Cody Jinks - Change the Game (2024)

zie hier veel lovende berichten o.a. van AbleMable en Tonio bij de albums van Cody Jinks. ben geen liefhebber van al te traditionele country en sowieso niet van mensen als wijlen Waylon Jennings, wiens muziek ook wel "outlaw country" werd genoemd. ik begrijp dat dit nieuwe album al weer het tiende album wordt, van de voor mij onbekende Cody Jinks.

zojuist een aantal van zijn nummers beluisterd, zowel ballads als steviger up-tempo nummers, maar het kwartje wil bij mij (nog) niet vallen. waar de nummers van iemand als Steve Earle meestal direct blijven hangen, ervaar ik dit tot nu toe niet bij de songs van Cody Jinks. hetzelfde ervaar ik ook met de muziek van Chris Stapleton.

Eerste luisterbeurt er op zitten. En die is vooralsnog geslaagd.

Het openingsnummer is erg rustig, en ook erg fraai. Lijkt wat vreemd om mee te beginnen. Maar het gaat over 'het einde van zijn langdurige relatie met whisky' (dixit Cody). En daarom uitermate geschikt als opener van dit album, dat volgens Cody zijn meest persoonlijke totnogtoe is. Met het afzweren van de drank, een therapietraject en het herstel van zijn relatie (die onder zijn verslaving nog al te lijden heeft gehad) had hij meer dan voldoende materiaal voor dit album.

Lijkt een hele fijn te zijn. Maar nog wat keren beluisteren de komende week en dan kom ik er op terug.

Ik zou potjandosie toch nog willen adviseren om het gehele album eens een paar keer te luisteren. Juist vanwege de energie die Cody door middel van zijn muziek uitstraalt roept hij bij mij hetzelfde op als bij Steve Earle in diens beste periode.

En ook juist daarom heb ik helemaal niets met Chris Stapleton.

ga ik zeker doen Tonio val vaak terug op oude favorieten, maar sta zeker open voor nieuwe.

off-topic de albums van Aaron Boyd, Brown Horse, Mountain Goats en de nieuwe albums van Sam Lee en Doug Paisley wil ik ook nog beluisteren. verder in afwachting van nieuw werk van Sam Baker (Win, Win) en Martin Simpson (Skydancers). mijn platenboer adviseerde ook de nieuwe albums van de Canadese Hello Darlins (The Alders & the Ashes) en Aoife O'Donovan (All My Friends). Tja, er komt zoveel uit. zat (luister) werk aan de winkel overigens ben ik van het recente werk van singer/songwriters het meest onder de indruk van het eind vorig jaar verschenen "Thank God We Left The Garden" van Jeffrey Martin.

Eigenlijk staat ieder Cody Jinks album wat kwaliteit betreft als een huis. Hij heeft een mooie, doorleefde stem, dito thema's en muzikaal is het ook altijd dik in orde. Qua thema's valt hij misschien wat in herhaling, maar daar kan ik wel mee leven. Het enige probleem dat ik met zijn muziek heb is dat ik het altijd automatisch afzet tegen het briljante Lifers. Een soort luxeprobleem, want Cody Jinks is één van de betere hedendaagse Outlaw-artiesten.

Al het bovenstaand geldt dus ook voor dit album. Kwalitatieve country met een paar uitschieters als Sober Thing, Take This Bottle (fijn om ook een vrouwenstem te horen) en het geweldige Change The Game. Vooralsnog één van de beste albums dit jaar.

Zo: de laatste week heel vaak beluistend. Mijn vermoeden is juist: dit is een blijvertje. De songs beginnen zich nu al in mijn hoofd te nestelen. Iets dat ik met name op Mercy miste. Mercy is zeker geen slecht album, maar toch.

Vanavond maar even de tijd nemen om dit nieuwe album te beluisteren van deze nu al outlaw country held

Dat eerste nummer is zo mooi en voor mensen met een (ex) alcohol probleem een extra emotionele lading.