Sonny Rollins - Plus 4 (1956)

Dit is natuurlijk een goede bopplaat en Rollins heeft een mooie toon, maar vooral Clifford Brown (trompet) weet mij op dit album mateloos te boeien. En Max Roach op drums is iedere maal weer verbazingwekkend. Heerlijk album.

Het verbaasde mij een beetje dat dit album op naam van Sonny Rollins is verschenen. Dit is namelijk precies dezelfde bezetting als het zo succesvolle Clifford Brown / Max Roach Quintet dat vlak hiervoor (in januari en februari 1956) "At Basin Street" had opgenomen op het EmArcy label. Een maand later dook hetzelfde Quintet dus nogmaals de studio in om dit album op te nemen, maar nu op het Prestige label waar Sonny Rollins onder contract stond. Effe googlen leert dat de baas van Prestige alleen akkoord ging met de deelname van Rollins in het Quintet op EmArcy als dat Quintet eenzelfde aantal albums voor Prestige onder de naam van Rollins zou opnemen. Gewoon een commerciële deal dus....

Op beide labels is echter helaas, helaas maar 1 album van deze Quintet bezetting gereleased, want jongens, wat is dit fantastisch. Brownie en Roach waren rond deze tijd misschien wel de meest bejubelde en bekende jazz band around, terwijl de jonge Sonny Rollins een snel rijzende tenorster was. Voeg daarbij de immer krachtig spelende Richie Powell op piano en de superstrakke baspartijen van George Morrow en je hebt 2 ongelofelijke klasbakken van platen. Ik draai vanmiddag "At Basin Street" en deze "Plus 4" achter elkaar, er zit maar een maand tussen de oorspronkelijke opnames tenslotte, en dan hoor je inderdaad hoe geweldig beide albums in elkaars verlengde liggen.

2 zielen, 1 gedachte Tony. Hoe toevallig, deze draaide ik vanochtend als eerste plaat van de dag. Heerlijk plaatje inderdaad. Die commerciële platen baas was natuurlijk meneer Bob Weinstock. Met zijn ‘gevoel voor commercie’ zorgde hij er voor dat muzikanten op zijn label nooit de creatieve hoogtes zouden bereiken als op andere labels. Denk daarbij aan Coltrane, Monk, Davis en Jackie McLean om er slechts een paar te noemen. Niet voor niet stapten zij allen over naar Atlantic/Columbia/Blue Note. Weinstock stond erop dat muzikanten zoveel mogelijk platen binnen een korte tijd zouden opnemen. Daarnaast moest alles liefst binnen 1 sessie gepiept zijn.

Haha, die kans is bij jou 1 op bijna 2.200, bij mij is de kans een stuk groter, 1 op 350, jazzplaten dan wel he?

Ja, weinig goeds te melden over dat Prestige label. Vernaggelde ook al de jaren '60 discografie van Coltrane voor mij. Ik weet inmiddels gelukkig waar ik op moet letten....

Hey leuk, ga toevallig een beetje door een Brown/Roach-fase momenteel en dit had ik volgens mij nog nooit beluisterd. Thanks!

Deze plaat doet mij kwa titel wat denken aan Max Roach +4, en die is ook met Sonny Rollins en George Morrow.

Maar ik ken ook een plaat van het Brown/Roach quintet, maar dan zonder Rollins maar met Harold Land. Ik ben toch teveel een beginner om daar de verschillen in te horen.

Wat ik wel hoor, is een lekkere lome en goed gespeelde (veel unisono) en ritmisch sterke hardbop-plaat. Ik meen dat deze plaat wel bij de essentiële hardbop-platen zal behoren. Bij I Feel A Song Comming On heb ik dan wel weer een sterk BeBop-gevoel.

Overigens een erg fraai vormgegeven hoes.