Julia Holter - Something in the Room She Moves (2024)

Attracts Me Like No Other Lover?

Spinning is direct al aangenaam, Sun Girl kent wat weerstand.

6 jaar na het onnavolgbare Aviary..de lat ligt hoog, altijd hoog bij deze zeer begenadigde artieste.

Spinning met haar steampunky drive en Sun Girl met haar subtiel meanderende elektronische soundscapes; het vooruitgestuurde duo bevat allemaal elementen waarmee Julia verrassend genoeg terug lijkt te grijpen naar Ekstasis. Maar dan wat urgenter, weg uit haar haar slaapkamer en into de wondere buitenwereld. Ik ben helemaal hyped, go Julia!

Hopelijk breidt ze haar tour nog uit. Nu alleen Nantes, Londen, Berlijn en Brussel.

Den Haag. Maar dan moet je wel Rewire doen.

Ah, zonde.

Is het in Brussel met de nieuwe plaat?
Want ik vind het een beetje verwarrend gezien ze ook met andere projecten bezig is.

Ja.

“Ik probeer ditmaal in de eerste plaats een wereld te creëren die vloeiend en waterachtig zal klinken, en de interne klankwereld van ons lichaam oproept.” Ben zeer benieuwd, tot snel.

Nu kan de beste vrouw bij mij weinig verkeerd doen, maar de eerste indrukken zijn positief. Het waanzinnige niveau van Tragedy, Ekstasis en Loud City Song tikt ze niet aan, maar een waardige opvolger van Aviary is het zeker. Met name de tweede helft van de plaat imponeert, met Talking to the Whisper als hoogtepunt.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Julia Holter - Something In The Room She Moves - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Julia Holter - Something In The Room She Moves
Julia Holter komt eindelijk met een opvolger van Aviary uit 2018 en ook Something In The Room She Moves is weer een album dat is gevuld met volstrekt onnavolgbare songs, maar ook met betoverend mooie klanken

Het was in 2012 absoluut even wennen aan Ekstasis van de Amerikaanse muzikante Julia Holter, maar uiteindelijk was ik fan. Het heeft inmiddels een bescheiden stapeltje hele bijzondere albums opgeleverd, waar deze week Something In The Room She Moves aan wordt toegevoegd. Het is een behoorlijk ingetogen album waarop wolken elektronica en de prachtige stem van Julia Holter centraal staan, maar luister net wat beter en je hoort niet alleen een vat vol tegenstrijdigheden, maar ook wonderschone en afwisselend serene en sprookjesachtige muziek. Makkelijk is het zeker niet, maar stel je open voor het nieuwe album van Julia Holter en je wordt rijkelijk beloond.

De Amerikaanse muzikante Julia Holter trok bijna op de dag af twaalf jaar geleden voor het eerst mijn aandacht met het fascinerende Ekstasis, dat uiteindelijk mijn jaarlijstje haalde. Het tweede album van de muzikante uit Los Angeles, California, kreeg etiketten als freakfolk, ambient, minimal music, psychdrone, experimental en avant garde opgeplakt, maar met geen van deze hokjes deed je de muziek van Julia Holter ook maar enigszins recht. Het bijzondere van Ekstasis is dat het aan de ene kant een wonderschoon en verrassend toegankelijk album is, maar het is ook een album dat vol staat met behoorlijk experimentele en vaak onnavolgbare tracks.

Het is een omschrijving die ook op gaat voor de albums die volgden, want ook Loud City Song uit 2013, Have You In My Wilderness uit 2015 en Aviary uit 2018 zijn albums die in artistiek opzicht bijzonder diep graven, maar het zijn ook albums vol betoverend mooie passages en hier en daar op zijn minst fragmenten van een toegankelijke popsong. De afgelopen jaren moesten we het doen zonder een nieuw regulier album van Julia Holter, al maakte ze wel een filmsoundtrack en werkte ze samen met andere muzikanten.

Het deze week verschenen Something In The Room She Moves moet worden gezien als de echte opvolger van Aviary en het is net als zijn voorgangers een fascinerend album. Alleen in de openingstrack van het ruim vijftig minuten durende album gebeurt er al meer dan op het gemiddelde andere album dat deze week is verschenen. Julia Holter combineert haar prachtige stem met wolken synths, bijzondere ritmes, eigenzinnige bijdragen van blazers en een bak bijzondere geluiden wat een prachtig geluid, maar ook een buitengewoon complexe song oplevert.

