Johan - The Great Vacation (2024)

Wie keek/kijkt er niet uit naar de grote vakantie?

De twee voorlopers waren al een tijdje bekend:

So it Goes

Cincinnati

Altijd wel bewondering gehad voor deze band en ze een tijdje gevolgd. Eerlijk gezegd een beetje uit het oog verloren, maar de singles voorspellen veel goeds voor het nieuwe album. Fijn dat ze er nog zijn!

Hey wat leuk een nieuwe Johan. Time For Change en Cincinnati klinken alvast leuk. So It Goes doet me dan weer helemaal niks.

Tot de paradepaardjes van het Excelsior label kan zeker de indie/alternatieve rockband JOHAN gerekend worden. Zo behoort hun album Pergola absoluut tot de mooiste albums ooit op Nederlandse bodem gemaakt. Het was een lange tijd wachten op een opvolger van het in 2018 verschenen Pull Up.

Logischerwijze krijgt het nieuwe album de titel The Great Vacation mee. Daar was natuurlijk de Coronapandemie voor het grootste deel debet aan. Het album kwam toch in deze periode tot stand. In de titeltrack van het album horen we de op twee manieren uitlegbare strofe “It really was a great vacation, now we're going home”. Enerzijds verwijst het naar de klassieke, grote zomervakantie. “Toen alles nog klopte. Met het hele gezin op het strand, met schepjes kastelen bouwend in het zand. Maar naarmate de tijd verstrijkt tijdens die van hogerhand opgelegde isolatie, ga je je ook afvragen: wat is nu precies het intermezzo, de pauze, de vakantie? Wat is het echte leven? Hoe gaan we hierna verder, hoe ziet dat 'hierna' eruit?”, aldus frontman de Greeuw.

De dertien fonkelnieuwe songs werden geschreven door de tandem De Greeuw/Berlijn. Het is het meest avontuurlijke album van JOHAN tot op heden geworden. De productie was uiteraard in de bekwame handen van Frans Hagenaars. Overigens vonden de opnames niet alleen in SSE Noord plaats, maar ook voor een deel in De Bolder op Vlieland. De master werd gemaakt door Darius van Helfteren (slaapt die man eigenlijk weleens?).

Excelsior huisdrummer Jeroen Kleijn verdient een extra pluim voor zijn vaak uitstekende, inventieve drumpartijen, zoals bijvoorbeeld in A Thought. The Great Vacation is niet alleen een gevarieerd album, maar steekt wat mij betreft Pergola naar de kroon. Hun komende toer start in Hoorn, waar het in ooit in 1999 allemaal begon.

JOHAN live :

23-02 HOORN: HuisVerloren (Try-out)
24-02 KOLDERVEEN : Vegafabriek (ism Muziekcoöperatie Meppel, try-out)
07-03 GRONINGEN : Oosterpoort
15-03 UTRECHT : TivoliVredenburg
30-03 NIJMEGEN : Doornroosje
04-04 EINDHOVEN : Effenaar
18-04 DEN HAAG : Paard
25-04 ZWOLLE : Hedon
03-05 AMSTERDAM : Paradiso, Uitverkocht!

Bron : Music that needs attention - musicthatneedsattention.blogspot.com

Een terechte opmerking Lura. Ik heb hem zien drummen tijdens een concert van Claw boys claw en was erg onder de indruk en wist niet dat hij in beide bands meedoet. Geheel eigen stijl en toch in dienst van de muziek, want Johan is hele andere koek zullen we maar zeggen. Ik vind overigens Robin Berlijn ook een hele goede aanvulling op de muziek en een fantastisch gitarist. Prima bezetting en een fijn album. Hoop één van de concerten mee te pikken.

al veel eerder dan 1999 natuurlijk , debuutalbum was 1996 en toen waren ze al een tijdje bezig onder de naam Visions Of Johanna

Cincinnati begint hetzelfde als Three Days In A Row van Anouk

Ook mijn eerste associatie

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: JOHAN - The Great Vacation - dekrentenuitdepop.blogspot.com

JOHAN - The Great Vacation
Na zes jaar wachten en maanden regen was het wel weer eens tijd voor een nieuw album van JOHAN en de band stelt wederom niet teleur met een deels vertrouwd maar ook deels nieuw geluid vol zonnestralen

Lange tijd leek het er op dat er geen zesde album van JOHAN zou komen, maar na lang wachten is deze week The Great Vacation verschenen. Het is een album waarop JOHAN nog altijd eindeloos vermaakt met heerlijk melodieuze en tijdloze popsongs, maar de Nederlandse band laat zich dit keer breder beïnvloeden, zonder dat dit ten koste gaat van het zo karakteristieke JOHAN geluid. Het is een geluid dat in muzikaal en vocaal opzicht nog mooier klinkt dan in het verleden en ook de songs van de band hebben nog niets van hun kracht verloren. Het is nog erg vroeg voor de start van de lente, maar met The Great Vacation is het volgende seizoen voor mij al begonnen en wat schijnt de zon heerlijk.

