Limp Bizkit - Significant Other (1999)

Ik zie weer een heleboel berichten bij dit album, dus laat ik ook maar is mijn echte mening over dit album geven..

Dit is namelijk echt mijn jeugd, basisschool groep 7 tot brugklas.. In groep 8 deden we zelfs mee met de playbackshow, met nookie en rolling' Rood NY petje op, lage broek, adidasjes eronder ja, top!

Nu ben ik die fase al erg lang voorbij.. na mijn brugklas, maar ik blijf Limp Bizkit koesteren.. De eerste 3 cd's hebben mij dan ook veel plezier gegeven, dit doet deze cd opzich nog steeds..

Ik vind deze cd ondanks mijn jeugd echt 1 van mijn top cd's.. Dit begint al met just like this, die lekker rauw komt, echt een skate sfeer heeft dit nummer, Hierna komt Nookie, een klassieker als je het mij vraagt, ook het hoogtepunt van het album. Daarna komt gelijk break stuff.. die het hoge niveau van het album handhaaft, allemaal makkelijke, puberale hip hop rock. Het klinkt allemaal stoer, en vrij rauw, net zoals de clips die hierbij uitgebracht werden..

Ik vond vroeger Re Arranged een kut nummer, nu kan ik hem wel waarderen, een lekkere rust in het album, ook waar de skate en straatstyle in tact blijft door DJ Lethal.

Iam broke, Don't Go Off Wandering, Nobody Like You vind ik allemaal aardige nummers, waar ik alleen geen extra gevoelens bij heb..

9 teen 99 vind ik dan wel weer erg lekker, waar ook het echte Limp Bizkit naar voren komt (hard geluid, rustig stuk, climax) Ook de lekkere bass met de raps erachter, top!
N2 Gether now, leuk nummer, wel is Method man veel beter dan Fred, ookal vond ik dat vroeger niet, want kom op! Fred was een held;)
De volgende nummer vind ik ook allemaal wel lekker, vooral no sex, die een ander geluid heeft dan de andere nummers..

Ik geef dit album een 4,5.. normaal had dit waars. een 3,5 tot 4 geweest, maar door het aparte gevoel wat ik heb bij LB geef ik dit een stuk hoger.. met een punt.

Ik hoop dat ze nog een goede cd uit brengen, want de 2 laatste vond ik niet top meer, en dan vooral de laatste vond ik slecht..
Goed, daarom dat ze weer terug zijn!

”Significant Other” van Limp Bizkit is voor mij pure guilty pleasure. Eigenlijk is het zo fout als het maar kan, maar stiekum toch wel lekker. Destijds was dit in mijn studententijd ontzettend populair. Als ik er nu naar terugluister betrap ik me er toch op dat mijn hoofd gaat deinen en mijn voet mee tapt op de maat. Vooral door die heerlijke vette gitaarriffs van Wes Borland. Aan de andere kant: de teksten zijn op zijn zachts gezegd niet hoogstaand en de stoerdoenerij, daar prik ik nu met het grootste gemak doorheen. En toch is het lekker. Een nummer als ”Break Stuff” werkt ideaal als je even je dag niet hebt, net als ”Killing in the Name” van Rage Against the Machine. Hoewel ik de tweede helft van dit album minder vind dan de eerste, vind ik het geheel toch nog goed te pruimen. Na dit album ging het heel hard achteruit met Limp Bizkit en ben ik alle interesse verloren, maar aan ”Significant Other” houd ik toch sympathieke gevoelens over.

Ik ken Limp Bizkit vooral van de opvolger Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water met de hits My Generation, Rollin' en Take a Look Around. Significant Other is best een fris dynamisch album. Beetje kind van zijn tijd natuurlijk, maar de fun spat er wel af. En ik moest soms denken aan Beastie Boys. Die doen het toch nog beter, maar met dit album van Limp Bizkit is op zich weinig verkeerd.