Zach Bryan - Zach Bryan (2023)

Zin in! Leuke gasten ook. I Remember Everything is al een goede start!

Zach Bryan heeft nu al weer een nieuw album klaar na zijn goed ontvangen major label debuut ‘American Heartbreak’ van vorig jaar.
Een getalenteerde, ambitieuze jongen die redelijk veilige (veelal akoestische) Americana in de traditionele lijn maakt maar met zijn frisse en energieke aanpak en mooie stem al een grote schare fans verzameld heeft.
Op American heartbreak stond geen enkel zwak nummer. Maar buiten de succesvolle hitsingle ‘Something in the orange’ stond er eigenlijk ook niet een song op die mij echt is bijgebleven. En dan is een driedubbel lp van 34 nummers best lang.
Nu keert al na een jaar al weer terug met een nieuw full length album.
‘I remember everything’ is een duet met pop country ster Kacey Musgraves en is de vooruitgeschoven single en een uitstekend nummer.
Op de rest van het album lijkt hij weer in dezelfde val te trappen als op ‘American Heartbreak’. De veelal karige muzikale omlijsting, de zanglijnen die nummer na nummer in herhaling lijken te vallen, de vrij obligate teksten. Het mist variatie en verrassing. Als je 2, 3 nummers van Zach Bryan hebt gehoord, heb je ze allemaal gehoord. Hij wordt door sommigen wel vergeleken met Jason Isbell, maar eerlijk gezegd is dat op alle vlakken echt te hoog gegrepen en zelfs een belediging voor de magnifieke songwriter Isbell (en zijn band).
Zach Bryan gaat als een trein, maar zou er goed aan doen om even rustig adem te halen en wat selectiever te zijn. De potentie zit er namelijk wel in.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Zach Bryan - Zach Bryan - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Zach Bryan - Zach Bryan
Zach Bryan heeft al een aantal prima albums op zijn naam staan, maar laat op zijn nieuwe titelloze album horen dat hij moet worden gerekend tot de grote beloften binnen de Amerikaanse rootsmuziek

Het deze week verschenen album van Zach Bryan is mijn eerste kennismaking met de muziek van de Amerikaanse singer-songwriter. Het is een kennismaking die hij dankt aan de bijdrage van Kacey Musgraves, maar dit is slechts één van vele hoogtepunten op het titelloze album van de muzikant uit Philadelphia. Het is een album met een serie uitstekende songs die variëren van ingetogen tot uptempo en het is een album dat in muzikaal opzicht staat als een huis, maar de meeste indruk maakt Zach Bryan wat mij betreft met zijn stem, die de songs op het album voorziet van heel veel gevoel. Ik was direct onder de indruk van dit album, dat me inmiddels echt enorm dierbaar is.

Vanwege mijn zwak voor vrouwelijke singer-songwriters en muzikanten hou ik hun mannelijke collega’s aanmerkelijk minder goed in de gaten. Mijn belangrijkste reden om deze week te luisteren naar het titelloze nieuwe album van Zach Bryan waren dan ook de gastbijdragen van persoonlijke favorieten Sierra Ferrell en vooral Kacey Musgraves. Die bijdragen zijn prachtig, maar luisteren naar het nieuwe album van Zach Bryan maakte ook pijnlijk duidelijk dat ik door mijn gender bias fantastische albums mis.

Het titelloze album van Zach Bryan is immers niet zijn debuutalbum, maar is, een live-album niet meegerekend, al het vierde album van de muzikant die werd geboren in het Japanse Okinawa, opgroeide in Oklahoma en momenteel in Philadelphia woont. De Amerikaanse muzikant, die twee jaar geleden de Amerikaanse marine definitief verruilde voor een carrière in de muziek, maakte op zijn vorige albums indruk, maar zijn nieuwe album vind ik nog een stuk beter.

Het is een album dat opvallend begint met het voordragen van een gedicht dat wordt begeleid door subtiele akkoorden op de akoestische gitaar. De tweede track opent met de eerste noten van het Amerikaanse volkslied op de elektrische gitaar, maar hierna voert Zach Bryan het tempo op met stuwende ritmes, stevige gitaren, aanzwellende Mariachi trompetten en de met veel passie gezongen teksten.

De Amerikaanse muzikant schakelt makkelijk tussen uptempo en uiterst ingetogen passages en had me direct te pakken met zijn bijzondere stem en emotionele voordracht. De zang van Zach Bryan is ook op de rest van het album zijn sterkste wapen, want de wat ruwe maar ook gevoelige stem van de Amerikaanse muzikant komt keer op keer keihard binnen.

In muzikaal opzicht tapt Zach Bryan uit meerdere vaatjes. Een aantal songs op het album beweegt zich richting ingetogen en wat traditioneel aandoende folk en country, maar Zach Bryan kan ook uit de voeten met wat voller ingekleurde en gloedvol uitgevoerde Americana. Door de zang kruipt het titelloze album van Zach Bryan makkelijk onder de huid, maar wanneer je het album vaker hoort valt steeds meer op hoe sterk en veelzijdig de songs zijn.

De al eerder genoemde bijdragen van Sierra Ferrell en Kacey Musgraves zijn prachtig, maar ook de samenwerkingen met The War And Treaty en The Lumineers pakken prachtig uit. Zach Bryan zal liefhebbers van wat traditioneler aandoende Amerikaanse rootsmuziek makkelijk aanspreken, maar zijn nieuwe album klinkt ook als een album dat Ryan Adams op de toppen van zijn kunnen vergat te maken. Zeker in de wat meer uptempo tracks komt de muziek van Zach Bryan als een wervelwind uit de speakers, maar ook de ingetogen tracks op het album hebben direct een enorme impact.

