Snowy White - White Flames (1983)

Bird of Paradise

Yep, wonderschoon nummer. De rest is jammer genoeg bagger.

De rest van het album wel eens gehoord niet echt onder de indruk maar alleen voor Bird of Paradise 3 sterren voor het album.

Inderdaad is de rest van het album niet veel soeps. Buiten de klassieker Bird of Paradise, blijft alleen Lucky Star overeind staan.

Komaan mannen (en vrouwen), de volledige eerste kant met dan vooral Open Carefully en The Journey mag er toch meer dan zijn, vind ik. Ok, de tweede kant is, behalve Bird of Paradise niet veel soeps, maar deze krijgt toch nog 4 sterren van mij...

Alleen die 'Bird of paradise' springt er echt uit. In de jaren 80 werd dit nummer door de VARA flink geplugd. Nog steeds fijn om dat nummer weer eens te horen.

Bird of paradise is zo mooi dat de verwachtingen rondom deze plaat hoog waren, wat een anticlimax. Saaie plaat van de gitarist van Thin Lizzy, die al gedateert klonk toen de plaat nog uit moest komen. Hierna nooit meer iets vernomen van Sneeuwy de wit.

Prima cd van nagenoeg onbekend gebleven Snowy White.

Ja, Bird of paradise is bij een aantal mensen blijven hangen, daarna houdt het voor hem wel op.

Toch valt over zijn gitaarspel weinig te zeggen. Het merendeel van de composities ook niet. Zijn stem wellicht een beetje mat en soft.

White is het beste als hij kan soleren, de eindsolo van Bird of paradise kent iedereen, maar hij doet dat ook goed op het buitengewoon spannende The Journey; het eerste deel traag, in het tweede deel er vol tegen aan.

Ook het trio The Answer, Open carefully en At the crossroads mag er wezen.

Lucky star is een popsong waar wel een langdurig muzikaal einde aan zit, maar dat wordt gedomineerd door keyboards.

De andere songs zullen waarschijnlijk de nummers zijn waar de meeste anderen hier zich aan storen; de goed verzorgde pop/rock liedjes Don't turn back, Lucky I've got you en It's no secret. Aardig maar geen hoogvliegers en in ieder geval niet zo spannend als The Journey.

Snowy White doet met zijn gitaarspel in de verte een beetje aan Santana denken (zonder overigens Latin te spelen) maar weet de boog niet een volledige cd lang gespannen te houden.

Rond die tijd verscheen ook nog een aantal boeiende singletjes van Snowy white waarvan ik de titels niet van wil onthouden: Peace on earth, Land of freedom en For you. Hij had zijn hart in ieder geval op de juiste plaats zitten.

Misschien dat dat ooit nog wil leiden tot een boeiende compilatie. Ná die periode is het mij in ieder geval volledig onbekend wat er van Snowy White is geworden.

01 Open carefully 5,0
02 Crossroads 5,0
03 The journey pt 1 4,5
04 The journey pt 2 5,0
05 Lucky star 4,0
06 It's no secret 3,5
07 Don't turn back 3,5
08 Bird of paradise 5,0
09 Lucky I've got you 3,5
10 The answer 5,0

Mark Knopfler heeft zich tijdens het schrijven van Brothers In Arms behoorlijk laten inspireren door Bird Of Paradise?

Voor zover ik het weet heeft hij vaak aan de zijde van Roger Waters gestaan, voor wat betreft concerten. Op In the Flesh beroert hij de snaren en ook toen Waters in Lichtenvoorde (Arrow festival) Dark Side Of The Moon vertolkte, was Sneeuwwitje van de partij.

Leg uit!

In ieder geval geen kleine jongen in de gitaarrock! Tenzij ik de uitgave van hele kleine, obscure platenlabeltjes heb gemist, toch jammer dat hij niet meer van dit soort solo cd's heeft gemaakt.

tja wat valt er uit te leggen.. gewoon even luisteren

Hier een link naar zijn officiëlle site.

Snowy White - Home - snowywhite.com

Nu ken ik beide nummers, maar ik snap hoe je hierop komt, waarom je dit vindt. Dus, nogmaals, ik ben wel benieuwd naar je uitleg. Ik begrijp het namelijk niet.

de melodie in de coupletten

Bird of Paradise is een geweldige klassieker. De rest ken ik niet.

Juist ja. Ik kan me er eerlijk gezegd totaal niet in vinden.

Ik heb 1 cd van Snowy White gemaakt met om te beginnen drie nummers van dit album die verbazingwekkend genoeg niet op the Best of Snowy White (2CD 2009) staan. Was vermoedelijk een rechtenkwestie.
Vervolgens heb ik het beste van die 2CD gepikt. Dit is de tracklist, misschien wat voor mensen die meer willen horen van hem? Hij speelde weer erg goed met the Wall in de Gelredome.

The Best Of Snowy White:

The Journey, Part 1 & 2
Lucky Star
Bird of Paradise
Blues Is The Road
Long Distance Loving
The Time Has Come
Love Pain & Sorrow
The More You Live
Old Number 7
Melting
Its Your Life
Angel Inside You Part 1
Angel Inside You Part 2
Discovery
Restless Too
Loving Man
Sweet Bluesbreaker

Misschien moet je die 2cd even op musicmeter zetten, dan kunnen we alle tracks zien.