De Nederlandse band JOHAN (tegenwoordig kennelijk met hoofdletters) schaarde zich in de tweede helft van de jaren 90 onder de paradepaardjes van het Nederlandse Excelsior label, dat op dat moment het patent had op albums die de lente per direct lieten beginnen. Het titelloze debuutalbum van JOHAN uit 1996 wat mij betreft worden gerekend tot het beste dat de Nederlandse popmuziek heeft voortgebracht en dat geldt zeker voor het in 2001 verschenen Pergola, dat in brede kring een klassieker wordt genoemd.

JOHAN maakte vanaf haar debuut albums die alleen maar leuker werden wanneer je ze vaker hoorde en dat is maar goed ook, want heel productief is de band rond Jacco de Greeuw nooit geweest. Tussen Johan en Pergola zaten vijf jaren en die periode zat ook tussen het tweede album en THX JHN, dat in 2006 verscheen. Het vierde album met de titel 4 verscheen in 2009 redelijk snel, maar vervolgens was het negen jaar wachten op Pull Up, tot voor kort het laatste wapenfeit van de Nederlandse band.

Na ieder JOHAN album is het maar de vraag of er nog een opvolger komt, maar album nummer zes is er in ieder geval gekomen, want deze week verscheen The Great Vacation. Het is een albumtitel die zomaar kan verwijzen naar de coronapandemie die muzikanten een verplichte vakantie opleverde, maar ook de acht jaren die zijn verstreken sinds Pull Up voelen aan als een (te) lange vakantie.

Ik was na maanden regen absoluut toe aan de zonnestralen van JOHAN en gelukkig voorziet de band hier nog steeds in ruime mate in. The Great Vacation voelt in een aantal tracks aan als het spreekwoordelijke warme bad. Dat is vooral het geval wanneer JOHAN haar inspiratie zoekt in de jaren 60 en 70 en de invloeden uit het verre verleden overgiet met het uit duizenden herkenbare JOHAN sausje.

Op The Great Vacation trekt JOHAN er echter ook op uit en laat het zich ook beïnvloeden door muziek uit de jaren 80 en 90 en verkent het bovendien een aantal andere genres. Het blijft op een of andere manier wel onmiskenbaar JOHAN, maar de band voegt met de diverse uitstapjes wel wat toe aan alles dat er al is.

The Great Vacation laat goed horen dat de Nederlandse band inmiddels al een tijdje mee gaat, want in muzikaal opzicht klinkt het allemaal fantastisch, waarbij voor mij vooral het drumwerk van Jeroen Kleijn en het gitaarwerk van Robin Berlijn in het oor springen. Het combineert allemaal prachtig met de stem van Jacco de Greeuw, die de muziek van JOHAN nog steeds voorziet van een nostalgisch en melancholisch tintje.

Zeker wanneer bijzonder mooie koortjes worden toegevoegd aan de prachtige melodieën op het album gaat de zon onmiddellijk schijnen en geeft The Great Vacation weer het heerlijke gevoel waar JOHAN inmiddels al zo lang het patent op heeft. Ook als de band buiten de lijntjes van haar eigen geluid kleurt, is The Great Vacation een sprankelend album dat onmiddellijk verleidt, maar zoals altijd schrijft Jacco de Greeuw ook nog altijd songs die de tijd moeten krijgen om te groeien, wat ze vervolgens uitbundig doen.