De muzikante uit Los Angeles experimenteert er op haar nieuwe album weer flink op los, maar ook de muziek op Something In The Room She Moves klinkt ondanks de fascinerende ingrediënten en de bijzondere wendingen zeker niet ontoegankelijk. Something In The Room She Moves is wat mij betreft het mooist als je het album met de koptelefoon beluistert en je ogen sluit. Vervolgens word je ruim vijftig minuten lang omringd door sprookjesachtige en beeldende klanken.

Veel songs op Something In The Room She Moves hebben een wat zweverig en bijna sereen karakter, maar luister net wat beter en je ontdekt een duizelingwekkende hoeveelheid fascinerende details onder de atmosferische wolken elektronica en de engelachtige zang van Julia Holter. Something In The Room She Moves is voorzien van prachtige en zeer subtiele blazersarrangementen en hier en daar wat strijkers, maar ook de wonderschone basloopjes die de songs op het album voorzien van structuur dragen nadrukkelijk bij aan de schoonheid van het album.

Ook op haar nieuwe album is Julia Holter soms niet eens zo heel ver verwijderd van songs met een kop en een staart en een vleugje Kate Bush, maar uiteindelijk vind je er niet een op het album. Something In The Room She Moves staat niet alleen garant voor beeldende klanken, maar het is ook een album dat zorgt voor totale ontspanning. Ik inmiddels al meerdere keren naar het album geluisterd, maar weet dat ik de komende maanden nog heel veel nieuws ga ontdekken in de fascinerende songs van Julia Holter, die wederom een album heeft afgeleverd dat zijn gelijke niet kent. Erwin Zijleman

Het is weer heerlijk om te verdwijnen in de muzikale wereld die Julia Holter gecreëerd heeft.Net als op haar vorige plaat Aviary is dit nieuwe album een hele beleving.
Ik ga er nog eens goed voor zitten en laat me mee voeren

Ik heb haar gisteren gezien op Rewire en moet zeggen dat het geweldig was. Dit was haar eerste show van dit album, met een nieuwe band die echt schitterde. Speciale lof voor de bassiste, een oudere dame die werkelijk de sterren van de hemel speelde op de fretloze bas. Ook oudere nummers zoals Silhouette en In the green wild werden in een mooi nieuw jasje gestoken. Geweldig om haar weer een keer te zien.

Bijzonder imponerend hoe deze mevrouw nu al een kleine twee decennia een geheel eigen muzikaal universum weet te creëeren, waarbij elk album weer als een opzichzelfstaand sterrenstelsel binnen dat universum beschouwd kan worden. Ik betrad dit universum 12 jaar geleden bij Ekstasis, haar derde plaat, en zag haar indertijd een indringend optreden geven in de Vondelkerk. Sindsdien ben ik regelmatig door deze sterrenstelsels blijven rondzweven, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat inmiddels wel alweer een tijdje geleden was. Toch voelt het horen van haar engelenstem meteen vertrouwd, alsof er geen tijd verstreken is. En herkenbaar blijft die typische sound die tegelijk verleidelijk en afstandelijk, hypnotiserend en bevreemdend is, maar tegelijk met dit soort tegenstellingen totaal geen recht wordt gedaan; want het klinkt allemaal in al z'n eigenzinnigheid vooral zo wonderlijk natuurlijk. Alleen de wat langere ambient-achtige stukken komen mij soms wat gekunsteld over, die halen mij dan een beetje uit de droom. Daar stond ik vroeger misschien toch net wat meer open voor. Eigenlijk vind ik Julia op haar sterkst wanneer haar popgevoel de boventoon voert, omdat dan juist door het contrast de bevreemdende dromerigheid des te sterker naar voren komt, in mijn beleving althans. Dat is het verleidelijke element dat mij weer weet mee te voeren naar haar flonkerende universum, dat nog vele decennia kabbelend mag blijven uitdijen.

Ik hou hiervan. Dit is een artieste die mij uitdaagt. Dit zit muzikaal in het rijtje van de latere albums van Talk Talk, Slowdive hun Pygmalion, latere Brian Eno maar dan met een sausje Fiona Apple en Joanna Newson er door. Avant garde kamerpop heet zoiets, met momenten (spinning bvb) is er een hoofdrol weggelegd voor de stuwende bas. Die prachtige cello, die houtblazers, wow. Dit is echt luisterplezier, een prachtige productie waar je elk instrument goed hoort. Een plaat die verrast, verstilt en aan je kleeft. Headphone material.

Minpuntjes : soms verlies ik de aandacht in de ambient stukken. Maar dan nog. Damn.

