Dimmu Borgir - Inspiratio Profanus (2023)

Maar wat hier nu weer de bedoeling van is, is voor mij in nevelen gehuld.

Vijf van de acht covers stonden al eens op andere releases. Twee daarvan zijn hetzelfde nummer in een andere mix. En dan blijft er nog wat ander spul over waarvan ik ook niet weet of het al op de plank lag.

Onlangs is Black Metal losgelaten en dat blijkt andermaal een zeer ongeïnspireerde naspeelsessie te zijn. Net zoals die andere al bekende nummers. Alsof het obstinate neefje met het bandje van zijn kornuiten de veertigjarige bruiloft van ome Cor en tante Sjaan staan te versjteren. Dat gevoel.

Oude gore wijn aangelengd met nieuwe gore wijn. Uit die pakken van de Aldi. Mij pak je er niet mee in.

Moet dit feitelijk niet onder de verzamelalbums staan ipv studio? Het is toch een samenraapseltje van oude covers die nu RSD gewijs voor te veel geld uitgebracht worden?

Inderdaad een cash grab, ook om deze band onder de aandacht te houden. Erg produktief zijn ze namelijk niet,
Een lullige 32 minuutjes aan grotendeels oud materiaal. Breng het dan uit als EP ofzo, een volwaardig album is dit absoluut niet.

Rommel is het.

Blijkbaar is alles inderdaad al eens uitgebracht: 1 als bonus bij In Sorte Diaboli, 2 als bonus bij Death Cult Armageddon, 3 & 6 als bonus bij Abrahadabra, 4 & 8 vanop de Devil's Path EP, 5 als bonus op Puritanical Euphoric Misanthropia, 7 stond al op Godless Savage Garden (compilatie).

Kun je nagaan. Aanvankelijk dacht ik dat er drie nieuwe tracks op stonden, maar die blijken dus al bonusonderdeel te zijn geweest van de recentere Dimmu-releases.
De covers zijn ook niet echt bijzonder.