Cannibal Ox - The Cold Vein (2001)

Nee, dit is hét album dat veel mensen prachtig vinden, veel mensen niet uit kunnen staan, en een verrassend groot aantal mensen hier 'toch wel aardig' vindt.

Ik kan me inderdaad voorstellen dat het moeilijk is in de flow te komen. De industriële, chaotische beats die El-P ze hier voorlegt doen je eerder denken aan een snelle, misschien hakkelige flow, dan hun soms wat 'lingering' flow die soms langzamer gaat dan je initieel zou verwachten bij een dergelijke instrumentatie. Toch denk ik dat juist daar de ware chaos zit in dit album. Zeker met de dubstep-invloeden van tegenwoordig kom je vergelijkbare instrumentatie vaker tegen (alhoewel dit niveau nooit gehaald wordt), en is dus de 'chaos' die indertijd (voor zover ik weet) heel grensverleggend was, niet zozeer op de voorgrond. Het is dan de flow die weer compleet tegen het gevoel in gaat die dat weer terugbrengt.

Dat is mijn mening dan.

Soms klinkt het inderdaad cool als tegenpolen samenwerken. In dit geval werken ze elkaar tegen. Ik snap je punt over ware chaos en ben het daar ook mee eens. Ze creëeren een chaos die niet meer interessant is voor mij om te volgen. Ik verlies mijn aandacht i.p.v. dat het extra getrokken wordt. El-P produceert hier toch vrij ingetogen t.o.v. zijn latere werk. Ondanks dat de producties gewoon goed zijn wekken ze mijn interesse niet zoals zijn beats van bijv. I'll Sleep When You're Dead en C4C, waar El er een schepje bovenop doet. Precies genoeg om een album alleen al voor de beats te luisteren.

Zo zou ik ook naar een album kunnen luisteren waar Vast Aire en Vordul rapten op meer mysterieuze, sinistere beats. Muziek met een grimmig en druilerig sfeertje. Dus zowel de rappers als de producers hebben iets interessants, maar net niet voldoende om mij daadwerkelijk aandachtig te laten luisteren. Het voelt alsof beide partijen tegen de elkaars stroom ingaan en dat werkt voor eerder vervelend dan dat ik het briljant vind.

Ik ben dan toch meer fan van de lompe, maar toch verrassend kundige rapper die zich uitstekend staande weet te houden op de gestoorde, meer uitbundige beats van El-P.

"You were a still born baby /
Mother didn't want you, but you were still born /
Boy meets world, of course his pops is gone /
What you figure /
That chalky outline on the ground is a father figure?"

Dit is zo'n vreselijk briljant stuk. Jammer dat de productie mij op momenten te druk en chaotisch overkomt waardoor ik er een beetje nerveus van word, want de raps, met name die van Vast Aire, zijn op momenten meesterlijk. A-Boy's Alpha blijft voor mij één van mijn favoriete nummers. Alles klopt aan dat nummer. Het absolute hoogtepunt van deze plaat.

I'm alive tho.

The F-Word

"You wanna pop shit and get popped in the top lip?
I shoot the five and on a good day I bite bullets
We use bear traps to catch weasels
Metal mouth's diesel and the bite's lethal
We in the catacomb, nappy headed, never used a comb
And built with the forces that blew away Dorothy's home
I grab the mic like, "Are you experienced?"
But I don't play the guitar, I play my cadence
And if I exhaled arguments only to hold my breath
I would die, and I ain't talking hair color
I'm talking about the reality with my mother's eye water
The author with a Papermate
Spitting paperweights"



Ik heb het misschien al eens gezegd, maar in dat geval wil ik het graag herhalen: nooit was er voor mij een betere rapper dan Vast Aire op dit album.

Word nog altijd te nerveus van dit album, producties die ik niet trek op een aantal tracks na. Qua raps wel tof, maar wordt toch wat overschaduwd in mijn luisterplezier door de muziek waaraan ik me stoor. Vanwege de raps toch een voldoende, maar vind het dus lang niet zo tof als velen hier of als vrienden van me (waar ik meestal best een zelfde muzieksmaak mee heb).

same here

Stress Rap

Als fervent liefhebber van het genre, is deze mastodont mij zeker niet onbekend. Althans, van naam dan. Ondanks de lofuitingen op de albumpagina en voormalige top 250-notering (ja, echt, daar stond 'ie in), begon ik zoals gewoonlijk met de bekendste tracks van de plaat te beluisteren: dat boeide mij echter nihil. Geen klik, nada, weg d'r mit.