Of er een zevende JOHAN album gaat komen zal de komende jaren waarschijnlijk wel weer de vraag zijn, maar het fantastische The Great Vacation, dat ik nu al reken tot het allerbeste dat JOHAN gemaakt heeft, neemt niemand ons meer af. Laat de lente maar beginnen. En Pitchfork let op, want zo goed als dit wordt het in de VS niet gemaakt op het moment. Erwin Zijleman

Ik volg Johan al sinds de single 'Everybody Knows' en de debuutplaat uit 1996. Ik kijk elke pakweg 5 jaar weer reikhalzend uit naar het nieuwe wapenfeit van Jacob de Greeuw en consorten. De band heeft door de jaren heen een aantal bezettingen gekend, maar dit album is gemaakt met dezelfde band als voorganger 'Pull Up' uit 2018. Het kwam in de geschiedenis van de band pas 1x eerder voor dat er twee albums na elkaar in dezelfde bezetting werd gemaakt ('THX JHN' en '4').

De belangrijkste songschrijver van Johan blijft De Greeuw, maar het is wel uniek voor een Johan-plaat dat alle nummers een co-writer hebben in de persoon van Robin Berlijn. Hij blijkt ook de motor achter het album te zijn. En wat een album is het geworden!

Waar de twee voorgangers me net iets minder konden bekoren dan de eerste 3 albums, is dit album weer een parel! De (gebruikelijke) mooie melodieën schieten je om de oren en er worden ook nieuwe paden bewandeld, zo zijn geweldige opener 'Cincinnati' en 'Biker S.' echt buitenbeentjes in de Johan discografie en ook 'Fly on the Wall' en afsluiter 'We Ride' laat een ander geluid horen. De invloed van Berlijn is daarop goed hoorbaar.

Maar het beste blijft Johan in het schrijven van ogenschijnlijk tijdloze popsongs. Dit album bevat weer enkele parels op dit gebied zoals 'So it Goes', het bij vlagen als R.E.M. klinkende 'Time for Change', 'Believe', 'Hold the Line' en 'Reset'.

'The Great Vacation' behoort voor mij tot de top 3 Johan-albums, na het onverslaanbare 'Pergola' en 'THX JHN'.

Sprankelende gitaren, fijne melodieën en harmonieuze samenzang omlijsten de hersenspinsels van Jacob de Greeuw. En de mannen kunnen nog steeds puntige songs met een kop en staart schrijven met een keur aan referenties en invloeden, maar toch ook weer helemaal Johan. Net als nr. 14 is deze plaat nr. 6 weer helemaal uniek, eigenzinnig en heerlijk in zijn soort. Zomaar uit Nederland, dus om de hoek. Om te koesteren, deze band.

Dit album afgelopen zaterdagavond na een geslaagde instore in Delft gekocht en door alle leden laten signeren. Ze deden een stuk of 5 a 6 nummers van het nieuwe album plus als afsluiter het zeer fijne hitje Tumble and Fall.

Fijn bandje, fijn plaatje

Deze zal ik een serieuze kans geven. Johan is een van mijn favoriete Nederlandse bandjes. Dat ik enkele jaren dagelijks door Pergola naar Lepelaar 3 fietste, telt een beetje mee.

Het is leuk om de naam Robin Berlijn weer voorbij zien komen. Heb hem als jonge hond nog zien spelen in Oosterpoort bij the Fatal Flowers tijdens de Pleasure Ground-tour. Bijna na ieder liedje was er weer een snaar gebroken. Wat een gitaarbeul.

Het mooie Time For Change door Wilco... eeeh Johan.

Het is Johan weer gelukt. Het inmiddels 6e album van deze van origine Hoornsche band. Een album vol prachtige popnummers. Johan bewijst met dit album maar weer tot een van de beste Nederlandse bands te horen. Het is altijd even wachten tussen de albums door, maar dat wachten wordt iedere keer weer beloond. Het latere werk van The Beatles, The Byrds, REM, je hoort de invloeden duidelijk en onmiskenbaar. Kijk er naar uit ze straks weer live te mogen zien.

Voor Wilco is het zéker Time voor een Change maar da's een ander verhaal

Als je als band moeilijk gevonden wil worden op het internet, dan kies je een naam als JOHAN. Mega onhandig natuurlijk in deze tijd, zo’n naam. ‘ Je krijgt eerst Johann Sebastian Bach, dan een volkszanger en een of andere Amerikaan’. ‘En pas als je ver door zoekt nog eens een keer ons, vertelde zanger Jacob de Greeuw aan 3voor12 VPRO in 2018. ‘Ik dacht nog: misschien moeten we onze naam afkorten tot JHN, zoals we in het verleden wel eens op de hoes van THX JHN gedaan hebben. Maar ja, dat is ook niks. JOHAN is JOHAN.’

