Babyshambles - Shotter's Nation (2007)

Oja! Eigenlijk mag je ome Pete niet cool meer vinden. maar ik doe het toch. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar deze nieuwe plaat!

Hij krijgt 5 sterren van The Observer. Ik word toch wel benieuwd eigenlijk. The Lost Art of Murder is in ieder geval geniaal.

ik ben erg benieuwd hiernaar. Delivery is een aardig nummer

Klinkt verrassend goed, zo op het eerste gehoor. Heeft misschien met mijn lage verwachtingen te maken, gezien het eerste album..

En gehoord. Ik ga nog geen stem geven, maar ik moet op het eerste gehoor toch weer zeggen dat Doherty me op een manier weet de raken, waarop maar weinig andere songwriters dat kunnen....

Hoewel ik de Babyshambles pas kort geleden ontdekt hebt, klinkt dit album mij al een stuk beter in de oren dan het debuut. Waar op het eerste album nog een paar uitprobeersels te horen zijn, zijn hier de uitprobeersels achterwege gebleven en verschijnen er dus op het album 12 sterke nummers. 4* voorlopig

damned, wat een lekker album. Heel veel verschillende muziek in dit album. Die rauwe stem op wat rustigere nummers komen erg goed tot zijn recht. Alles klinkt beter dan de vorige albums. Ik praat vol lof over dit album, vandaar ook dit cijfer. Misschien ben ik iets te enthousiast, maar voor nu een....
4
(nu al ja)

Okey wordt even totaal overdonderd hier.. het niet al te hoge verwachtingen na al het gedoe rondom pete en het toch wel een beetje tegenvallen van het debuut.. maar dit begint ijzersterk..

De verwijzing in 'Unstookie Titled' naar 'Fuck forever' van hun vorig album is geweldig

stukken beter dan hun vorige album, vooral het nummer 'lost art of murder' is werkelijk heerlijk

Het jazzy nummer There She Goes is geweldig

Ok, vandaag aangeschaft. Nu, een paar luisterbeurten verder, moet ik zeggen dat Doherty me verrast heeft. Ik had redelijk hoge verwachtingen van dit album, maar toch met een stevige slag om de arm.

Nergens voor nodig; zo blijkt. Dit album is fantastisch. Grijpt je bij je strot, en schud je 'ns goed door mekaar. Doherty en de rest van de 'shambles zijn ongekend goede songwriters. En dat hoor je terug op dit album.

Het enige nummer waar ik op het moment niet in kan komen is Crum Begging Baghead. Vervelend; jengelig. Maar wie weet trek ik nog wel bij...

Een dikke 4*. En als-ie blijft hangen, is de 4,5* binnen handbereik!

kan niet zingen - de zogenaamde songs dat hij schrijft zijn substandard, de hype dat hij onverdiend krijgt zorgt dat er genoeg platen weer verkocht wordt zo dat hij nog een album zou kunnen maken! ... te triest voor worden ... en deze album is dus bestemd alleen voor de schapen!! i kom niet hoger dan een 1.5 uit 10

Ik snap uberhaupt niet dat je hier naar luistert als je het eerste album al een 0,5 hebt gegeven.

Ik was aangenaam verrast toen ik dit plaatje gisteren opzette, dit is gewoon een prachtig album!

iedereen verdient een nieuwe kans ... en deze band en album zijn slecht. Intussen met de CD disc heb ik wel een nieuwe matje voor mijn kop koffie!

''French Dog's Blues'' bevat trouwens lyrics van Ian Brown's ''Deep Pile Dreams''.

Delivery is aardig, maar ik zal nooit een voorstander van Dorthey worden.

Beeeh! Beeeh!

In dat geval draag ik de term 'schaap' met ere!

Heb dit album nu een paar keer beluisterd (was nieuwsgierig door het hoge gemiddelde dat deze kreeg hier en vind de single delivery echt wel super) en moet zeggen dat deze toch wel een stuk beter is dan "down in albion". Op down in albion staan wel een paar heel goede nummers (fuck forever, down in albion, killamangiro), maar als geheel viel deze plaat toch wat tegen. Maar een echte superplaat (stond gisteren zelfs even op 4,18) zou ik dit nu ook weer niet noemen. Deze plaat is wel veel meer een geheel dan down in albion, maar hier staan toch ook een paar mindere nummers op, wel niet zo slecht als sommige van zijn schrijfsels op down in albion (zoals pentonville). Echter heeft doherty hier echt wel een paar catchy nummers geschreven zoals delivery, carry on the moving, baddie's boogie en there she goes. Daarom geef ik voorlopig een 3,5 (kan misschien nog stijgen).

Conclusie: een goede plaat van Doherty (had niet verwacht dat hij hier nog toe in staat was), maar niet het "meesterwerk" wat sommigen er van vinden.

Heb hem gisteren net als Jeroen aangeschaft door het hoge gemiddelde wat hij ontving op deze site. En op het eerste gehoor klinkt het niet eens zo slecht. Echter hoe kom ik erop dat ik het ergens vind lijken op Razorlight? Vooral sommige gitaar riddeltjes die ze gebruiken vind ik enorm veel erop lijken. Alhoewel ze niet hetzelfde niveau hebben natuurlijk..

Absoluut geen hoogvlieger, dit album. Heb 'm inmiddels enkele malen beluisterd en het kan me simpelweg nog altijd niet verschrikkelijk bekoren. Vond de eerste plaat zelfs nog een tikkeltje beter. Drie sterren.

Pete Doherty is een held.
4*

Leuk, leuk, leuk. Had geen hoge pet op van Babyshambles na Down in Albion, maar dit klinkt top. Ik hoor heel veel muzikale stukken van andere artiesten (weet nog ff niet wat van wie is gejat), maar het zal me aan me reet roesten, het klinkt fijn en de man kan beste teksten schrijven.

In ieder geval The Love Cats van The Cure.

Ik zie in de melodie van het couplet van Delivery ook wel iets van All of day and all of the night van the Kinks in terug.

Klopt ja

Side of the Road is geniaal trouwens. Wat mij betreft ook gelijk het beste nummer op deze plaat.

Buiten dat ik enorm van Pete zijn prive beslommeringen kan genieten, is dit muzikaal best goed te pruimen.
Ook zijn teksten zijn prima in orde. Wie zegt dat junkies niet creatief kunnen zijn...?
Waarom is er dan toch iets wat me niet super enthousiast maakt?
Het is die bar slechte zangstem van Pete!!
In sommige liedjes heeft het wel zijn charme, maar over het algemeen irriteert het me mateloos.
Zoek een goede zanger en doe een stapje terug, jongen!

Hmm, ik vind zijn stem juist één van zijn sterkste punten. Het is misschien niet loepzuiver allemaal, maar toch heeft het iets. Onschuldig en eerlijk of zo denk ik.

Ook vind ik het bijna ongelovelijk dat hij tussen al het gedoe met Kate, de rechtbank, zijn verslavingen etc. toch ontzettend goede en vooral leuke muziek maakt.

Eerste 6 nummers een beetje 13 in een dozijn rock .
Vanaf "unstookie titled" komt het allemaal dik in orde , de liedjes worden gevarieerder en stukken beter , nog steeds geen hoogvliegers , behalve dan misschien mijn persoonlijke favoriet en afsluiter "Lost art of murder"
3***