Sticks is qua teksten en flow altijd op niveau gebleven. De refreintjes zijn smaakgevoelig en bij mij vallen ze verkeerd. Het valt mee op dit album, qua volume dan. Het grotere probleem zijn de producties die nergens echt bijzonder zijn. Dat is al heel lang zo. Misschien daarom dat Hercules en Zegeningen me zo opvielen, in positieve zin.
En
-SprayIt-, grappig dat je die track noemt met betrekking tot Kendrick. Op een andere track praat Sticks over hoe hij een vrouwtje op straat tegenkomt die hem vraagt om aandacht voor de kerk (of god's werk, net hoe u wil) en dat deed me gigantisch denken aan What a Dollar Costs, vooral ook qua delivery.