De groep ging op tournee, speelde op festivals in het binnen- en buitenland en verdween dan weer uit beeld. Soms heette het ‘pauze’ en soms was de groep opgeheven. Danweer wilde De Greeuw filmische muziek met synthesizers maken of als bewonderaar van Spinvis en Boudewijn de Groot Nederlandstalig werk uitbrengen. Maar onbewust viel hij terug op het aloude liedjesconcept en kwam er toch weer een Johan-album met sprankelende Beatles-achtige, melodieuse en melancholieke popliedjes. En altijd kwalitatief van een hoogstaand niveau, van zeldzame schoonheid en klasse.

In die categorie kan je The Great Vacation scharen, die wat mij betreft qua geluid het verst afligt van het gelijknamige debuut uit 1996, waarvoor indertijd via het Amerikaanse Sire Records belangstelling werd getoond. 'De deal en ook de kans om te werken met producer Seymour Stein ketste om onduidelijke redenen af. Onze manager zat dag en nacht te bellen, advocaten erbij… maar goed. Het is heel jammer'.

Zoals gewoonlijk bij de platen van De Greeuws JOHAN heeft ook deze nieuwe talrijke luisterbeurten nodig om de talloze nuances, de mooie details in de arrangementen, de uiterst fijne gitaarlijntjes en de fraaie koortje te ontwaren. Soms lekker puntig, danweer mysterieus, betoverend of met knipoog naar R.E.M. Een breder en ambiteuzer geluid met dank aan gitarist Robin Berlijn, die net als op de voorganger Pull Up (2018) van de partij is en mede de credits voor de liedjes kreeg. 'Een Lennon/McCartneygevoel waarbij je ieder een stukje hebt en dat bij elkaar brengt', vertelt De Greeuw in een interview met Jasper van Vugt van Trouw.

Wat een fijne plaat is dit zeg. Ik heb ze nooit echt gevolgd. Ik vind het persoonlijk erg poppie en ik mis ergens een randje of een uit de bocht momentje. Dat gebeurt hier allemaal niet. Maar het zit erg goed in elkaar en de nummers liggen snel en prettig in het gehoor.

Zoals al aangegeven door anderen is het hier en daar een beetje Beatlesque, maar ik moet ook aan Nada Surf denken.

Het knappe vind ik, dat wat er gebeurt enigszins voorspelbaar is, catchy popliedjes van gemiddeld 3 minuten maar het zet je toch aan om door te luisteren. De melodieën wurmen zich snel in je oren. Knap gedaan.
En dat alles na een grote vakantie.
Over een week of 2 ga ik ze live zien in Tivoli. Ik ben benieuwd.

Live in Utrecht:
I Don't Know Man
Cincinnati
The Great Vacation

Eerder deze maand heb ik ze live in Groningen mogen aanschouwen. Er kwam veel van dit album terug en dat was best genieten.

Cincinnati vind ik muzikaal gezien het meest interessant vanwege de spanning die ontstaat door het staccato gitaarspel tijdens de verzen. Het weemoedige The Great Vacation is ook erg fraai. Over het geheel genomen is het merendeel van de nummers goed tot zeer goed, maar de eerste helft van het album is wel duidelijk beter dan de tweede helft.

Prima plaat, beste sinds Pergola wat mij betreft, het heeft namelijk niet die emotionele punch van die plaat
Dat had ik ook niet verwacht, de band (en ik) zit in een hele andere levensfase, maar toch ben ik blij dat dit soort muziek überhaupt nog gemaakt wordt
I don’t know men is voor mij het prijsnummer
Ik ben erbij in Paradiso

Johan, bekend om hun melodieuze indie-rock, heeft een loyale fanbase opgebouwd met hun doordachte teksten, pakkende melodieën en strakke instrumentatie. Het nieuwe album"The Great Vacation" is in lijn met hun eerdere werk, dus de fans zullen beslist tevreden zijn. Een verzameling van toegankelijke maar diepzinnige nummers gekenmerkt door scherpe gitaarriffs, harmonieuze zang en doordachte arrangementen.

De band, een van de prominente artiesten van het Nederlandse Excelsior label, blijft indruk maken met zijn kenmerkende muziekstijl. In bijna dertig jaar tijd heeft de band slechts zes albums uitgebracht, waarvan "The Great Vacation" de meest recente is. Johan's muziek staat bekend om zijn aanstekelijke, eenvoudige liedjes die altijd een glimlach op het gezicht toveren.