Ik zat meer aan OutKast te denken, I Like the Room She Moves.

Wat een geweldig nieuw album weer van Julia Holter, waarvan ik dacht dat ze was opgegaan in het niets. Schitterende arrangementen, sereen en ingetogen zang rechtstreeks uit de hemel.
Heb haar jaren geleden in Paradiso Noord gezien, onbekend toen voor mij, en dan is het Live wennen aan deze wel heel introverte zangeres, die toch indruk maakte op de zaal. Haar albums stellen ook nooit teleur maar vragen wel inspanning van de luisteraar. Dat geldt ook voor deze laatste worp die veel sterke tracks kent (3-6-8) maar ook een aantal die niet gelijk vallen. Prachtig album zoals ze nog zelden uitkomen.

De latere Talk Talk, Pygmalion en Fiona Apple behoren allemaal tot mijn absolute lievelingsshit, dus mede op basis hiervan heb ik Something in the Room She Moves gekocht (en omdat ik wel weer zin had in iets uitdagenders). Ik hoor ze alle drie maar heel vaagjes terug, maar ik ben blij dat ik je naar je aanbeveling heb geluisterd.

Het is gelukkig geen kopie. Ik hoor wel de invloeden. Gisteren trouwens Slowdive gezien die crazy for you speelden, maar dan een versie die dichter bij Souvlaki ligt. Mooi concert, zeker tweede helft.

Voor de liefhebbers

Julia Holter Live - Evening mood

In het domein van muzikale kunstuitingen, waar klank en poëzie in elkaar vervlochten zijn tot een tapestrie van auditieve ervaring, heeft Julia Holter met haar jongste album "Something in the Room She Moves" een opmerkelijke toon gezet die de grenzen van het Art Pop genre opnieuw verkent. Sinds haar eerste verschijning in de muziekwereld in 2007 heeft Holter met een indrukwekkende cadans van achttien albums haar voetafdruk in de muziekindustrie achtergelaten. Haar werk, dat vaak balanceert op de fijne lijn tussen avant-garde en neo-klassiek, heeft in dit nieuwste oeuvre een interessante wending genomen door de integratie van meer conventionele pop/rock elementen.

De ouverture van het album onthult meteen een unieke fusie van art rock door de aanwezigheid van atonale en ambient-achtige segmenten, waarmee Holter de luisteraar uitnodigt in een wereld waar conventionele muzikale structuren worden vervangen door een meer experimentele aanpak.

Het lied "These Morning" valt bijzonder op door zijn dromerige melodieën die een diepe resonantie en emotionele diepgang tentoonspreiden. Dit thema van relaxte klanken wordt voortgezet in het titelnummer, dat de luisteraar meevoert op een golf van serene tonen.

Het nummer "Materia" brengt de toehoorder naar etheraische hoogtes met zijn betoverende zang, terwijl "Meyou" het echte art-rock domein betreedt, waarbij de stem als instrument dient om etherische klanklandschappen te creëren. Deze muzikale escapade verlaat tijdelijk mijn persoonlijke comfortzone, maar biedt een intrigerende luisterervaring. "Spinning" introduceert vervolgens een Afrikaans ritme verweven met jazz-invloeden, geleidelijk oplopend in intensiteit, en markeert een boeiend punt van muzikale exploratie op het album.

"Ocean", met zijn ambient tinten, en "Evening Mood", een dromerige en jazzy compositie, behoren tot mijn favoriete tracks op het album, met hun vermogen om de luisteraar te transporteren naar een staat van reflectieve contemplatie. De voorlaatste track, "Talking to the Whisper", valt ruim binnen mijn muzikale voorkeur, ondanks de chaotische slotfase. Het is het slotnummer, "Who Brings Me", dat enigszins als het zwarte schaap van het album fungeert, niet volledig resonerend met mijn persoonlijke smaak.

Julia Holter's "Something in the Room She Moves" presenteert zich als een boeiende reis door de veelzijdigheid van Art Pop, vermengd met elementen van rock, ambient, en jazz, die de luisteraar uitdaagt en verrijkt. Het is deze unieke blend die het album niet alleen een plek geeft in de muziekgeschiedenis, maar ook in het hart van diegenen die bereid zijn zich over te geven aan de experimentele reis die Holter voorstelt.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Het titelnummer Something in the Room She Moves is schitterend, briljant gezongen door Julia Holter. Ik vind dit alles even goed van dit album maar dit nummer is van grote klasse.