Zach Bryan, die zijn nieuwe album ook nog eens zelf produceerde, laat op dit album horen dat hij bulkt van het talent. De Amerikaanse muzikant excelleert op zijn titelloze album als songwriter en imponeert als zanger. Zonder de bijdragen van Kacey Musgraves en Sierra Ferrell was ik er waarschijnlijk niets eens toe gekomen om naar het album te luisteren, maar in dat geval had ik een van de beste albums die dit jaar in het genre zijn verschenen gemist. Dat Zach Bryan een hele grote gaat worden kan alleen maar een kwestie van tijd zijn. Erwin Zijleman

De eerste twee albums zijn qua muziek heel ingetogen en kaal, maar toch ijzersterk door de mooie en oprechte emotie van Zach Bryan. Een derde album in de lijn zou teveel van het goede zijn geweest, dus ik was blij dat hij bij American Heartbreak (en Summertime Blues) er muzikaal een schepje bovenop deed.

Toch is het hier weer een toontje minder en gaat hij op de dezelfde voet verder als bij zijn eerste twee alums. Ingetogen, sombere muziek. Helaas klinkt het zowel qua muziek als emotie wat vlak. Hij weet mij niet echt te raken met zijn teksten. Alsof hij nu té goed in zijn vel zit en de pijn moet spelen om net zo klinken als voorheen. En ondanks dat ik de gasten hoog heb zitten, vind ik de meesten ook wat kleurloos.

Zach Bryan heeft enorm veel talent en blijft één van mijn favoriete artiesten, maar 7 albums/EP's in vijf jaar tijd is inderdaad misschien wel wat veel. Zeker als de ontwikkeling wat stil lijkt te staan.

Pas één keer beluisterd, en beetje mixed feelings.

Tikkeltje rommelig: met een gedicht beginnen is sowieso al apart. En er staan enkele songs op, die wat 'onaf' klinken. Het lijkt alsof ze in één take zijn opgenomen. En dat heeft wel iets spontaans. Maar (veel) andere nummers zijn dan weer mooi uitgewerkt en geproduceerd. Je hoort daar dat er veel aandacht, liefde en tijd in is gestoken.

Verder leunt hij nogal richting de muziek van zijn collega Ryan Adams. Op zich niet veel op tegen, maar hij moet oppassen dat hij daar niet te ver in gaat. Trouwens ook niet qua productiviteit: ook hier moet Zach oppassen dat de kwantiteit van zijn muziek niet ten koste gaat van de kwaliteit.

Met deze kanttekeningen lijkt het een beetje alsof ik deze nieuwe worp van Zach niet zo best vind. En dat is niet zo: het grote aantal fraaie songs overheerst.

Maar zoals gezegd heb ik het album pas één keer gehoord. Dus ga ik het album de komende tijd nog veel vaker beluisteren en kom er hier dan op terug. Bij zijn vorige album American Heartbreak ben ik zelfs twee keer moeten terugkomen op mijn eigen woorden ...

Wederom een prachtig album van Zach Bryan, bevalt me als geheel nog wat beter dan American Heartbreak. Wat ik zo goed vind aan Bryan is zijn delivery en de emotie in zijn stem die in verschillende nummers doorklinkt. Mede door de productie komt dit album wat rauwer en puurder op me over dan de vorige. Hoogtepunten zijn voor mij Summertime's Close, Jake's Piano - Long Island, Ticking en Oklahoman Son.

Ik vind het jammer dat Bryan zo weinig aandacht krijgt hier op MusicMeter. Dit is veel meer dan alleen country, dit album zou zeker ook liefhebbers van indie, folk en americana moeten liggen.

Vorige week is er trouwens alweer een nieuwe EP uitgekomen, ook weer zeer de moeite waard.

Waarschijnlijk moet ik het een paar keer de kans geven, want op het eerste gehoor vind ik dit niet zo heel veel aan. Hoor een soort van Damien Rice en daar heb ik niet zo heel veel mee. De zoveelste singer-songwriter maar dan eentje die me niet weet te raken. Ik vind het ietwat gezapige Americana, te doorsnee.

Alsnog een een halfje verhoogd. Een paar nummers zijn wel echt gegroeid en andere hebben zich definitief in mijn hoofd genesteld. Ik blijf nog steeds een beetje bang dat het overkill wordt, want de teller sinds mijn vorige bericht van nog geen twee maanden geleden staat inmiddels alweer op 8 albums/EP's. Het feit dat hij geen echt slechte nummers heeft en je gemakkelijk zijn hele oeuvre op shuffle kan zetten spreek vooralsnog in zijn voordeel.

Na één keer luisteren had ik mixed feelings, zie mijn post hierboven. En na een aantal keer luisteren zijn de mixed feelings gebleven.

Maar ik moet zeggen: ondanks de rommelige samenstelling en de link naar Ryan Adams heeft het album toch zijn eigen charme. Fijn om te luisteren, maar kan wat mij betreft niet tippen aan American Heartbreak.

Bovengemiddeld goede country muziek. (Als dit onder de noemer country valt dan, ben niet zo thuis in deze genres).

Weer eens aangezet. Dit blijft een fantastische country (jazeker, country) plaat. Ik wilde een korte opsomming doen van mijn favoriete tracks, maar dan lepel ik eigenlijk het hele album op, de enige track die ik skip is het gedicht waar het album mee begint.

Wat een creativiteit, wat een plezier, wat een vakmanschap. Weet je wat, ik geef ook gewoon de volle 5 sterren. Kan mij het schelen.