The Tibbs - Keep It to Yourself (2024)

Een paar dagen terug besprak ik het album Het Langste Jaar van Het Zesde Metaal, waarop het overlijden van bandlid Tom Pintens centraal staat. Het derde Tibbs album Keep It to Yourself is opgedragen aan bandlid Coen de Vries, die in 2022 overleed. Ruim tien jaar geleden begon de soul/funkband The Tibbs met groeiend succes aan hun muzikale avontuur met in eerste instantie Elsa Birgitta Bekman als frontvrouw. In 2018 besloot ze echter, met succes solo te gaan, met haar twee later verschenen schitterende solodebuut Once in My Life als resultaat.

Het stokje van leadzangeres werd eind 2018 overgenomen door de eveneens uitstekende zangeres Roxanne Hartog. Vanaf debuutep Cleaned Out worden hun albums geproduceerd door Paul Willemsen. Willemsen is bekend van zijn samenwerkingen met Beans & Fatback, Lefties Soul Connection maar vooral Michelle David & The Gospel Sessions. De stuwende opener en single Ain’t It Funny laat de luisteraar meteen naar het puntje van zijn stoel schuiven. Een nummer dat gaat over het gevoel van machteloosheid wat de doorsnee burger heeft over alle grote problemen, die er in de wereld spelen.

De invloeden zijn legio, zo heeft titelnummer Keep It to Yourself duidelijke ska invloeden. Favoriete tracks zijn Rafaela, waarbij je het refrein spontaan begint mee te zingen en de ingetogen afsluiter In Orbit, waarop de meer gevoeligere zangkwaliteiten van Roxanne uitstekend tot zijn recht komen. Het album herbergt trouwens een cover, Rosie van Claw Boys Claw. Men nam het album in slechts een paar dagen tijd op in de bekende Exalto Studio’s in Haarlem. De releaseshow in Bitterzoet is reeds uitverkocht, nieuwe optredens worden binnenkort bekendgemaakt.


Bron : Music that needs attention - musicthatneedsattention.blogspot.com

Het blijft toch altijd extra om de soulartiesten uit het eigen Nederland in de gaten te houden. The Tibbs hadden hun marketing in ieder geval goed voor elkaar ter voorbereiding op dit album. De eerste single was zo ongeveer overal te horen en ik zich de reviews ook veel opploppen. Het album opener met de hele fijne opener Ain't it Funny, een nummer met een goede energie. De leuke blazers vallen dan weer op bij Can't Teach an Old Dog New Tricks. Daarna wordt het wat rustiger met For Lack of Better Words of juist weer vrolijk met Give Me a Reason. Dat het met de energie op dit album wel goed zit laten ze bijvoorbeeld horen op de titeltrack. Chicken Bones is (op wat gefluister na) volledig instrumentaal. Achter Guess I'm Guilty zit een soort extra drive lijkt het wel. Rafaela is gewoon prima en het rustigere Last Train is fijn. Pyjama Party pakt de energie nog eens extra op, net als op Rosie. Het album sluit af met het wat stemmige In Orbit. Een afsluiter van hele fijne, funky soulplaat.

Geweldige live band, gisteren gezien omdat ik 'Ain't it funny' zo'n waanzinnige single vond. Meteen bij de merch 2 cd's gekocht, waaronder deze. Wat een heerlijke productie, goeie muzikanten, goeie zangeres, goeie teksten, goeie melodieen... Ook nog eens afwisselend. Er stonden stoelen en talfeltjes maar halverwege kon ik niet meer blijven zitten, net als een aantal anderen om me heen!

Op de een of andere manier krijg je precies de muziek die je bij de hoes verwacht. Heerlijke funky jazz waar het plezier vanaf afspat. Inclusief een prima interpretatie van de klassieker van Claw Boys Claiw

Za 8 januari live in Paradiso, met Michelle David & True tones!