Staat daar trouwens ook het eenzaam op single uitgebrachte Peace on earth op?

Ik weet nog goed dat ik dit album als lp kocht. De verkoper waarschuwde mij dat de muziek op dit album anders klonk dan de hit Bird Of Paradise. Hij had het over hard rock! Inderdaad is de muziek op de plaat redelijk divers. Ik hoor Santana, Clapton en Snowy White. Veel nummer zijn bijna volledig instrumentaal. De meeste nummers hangen tegen de Blues aan. Natuurlijk is Bird of Paradise het mooiste nummer van het album maar ook Lucky Star is een heerlijk nummer. It's No Secret heeft de echte jaren 80 drum sound. Don't Turn Back had zo op een album van de Dire Straits kunnen staan.
Bird Of Paradise blijft een parel tot op de dag van vandaag. Het was zijn enige bescheiden hit en dat is jammer wat de man verdient meer. Hij is een geliefd gitarist bij concerten van Roger Waters, Chris Rea, Gary Moore en hij was lid van Thin Lizzy en speelde op platen van Peter Green en The Annimals.

Het album verdient alleen om Bird Of Paradise al een 4.

Ken het album niet maar inderdaad bird of paradise is weergaloos..kan ik blijven horen..jammer om te horen dat de rest van de plaat niet zo is..

? Echt wel!

Volgens sommigen dan

Nou, als je je verwachtingen uitsluitend baseert op de softrock van Bird of Paradise heb je inderdaad kans dat je bedrogen uitkomt. Het rockt hier en daar stevig, al zou ik dit nooit als hardrock willen betitelen, en er staan toch ook wel wat nummers op die een beetje in het vaarwater van Dire Straits liggen, en dus een beetje in de buurt komen van Bird of Paradise. Maar die song staat binnen de context van dit album wel op eenzame hoogte.
Andere uitschieters zijn voor mij het stevig rockende The answer (was toevallig ook de B-kant van het singletje) en het mooi opgebouwde, in een soft en een stevig deel uiteenvallende The Journey.

Het is allemaal vrij subtiele muziek, verrijkt met mooi toetsenwerk en af en toe een percussief extraatje. Snowy White heeft een aardige, maar niet erg opvallende stem, want het album een wat anonieme klank geeft. Alleen het gitaarwerk springt er echt uit. Op sommige nummers laat-ie wel horen dat het niet toevallig is dat zowel Pink Floyd als Thin Lizzy hem graag als extra muzikant mee op toernee wilden nemen.

Een leuk detail is nog wel dat de oorspronkelijke LP die ik destijds kocht (op het kleine Towerbell-label) de single-versie van de hit bevatte, althans die was hetzelfde als de single en werd in de tweede solo weggedraaid.
Een latere CD-versie van het album (CNR, 1995, met een andere hoes) bleek echter een 'extended' versie te bevatten die die solo wat langer liet doorlopen en er een mooi afgebouwd einde aan breide. Een welkome verrassing, want het maakt het nummer nog net iets completer, vind ik.

Op het eerste gehoor was ik ook teleurgesteld, maar ik denk dat ik nog iets te jong was voor muziek als dit. Of in ieder geval te onervaren in meer serieuze muziek. Later ben ik het zeker meer gaan waarderen, lekker experimenteel en toch ook heel laid-back. Ben zelf nooit zo gek op die Caraïbische klanken zoals met "Lucky Star", ik ga meer voor het sublieme "Crossroads" of een "It's No Secret". Ook het tweeluik van "The Journey" is naar mijn genoegen.
Soms een beetje Jazzy, beetje Knopfler & Co, maar ook wat Chris Rea. Al met al, toch een eigen stijl wat de man heeft. Ik zie wel meerdere nummervolgordes ten sprake komen, wat een gedoe toch altijd weer. Kan zelf mijn elpee even niet terugvinden verdulleme, maar ik denk dat het de volgorde is zoals het hier op de pagina aangegeven staat.

De trackvolgorde hierboven is die van de Nederlandse persing. Die wijkt wat af van de originele Engelse persing, waar 'Bird' als tweede nummer van kant A wordt afgespeeld. De volgorde van de Nederlandse versie - die opent met (de titel zegt het al) Open carefully - vind ik iets logischer, al moet je dan tot track 8 wachten tot Bird of Paradise voorbij komt.

Dank je voor de verduidelijking, hoop dat ik de mijne terugvind om te checken welke uitgave ik heb. Denk gewoon niet goed teruggezet en niet "uitgeleend".

Gezien je nickname reageer ik alsnog 15 jaar later: Neger wordt ook als minachtend en discriminerend ervaren. Dit geheel terzijde: White is zijn echte achternaam en Snowy heeft zijn hele leven al wit haar en was zijn nickname al op de lagere school.

btw, het album is helemaal niet zo slecht, soms een beetje tegen het saaie aan (vooral zijn stem) maar er staan genoeg prettig in het gehoor liggende songs op.