Breathless - Between Happiness and Heartache (1991)

Dit album van Breathless staat vol met pakkende liedjes, voornamelijk balladachtige nummers, gezongen en gespeeld met veel gevoel. Dat alles overigens zonder dat het tè softe muziek wordt. Het heeft iets dromerigs, bevat mooi melodieus gitaarspel, hier en daar aangevuld door een stevige slaggitaar.
Eigenlijk maakt dit alles bij elkaar het een unieke combinatie van indie rock, new wave en dreampop. Het is niet te vangen in één genre.

Eigenlijk onbegrijpelijk dat deze band niet een veel groter publiek heeft getrokken, maar misschien heeft dat ook wel te maken met het feit dat hun albums nooit op een groot label zijn uitgebracht, maar ze alles zelf hebben gereleased op hun eigen Tenor Vossa label.

Wat is All That Matters Now toch een schitterend nummer! Kippevel...

Yep, ook mijn favoriet. Eenvoudig maar doeltreffend. Dit is wel een beetje een zoet album vind ik.

Ja mooie plaat. Neigt nog het meest naar Sad Lovers and Giants.

Ligt het aan mijn gehoor of flift de zanger erg? Luister maar eens naar het openingsnummer.

Deze is de enige die ik tot nog toe heb. Welke is vervolgens aan te raden Paul?

'Three Times and Waving' (1987) is erg goed. Zeer gevarieerd album, toch wel heel anders dan dit.

Aha. Maar is het dan nog wel in mijn straatje?

De zanger lispelt heel erg, helaas, want de muziek is erg fraai.

Goedendag - de hele (?) JD-maffia bijeen; dit moet dan welhaast goed wezen.

Shit, als aspirant wil ik door de ballotage heen, dus dit gaan we scoren. 't stond al op mijn lijstje - ff naar de tweede kamer!

Moet trouwens ook standpunt gaan vormen over Madrugada - lijkt beter dan 't eerst klonk.

Greetings, Mjuman. Ja dit is goed, maar wel heel wat anders dan JD.

Niet erg, ligt het ook niet zo zwaar op de maag.
Voorgerechtje?

Hoofdgerecht was struisvogelbiefstuk: lekker mals, met frietjes (on est brabeau migré d' origine) en wat groentjes erbij.

Altijd geïnteresseerd in aanvulling van het muzikale menu. Collegiaal overleg in de auto noopte mij vanmiddag tot het degusteren van Madrugada - en riktig opplevelse zoals de Noren zeggen.

Scaninaviërs zijn eigenlijk gemigreerde soul people. Ze gaan alleen anders om met alcohol.

Dat is alleen maar omdat ze het daar niet kunnen betalen.

The Glass Bead Game is het donkerst en heeft ook wat van die nummers met van die wat statische 'JD drums'. Chasing Promises vind ik ook behoorlijk goed en heeft ook nog een echt post-punk geluid.
Deze (BH&H) is inderdaad wat zoetig, maar ligt ook het meest commercieel in het gehoor, denk ik.
Three Times and Waving zou ik hun meesterwerk willen noemen, erg knap album, afwisselend maar toch eenheid, een soort bijna spirituele reis zou ik het willen noemen.
Toch denk ik dat ik Chasing Promises als aanrader zou geven aan de post-punkliefhebbers hier. Helaas is de versie van dat album met de twee extra tracks geheel uitverkocht en out-of-print. Ik heb de laatste 2 exemplaren daarvan nog wel zelf verkocht.

@ R71: Gele kaart wellicht?

Nee, een vette rode!

Nou snap je dus de kleur van de wanden van mijn werkkamer - geel van de prenten.

De tragiek: hier staat dus het heraangeschafte vinyl.

Breathless - op vinyl?

Was jij dat die al zijn platen weggedaan had?
Breathless bestaat op vinyl, maar ik weet niet of Tenor Vossa nog nieuw vinyl verkoopt. Als je daar interesse in hebt kan ik het wel voor je vragen hoor.

2* ja - I rest my case; ik breng offers bij menig vinylboer.

Dit lijkt me wel wat voor 'back to black' zoals nu dat luidt in de campagne, bij bijv. Plato.

Of ik 90'er jaren new wave kon noemen, vroeg Mju in een pm'etje.
Daarover ben ik nu hard aan het nadenken, maar dit is de eerste (en voorlopig enige) plaat die onmiddellijk bij me opkwam.

Ik draai dit regelmatig, vooral I Never Know Where You Are. Erg mooi, al blijft dat spraakgebrek elke keer weer opvallen.

"Endleff problemfff.... don't mean a ffing, no"
Maar alleen opvallend, niet storend. Ik ga hem een halfje verhogen.

Niet alleen door het spraakgebrek vind ik de muziek een ietwat vreemde mix van Chris Isaak romantiek en het donkere van Lowlife. All That Matters Now bezorgt me elke keer rechtopstaande haartjes in m'n nek!

Ik ben zeer benieuwd!

Werkelijk totaal onderschatte(lees onbekende) plaat van een totaal onderschatte(lees onbekende) band Breathless rondom Dominic Appleton, wat een stem zeg. Volg de band vanaf het prille begin, alles staat hier, vinyl, cd, cdsingles, etc. Het meeste direct via hin label Tenor Vossa. Waar al een aantal jaren een re-issue campagne loopt alles opnieuw op ook vinyl uit te brengen. Geluk voor de liefhebber dus. Verder idd amper te vinden, wellicht nog wat via de Konkurrent, go check it out. Appleton ooit te vinden bij This Mortal Coil, dat past dan ook wonderbaarlijk goed ja, zou ook zo maar een 4AD bandje kunnen zijn. Prijsnummer hier, voor mij, Over and Over, zo fraai, melancholisch, bijna verdrietig zelfs. Maar ook I never know where you are en zeker All that matters, gloedvolle nummers. Al jarem schrijf ik met basdite Neufeld, cool gewoon, bands nog gewoon te kunnen bereiken ja. En hoor ik uit eerste hand what's new. Ook de andere lps zijn ten zeerste aan te bevelen. Edoch koos ik voor mijn eigen favo. Deze dus. Give it a try, njoy.

Over and Over staat in mijn top 100 allertijden

Bij mij of course ook, torenhoog dan wel.