Het album opent met "Cincinnati", een nummer dat misschien wat atypisch is voor Johan, maar het refrein is onmiskenbaar hun stijl. Het is een interessante mix van nieuwe elementen met de vertrouwde Johan-sound.

"So It Goes" volgt en dit nummer is volledig in lijn met wat je van Johan zou verwachten. De melodie is aanstekelijk en nodigt uit om mee te zingen. Het is een perfecte weerspiegeling van het talent om pakkende deuntjes te creëren.

"Time for Change" is een aangename song die laat zien dat, hoewel de tijden veranderen, de kern van Johan's muziek hetzelfde blijft. De herkenbare sound is intact, wat een geruststelling is voor de trouwe fans.

"Fly on the Wall" is een vrolijk nummer dat de luisteraar meteen in een goede stemming brengt. Het is een luchtig, opgewekt lied dat perfect past bij de zomerse sfeer van het album. Het titelnummer "The Great Vacation" brengt nostalgie naar boven. Je hoort de vreugde en verwachting van een vakantie terug in de melodie, iets waar de band duidelijk naar heeft uitgekeken.

"A Thought" heeft een melancholische klank, wat doet afvragen waar Jacob de Greeuw aan denkt. Het nummer is doordrenkt met emotie en biedt een mooie afwisseling op het album. "Believe" is een ingetogen track met een prachtig koortje. Het rustige karakter van het nummer zorgt voor een moment van reflectie en introspectie.

"Undone" is opvallend vanwege de mooie gitaarpartijen, vermoedelijk een steelgitaar. Het nummer is elegant en toont Johan's vaardigheid om prachtige melodieën te creëren met eenvoudige instrumentatie.

"Hold the Line" brengt een stevige sound naar voren. Het is een energiek nummer dat de luisteraar wakker schudt en meeneemt in een intens muzikaal avontuur. "I Don't Know Man" is een vertrouwde Johan song, zonder verrassingen maar met de bekende kwaliteit. Het is precies wat je zou verwachten van hun muziek.

"Biker S." waagt zich enigszins buiten Johan's comfortzone, maar behoudt toch de kern van hun stijl. Het is een interessante toevoeging die laat zien dat de band niet bang is om te experimenteren. "Reset" is ingetogen en biedt een rustpunt op het album. Het is een nummer dat je even laat ademhalen en tot rust komen.

"We Ride" sluit het album af met een melodie die de titel eer aandoet. Het nummer roept beelden op van een rit door een prachtig landschap, perfect passend bij het gevoel van het album.

Conclusie: Johan blijft binnen de vertrouwde muzikale lijnen met "The Great Vacation". Hoewel er enkele uitstapjes zijn naar nieuwe stijlen, blijft het kenmerkende geluid overheersen. Het album biedt geen grote verrassingen, maar dat hoeft ook niet. Nu is het weer zes jaar wachten op het volgende muzikale meesterwerkje.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Mooi album, maar tering, wat stond het geluid gruwelijk hard afgelopen zaterdag in Fluor. Ik kon de nummers soms nauwelijks herkennen. En de gitaar van Robin Berlijn stond vervolgens nog wat luider om er overheen te komen. Echt doodzonde, juist de subtiele samenzang is zo goed bij Johan.

Spelen vanavond in Volendam (in de Pius X) ga toch maar effe kijken/luisteren. Gelukkig niet zo ver rijden.

Ik heb al hun (6 ) albums in bezit en beluister ze regelmatig. Wat ik me aldoor serieus afvraag: waarom zijn ze nooit internationaal doorgebroken? Ik geef toe, niet alle songs zijn een schot in de roos, maar de meeste, zeg maar meer dan driekwart, toch echt wel!

Dit album was even wennen, maar reken ik inmiddels naast Pergola en THX JHN tot hun beste werk.

Inderdaad Waverick heb gisteren een fantastisch concert gezien, ook ik vroeg met af hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat dit niet doorgebroken is. Waanzinnige muzikanten, met prachtige meerstemmige vocalen .

Alle nummers zijn aangenaam, maar in het geheel genomen weinig sprankelend of opzienbarend.

Ja, was het goed? Ik hoor er wat wisselende geluiden over. Tenminste dat het voor een theatershow soms wel iets te "hard" zou zijn. Volledig elektrisch knallen zeg maar, ik denk zelf dat ik dat wel aan zou kunnen hoor

In ieder geval heb ik kaarten voor 17 april in Delft