Dus inderdaad voor de completisten.

Overigens is Young met Crazy Horse op tournee: Sugar Mountain - Neil Young Set Lists - sugarmtn.org

Precies 0 nummers van Colorado, Barn en World Record. Wel twee extra coupletten van Cortez the Killer: Watch Neil Young & Crazy Horse add missing verse to "Cortez The Killer" - UNCUT - uncut.co.uk

Yep, begrijp wat je zegt! En ben het er ook wel mee eens.
Maar toch heb ik Songs for Judy, Hitchhiker, Chrome Dream en Before and After met plezier aangeschaft en liggen die geregeld onder de naald, ten koste van American Stars ‘n Bars .
En ik geef toe, er liggen er ook wel een aantal stof te happen hoor, Peace Trail, Colorado en World Record horen daar toe, klopt. Chevrolet komt nog wel voorbij!
Ik hoop anders te eindigen ,haal sowieso alles uit het cellofaan!

Acrhives releases koop ik wel (behalve Rainbow dus). Heb alleen Chrome Dreams nog niet omdat ik het een dure aankoop vind voor slechts 2 nummers die ik nog niet op CD heb.

Vandaag nogmaals een kans gegeven, ditmaal via NYA (in plaats van Spotify) en de mix is gewoon niet best. De drums en bas zijn ofwel slecht opgenomen, of slecht gemixt. Beiden missen definitie en de bas klinkt dreunt alleen maar. Young's gitaar klinkt wel goed, maar dat is voor mij niet genoeg reden om hem te kopen.

Rainbow heb ik ook niet aangeschaft, Roxy is inderdaad de ultieme voor mij.
Hopelijk binnenkort iets nieuws in de zin van iets anders, andere periode.

Opnames op YouTube van de huidige tour doen bewijzen dat deze opnames misschien beter op de plank hadden kunnen blijven liggen. Vocaal klinkt Young de afgelopen concerten een stuk vaster dan dat hij hier doet. Over het gebodene kan ik kort zijn. Matig en heel weinig toegevoegde waarde. Het is dat ik verzamelaar ben , maar ik betaalde met frisse tegenzin de ruim 50 euro voor het vinyl. Nu ik de fysieke dragers in huis heb , kan ik ook mijn stem geven. 2.5

Dit klinkt allemaal toch niet zo slecht hoor. Neil kan nog weinig goed doen de laatste jaren.

Wel de moeite waard om een keer te horen. De zang en het 'sloppy' spel is nogal een contrast met eerdere Crazy Horse liveplaten maar ik denk dat ik best tevreden zou zijn als ik dit live voorgeschoteld zou krijgen, met een zonnig open air-podium en een biertje in mijn hand. Als aparte release heeft het verder niet zoveel meerwaarde.

Die meerwaarde is inderdaad een dingetje. Een integrale live uitvoering van 'Ragged Glory' door vier heren die niets meer te bewijzen hebben en daardoor misschien wel zo lekker losjes musiceren. Ik vind het altijd wel weer lekker, Young kan niet veel fout doen bij mij. Maar als dit niet was uitgebracht, waren we ook niets mis gelopen.

harm1985 eind mei komt hij dan toch uit Early Daze

Inmiddels zijn rondjes gedraaid en ik betrapte mezelf op het meezingen/fluiten/neuriën dus allez, toch lekker en overbodig !

Zo'n hoes en dan géén Deftones-cover?