J Mascis - What Do We Do Now (2024)

Leuke hoes en ook voorproefje Can't Believe We're Here gaat er goed in.

Set Me Down vind ik een errug fijn nummer. Derde single is inmiddels ook al weer uit; Right Behind You

J doet het ook "solo" meer dan prima, al dien je van hem geen verrassende wendingen te verwachten. Hoeft ook niet, deze gitaarrockdinosaurus doet heerlijk z'n ding, weet pakkende songs te schrijven met lome ritmes (zeker in combinatie met zijn lijzige zangstem) en af en toe uit te pakken met erg knappe solo's. Vakman op en top, ik denk niet dat hij, of het nu onder zijn eigen naam dan wel met Dinosaur Jr. is, me gauw zal teleurstellen.

3,5 sterren

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: J Mascis - What Do We Do Now - dekrentenuitdepop.blogspot.com

J Mascis - What Do We Do Now
Dinosaur Jr zanger en gitarist J Mascis kiest op zijn soloalbums meestal voor het meer ingetogen werk, maar gaat op What Do We Do Now een paar keer flink los en levert bovendien een aantal zeer memorabele songs af

Bijna drie jaar na het laatste wapenfeit dan Dinosaur Jr kijken we natuurlijk uit naar een nieuw album van het roemruchte Amerikaanse drietal, maar voor het zover is moeten we doen met een nieuw soloalbum van J Mascis. Dat is over het algemeen geen straf want de muzikant uit Amherst, Massachusetts, bleek in het verleden ook prima als singer-songwriter uit de voeten te kunnen. Ook What Do We Do Now is meer een singer-songwriter album dan een indierock album, maar het klinkt allemaal net wat ruwer, zeker als J Mascis zijn elektrische gitaar te voorschijn haalt voor gitaarsolo’s die nadrukkelijk zijn stempel bevatten. Voor mij persoonlijk het beste J Mascis soloalbum tot dusver.

J Mascis heeft inmiddels een respectabel aantal soloalbums op zijn naam staan, maar we kennen hem natuurlijk vooral als zanger en gitarist van de legendarische band Dinosaur Jr, die halverwege de jaren 80 opdook en tot op de dag van vandaag actief is, zij het met tussenpozen. Het leverde een aantal inmiddels tot klassiekers uitgegroeide albums op, waaronder mijn persoonlijke favorieten You're Living All Over Me uit 1987 en Bug uit 1988, al vind ik ook Give A Glimpse Of What Yer Not uit 2016 echt heel erg goed.

Bijna drie jaar na Sweep It Into Space, het vooralsnog laatste wapenfeit van Dinosaur Jr, duikt J Mascis (de J staat voor Joseph, wat niet erg rock ’n roll klinkt) op met een nieuw soloalbum. What Do We Do Now is de opvolger van het in 2018 verschenen Elastic Days en is als ik goed geteld heb het vijfde reguliere studioalbum van de Amerikaanse muzikant. J Mascis bewaart over het algemeen het stevigere werk voor de albums van Dinosaur Jr en kiest op zijn soloalbums meestal voor een wat meer ingetogen en wat singer-songwriter achtig geluid.

Dat is op zich niet anders op What Do We Do Now, al klinkt het album wel wat voller dan een aantal van zijn voorgangers. J Mascis staat ook dit keer garant voor melodieuze songs, die eerder in de hokje folk(rock) en country(rock) passen dan in het indierock hokje waarin zijn band vooral opereert. Het zijn warm klinkende songs, die lekker in het gehoor liggen en die het grootste deel van de tijd redelijk ingetogen klinken.

J Mascis is dit keer echter niet vergeten dat hij ook nog altijd de gitarist van Dinosaur Jr is en gooit er af en toe een bijtende gitaarsolo uit. Dat klinkt zeker de eerste keer wat atypisch en gezocht, maar op een of andere manier past het uiteindelijk prima en geeft het de songs van J Mascis een eigen smoel. Van mij mag de Amerikaanse muzikant er veel driftiger op los soleren op zijn soloalbums, maar aan de andere kant is Dinosaur Jr er ook nog (naar verluidt wordt gewerkt aan een nieuw album).

De songs van J Mascis hebben op What Do We Do Now een eigen geluid door het incidentele gitaargeweld, maar ook buiten de rauwe maar ook melodieuze gitaarsolo’s valt er genoeg te genieten op het album. J Mascis heeft dit keer immers een aantal uitstekende songs geschreven, heeft ze smaakvol ingekleurd en zingt ze met veel gevoel.

What Do We Do Now doet in kwalitatief opzicht niet onder voor de meeste andere singer-songwriter albums van het moment en biedt nog een aangename bonus ook, maar voor J Mascis ligt de lat kennelijk wat hoger dan voor full-time singer-songwriters. Het levert een aantal wat zure recensies op, maar gelukkig weet een deel van de muziekpers het wat mij betreft uitstekende album wel op de juiste waarde te schatten. De Britse kwaliteitskrant The Guardian noemt het “a wonderfully agreeable record” en zo denk ik er ook over.

J Mascis schreef de meeste songs op het album overigens met alleen zijn akoestische gitaar binnen handbereik, maar besloot op het laatste moment om het album toch wat voller in te kleuren en ook zijn elektrische gitaar af en toe uit de koffer te halen. Het is wat mij betreft een terecht besluit, want What Do We Do Now vind ik interessanter dan het meer ingetogen solowerk van de Amerikaanse muzikant en doet zeer uitzien naar de volgende verrichtingen van Dinosaur Jr. Erwin Zijleman

Het fijne aan deze J Mascis platen is dat ze zo weg draaien zonder dat dat ook echt als drie kwartier aanvoelt.

Het concept is bekend; solo gaat het er ietsjes rustiger aan toe dan met Dinosaur Jr. De focus is wat akoestischer, maar scheurt J hier steevast gruwelijk, zoals we van hem gewend zijn, overheen. Fijn plaatje.

De opener doet mij wel erg denken aan 'All This and More' van the Dead Boys.

Het voordeel van J's soloplaten is dat ze gepaard gaan met een solo tourtje en ook dan komt zijn extatische en lyrische gitaarspel uitermate goed tot zijn recht. Zo ook gisteravond in de Tolhuistuin. Lekkere setlist, met opvallend genoeg maar 3 songs van deze plaat.