David Sylvian - Secrets of the Beehive (1987)

Dit is nou typisch een album dat op uhqcd uitgebracht zou moeten worden...
UHQCD (Ultimate High Quality Compact Disc) (2015 – ) | Museum of Obsolete Media - obsoletemedia.org

Zegt me niet zoveel, al die platinum/gouden cds; ik heb er een paar en het grootste verschil lijkt vooral de 'mastering' te zijn.
Wat ze béter hadden kunnen doen was de mastertapes aan MFSL of Analogue Productions overdragen en een mooie 2x45rpm maken. Maar het schijnt dat Sylvian zelf niks met zijn oude platenmaatschappij en zijn oude werk te maken wil hebben, dus dat zal wel niet gebeuren...

Overigens is de mastering van het nieuwe vinyl de 2003-remaster, dus als je nog een mooi exemplaar hebt van de eerste generatie dan hoef je deze niet aan te schaffen....

Wow! De melancholie spat van dit album af. Wat een mysterieuze zang en instrumentatie.

<Wat een plaat.
Mysterieus en vooral heel sfeervol. Echt een ontdekking. Sober album maar toch "rijk" op één of andere manier. Kende Sylvian vaag nog van Japan, maar dit is toch een ander niveau !

Een vrij geniaal album dat ik veel te laat heb ontdekt. Consequent sfeertje, jazzy, introvert en met prachtige instrumentatie. Ook geen missers. Ideaal voor lange winteravonden.

Vond Let the Happiness In altijd wel een ruige song. Kan me een tijd herinneren dat ik me er niet echt mee kon vereenzelvigen en dat ik dat ergens jammer vond, het gevoel van totale desolatie dat het centraal stelt. Inmiddels wel daar ben ik blij om. Ik heb gekregen wat ik altijd al wilde maar slechts gedeeltelijk wist. Je bent toffer als je doorheen het hele ding bent geweest naar mijn mening. Het firmament oogt grootser met andere ogen. Is mijn ervaring.

Als een consequent sfeertje het zelfde is als een prachtig sfeervol gelaagd meesterwerk dan ben ik t helemaal met je eens

Mijn versie eindigt met Forbidden Colours, daar ben ik wel blij om, past perfect bij de rest van het album

Orpheus, nooit helemaal kunnen inzien hoe krankzinnig goed dat nummer in elkaar steekt... Een prachtig stuk poëzie gebracht door zijn karakteristieke stem, desolate composities en een verdrietig blaasinstrument vullen precies de kleuren in van wat David zegt. Echt brilliant gewoon.

Helemaal eens. Ik kocht het album in '87, toen stond Forbidden Colours er ook al op. Ik dacht eigenlijk dat het oorspronkelijk ook al op het album hoorde. Maar ik doe het uit het hoofd.

Al 2 dagen zelfs, in een melancholieke bui vandaag (terwijl het buiten zomer is)?

Ik weet niet hoe het bij jou is, maar hier komt de herfst al wat in de struiken en bomen (hoewel de hortensia's natuurlijk ook door de warmte en droogte hun kleur al lang verloren hebben) - en dat gecombineerd met het zonnige, vrij warme weer maakt dit de perfecte soundtrack om de melancholie toe te laten. Antwoord is dus: ja

Dan zit ik nog in de ontkenningsfase: iedere dag gaat het zonnescherm nog uit, de screens in de werkkamer omlaag, de witte wijn staat koud (soms rosé) - een week terug van vakantie en ik probeer die 'vibe' zo lang mogelijk vast te houden. Voorlopig is Tallies - Patina (2022) - MusicMeter.nl voor mij melancholiek genoeg.

Alhoewel deze David Sylvian - Dead Bees on a Cake (1999) - MusicMeter.nl - de dubbel-lp, remaster, met Sylvian op de hoes -wel klaar staat bij setje draaierikken (2BP).

Eens. Een prachtig nummer. Heb je de tekst ook beluisterd? Weet je waar het over gaat?

Over kunstenaarschap en muziek op zich als een dieper gelegen spirituele entiteit.

Klopt, ik bedoelde meer het perspectief waardoor je feitelijk onderdeel of metgezel wordt in de reis in het mooie Orpheus verhaal.

Past perfect bij deze Belgische zomer.

zoals je een fles mooie wijn moet leren drinken, geeft dit album zijn geheim niet direct prijs. ik kocht destijds de elpee. vond het te zwaar op de hand, verkocht het album. nu, 36 jaar later, kocht ik de originele engelse cd. ben laaiend enthousiast …