Maar waarom maak ik graag uitstapjes naar andere genres en negeer ik dit meesterwerk (lees: beste hip-hopalbum aller tijden) volledig? Dat was een vraag die rondspookte in niels94 zijn hoofd. Gelukkig voor hem ben eindelijk vriendjes geworden met The Cold Vein. Als zeer ontoegankelijk ervoer ik het, een kille en kale productie met saaie raps.

In het het kader van de aanhouder wint, kwam de plaat steeds meer tot "leven". De beats bloeiden volledig op en gaven hun schoonheid weer en de MC's leggen daar een zeer intellectueel pakketje woorden op. Deze klassieker wordt bij ook steeds verslavender en elke luisterbeurt ontdek ik weer iets nieuws. Dikke vierenhalve ster.

Hoor hem nu voor de 3de keer deze avond/nacht en ie groeit per luisterbeurt meer en meer.
A B-Boy's Alpha, Straight off the DIC en Stress Rap zijn fantastisch. Wat een sfeer ook op deze plaat.
De producties zijn echt van torenhoog niveau. Helemaal niet te vol maar gewoon veel geluiden die per draaibeurt meer naar voren komen. Veel te ontdekken op deze manier dus
Hulde voor E-LP

De raps zijn qua flow heel sterk gebracht. De afwisseling tussen de stijlen maakt dat dit nooit verveelt. Enerzijds mee met de beat zoals op Stress Rap en anderzijds gewoon volledig losgaan op abstracte beats als Real Earth. De teksten moet ik nog nader opzoeken.
Erg sterk. Potentiële groeier. 4* voor nu

Ik vind dit een vreselijk vervelende plaat, de producties zijn volslagen willekeur/hak op de tak/random en ik wordt daar ontzettend onrustig en zelfs naar van in zoverre dat ik haast elke track na zo'n 30 seconden wil overslaan om de paar krenten uit de pap te vissen, iets wat me in elk geval grijpt en waar ik positief over kan zijn, maar dat is erg zeldzaam. Ik heb met moeite drie favorieten aan kunnen vinken te weten; A B-Boys Alpha, Straight Off the D.I.C. en Scream Phoenix die vond ik enigszins nog beluisterbaar zonder de haren uit m'n hoofd te trekken van frustratie. Ik luister hip-hop over het algemeen als ik er lekker de tijd voor kan nemen om effectief naar een album te luisteren, ogen dicht lekker op de bank liggend bijvoorbeeld en dat was bij dit album geen doen want het verveelde me op een gegeven moment zo erg dat ik echt iets anders wilde gaan doen en dan heb je wel een beetje gefaald als muzikant als je niet eens mijn aandacht bij je muziek kan houden. Aangezien ze hier toch overladen worden met 4-5* beoordelingen dan moet het haast geheel aan mij liggen zou ik denken...en daar heb ik prima vrede mee. 1,5*

Ik ben The Cold Vein na een jaar of wat weer eens aan het beluisteren, nu er een nieuw "Cannibal Ox" album (tussen aanhalingstekens, want CanOx zonder Vordul Mega is niet hetzelfde) aankomt, en deze plaat heeft in al die tijd zeker niet aan kracht ingeboet. Ook een kleine kwart eeuw na dato laten de beats van El-P een futuristische, dystopische indruk achter (met als kleine kritische kanttekening dat de mastering inmiddels wel enigszins gedateerd klinkt), en daarmee biedt hij de perfecte omgeving voor een album dat een grauw en rauw portret schetst van het leven op de straten van New York rond de eeuwwisseling. Maar het zijn vooral de raps die dit tot een absoluut hoogtepunt in de hiphopgeschiedenis maken, met twee hongerige woordkunstenaars op de toppen van hun kunnen: Vast die met de meest bizarre en inventieve beeldspraak op de proppen komt, en Vordul met zijn onnavolgbare flows en rijmschema's.

Fuck 5, ik wil dit album 108 sterren geven.

Het knappe van deze plaat vind ik, dat toen ik deze plaat voor het eerst hoorde in 2001, een erg sterk old school gevoel had en tegelijk iets verfrissend wist neer te zetten. Vandaag (door jou review) de plaat weer een keer beluisterd, en ik bedacht met wat klinkt dit toch echt old school, rauw en toch verfrissend. heel knap voor een plaat van bijna 25 jaar oud Een tijdloos document