Babyshambles - Shotter's Nation (2007)

Heb hem nu al wel enkele malen geluisterd, naar aanleiding van hun plaatsje op de affiche van Werchter.

Beetje vreemd: deze plaat groeit bij mij precies niet. De eerste keer vond ik het 'een leuk plaatje' en ik had gedacht dat hij dus zeker zou groeien en dat ik 'm erg goed zou gaan vinden. Voorlopig niet dus. Vijf luisterbeurten verder vond ik het nog altijd 'een leuk plaatje', zonder meer.

Zeker nog een aantal keer luisteren voor een definitief oordeel.

Voorlopig 3,0*.

Favorieten: Delivery, You talk, Lost art of murder

De man is een toptalent. Hier gaan generaties van genieten.

Toen ik het net kreeg vond ik het een leuk album. Maar het irriteert me nu. (Na 10x luisteren). Het zijn geen slechte nummers, maar ze vervelen na een poosje gewoon. Kan er mijn vinger niet goed opleggen.

Het album valt idd na wat luisterbeurten toch een beetje tegen. Waar dat vandaan komt.....moeilijk te zeggen ja. Ben trouwens benieuwd wat Carl Barat met het tweede album van de Dirty Pretty Things (Romance at Short Notice) brengt. Het is wat meer poppy dan het eerste album en ook meer dan Pete's SN. De single tired of england is op youtube te beluisteren en de andere single hippy's son kan je op hun website downloaden.....

Vind het een goed album, zonder meer. Goed geproduceerd, op sommige momenten té. Ik vond het mooie aan Down In Albion dat het echt een rauwe plaat is, met een aantal geniale nummers (ook een paar complete missers, zoals Pentonville), dat mis ik een beetje bij deze plaat. Toch geweldige nummers, zoals Delivery, Baddies Boogie, Deft Left Hand, Lost Art Of Murder en Unstookietitled.

You talk: te irritant!

Het doet mij denken aan een hoop andere britse gitaarbandjes en springt er totaal niet tussenuit, daarvoor zijn de nummers te langzaam en niet in het oog springend genoeg. Niet origineel.

Er staan zeker ' leuke nummers' op, maar overall te degelijk.

Een slap aftreksel van The Kinks.

en toch komt Pete me steeds plagerig kietelen met zijn toch wel aanstekelijke liedjes. ik moet ook eerlijk zeggen dat zijn live-optreden 100x meeviel. ik had er weinig meer van verwacht dan een extravagante clown die hopelijk niet helemaal van de kaart nog een beetje zuiver wist te blijven. wat bleek... er stond gewoon een strakke sfeervolle band. door zijn randje punk'n'roll is het lekker vuig, en daarin is het toch anders dan andere eilandpop.

Erg aanstekelijk plaatje, sommige momenten interessanter dan andere. Wel hoor ik invloeden van andere artiesten heel duidelijk door komen, voornamelijk bij Delivery

Matig plaatje.

Zonder die paar track op de honderd die enig sinds punk aandoen is dit maar een gezapig saai bandje met liedjes die elk engels popbandje met groot gemak uit z'n mouw kan schudden.

Het klinkt aardig en toch is er iets mis. De gitaarriffs zijn 'geleend'. Zo is Delivery gebaseerd op het loopje van All Day and All of the Night van de Kinks. In You Talk is het akkoordenschema veel te op de voorgrond. Dat hoeft geen bezwaar te zijn als je een fenomenale slaggitarist hebt, en die ontbreekt. De intro's duren te lang omdat ze niet bijzonder zijn. En in het vierde nummer gaat er eentje ook nog eens fluiten.

Overigens is het mijns inziens geen punk, maar rock. Ze zijn eerder nakomelingen van de Pretty Things en de Kinks dan van de Sex Pistols. Babyshambles behoren tot wat ik de 'League of Subarctic Donkeys' noem: bandjes van muzikanten die hun instrumenten redelijk tot uitstekend beheersen, maar niet kunnen componeren.

Oftewel, de Babyshambles zouden eens met Ray Davies moeten gaan praten.

En toch zal ik het album nog wel eens beluisteren .....

punk is dit totaal niet. maar wat maakt het uit. het doet mij eerder denken aan the Kooks ofzo.
Het hele stijltje bevalt me wel alsook dat accent van pete doherty. lekker sfeervol plaatje! 4.0

Hoe kan je ooit The Kooks met Babyshambles vergelijken?!
Dat is praktisch onmogelijk met een frontman als Pete Doherty.

Ja ik vind het ook een vrij vaag berichtje... Geen punk?!? Mwa 4 akkoorden, lekker turbo nonchalant en geen liedjes over verlieft worden op een blond schoolmeisje...

5 jaar later! Maar.. welke verwijzing?

Erg goed. Eerste keren horen, klinkt het beetje gewoontjes. Hierna supergoed. Gaat nooit vervelen.

Lost art of murder 'blijft een heerlijk nummertje.