Olivia Rodrigo - GUTS (2023)

Mijn innerlijke tienermeisje heeft hier moeilijk veel zin in.

Stiekem ben ik hier ook wel benieuwd naar. Vampire klinkt alvast zeer goed. En hoe moeilijk ik het ook toe te geven vind, ze heeft wel degelijk veel talent!

Vorige album was zeer prima. Ben wel benieuwd naar deze ook.

Prima singles in ieder geval. Haar debuut vond ik al uitermate prettig om naar te luisteren, ik sluit mij aan bij de innerlijke tienermeisjesbeweging van Slowgaze en Juul1998B!

Morgen in een kringetje op en neer springen en 'oh my gawd' gillen?

Ik doe met jullie mee boys, olivia stan for life (nu al).
#icon.

Vampire is een knaller van jewelste. Onderschat deze dame niet.

*girls. Wel opletten, vriendin.

Stiekem komt mijn vinyl morgen ook in de bus hoor

Eerste indruk als nieuwe fanboi is zeeer goed! Vind m sws beter als het debuut.
Energieke popsongs met toch wel een eigen smoel afgewisseld met een paar rustige nummers.
Deze meid heeft echt een eigen stijl en vind haar veel "echter" overkomen dan een Billie.
Ik begin met 4*
Mijn innerlijke tienermeisje is zeer tevreden Slowgaze
Nu jullie nog, meiden.

Gevarieerde en strak geproduceerde popplaat die ruim boven het maaiveld uitsteekt. Van mierzoet tot highschool-rock. Tekstueel vind ik het wat minder maar ze mikt dan ook niet op de belevingswereld van middelbare veertigers. Maar ik vind het desondanks leuk om met de kroost Vampire mee te blèren in de auto .

De post heeft vertraging. Ik ga uithuilen bij mijn bestie en mijn verdriet van me afschrijven in mijn dagboek.

Me aansluiten bij de innerlijke tienermeisjesbeweging doe ik niet, maar ik ben wel blij verrast door dit album. Redelijk afwisselend met een paar echt lekkere nummers. Ik heb hem vanmiddag opgezet in de klas en de echte tienermeisjes (en een aantal jongens) gingen er goed op.

Leuk om het in de klas te luisteren, ga ik misschien ook wel doen. Ik had laatst een leuk gesprek met een leerling die een enorme Olivia fan is. Ze vroeg of ze eerder de les uit mocht, zodat ze het concert in Amsterdam op tijd zou halen. Natuurlijk mocht dat. Wat volgde was een leuk gesprek over hoe veel talent deze dame heeft, waarbij we het hadden over het feit dat elke tijd wel een artiest als als Olivia Rodrigo voortbrengt, die past bij de tijdsgeest. ( in mijn tijd was dat Alanis Morrissete ). Zodoende ben ik er ook wat meer naar haar debuutalbum SOUR gaan luisteren. Tienermeisjes muziek of niet, ook dit is gewoon weer een goed album hoor!

Dit is toch echt een drieledige samenstelling, dus de juiste spelling is 'innerlijke-tienermeisjesbeweging'. Anders verandert de betekenis. Ik vermoed namelijk sterk dat je voor innerlijke tienermeisjesbewegingen de gevangenis in gaat.

Aha, jij hebt blijkbaar de zaak Thijs R op de voet gevolg

Het voelt alsof ik weer op de middelbare school zit met eerst de meesters Edgar18 en vinylbeleving en nu Slowgaze die ons taaladvies geeft.
Het blijft ons achtervolgen...

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Olivia Rodrigo - GUTS - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Olivia Rodrigo - GUTS
Met SOUR leverde Olivia Rodrigo in 2021 een van de beste popalbums van het jaar af en dit kunstje herhaalt ze met het veelzijdige en persoonlijke GUTS, dat laat horen dat de Amerikaanse muzikante alleen maar beter is geworden

Hoe overtref je een debuutalbum dat werd onthaald met louter superlatieven en dat werd geschaard onder de beste albums in het genre? Olivia Rodrigo zal het zichzelf vaak hebben afgevraagd, maar met GUTS heeft ze het antwoord gevonden. De pas 20 jaar oude muzikante schakelt op haar nieuwe album tussen wat steviger rockende songs en popballads en op beide terreinen maakt ze indruk. In vocaal opzicht is GUTS beter dan SOUR, vooral omdat Olivia Rodrigo met veel meer emotie zingt. GUTS sleept je de wereld van een jongvolwassen vrouw in, die toevallig ook nog een wereldster is. Het levert een album vol persoonlijke worstelingen op, maar ook een album met een serie geweldige popsongs.

Olivia Rodrigo verraste in het voorjaar van 2021 vriend en vijand met haar debuutalbum SOUR. De pas 18 jaar oude muzikante was op dat moment vooral bekend als Disney actrice, maar leverde met SOUR een album af dat zich kon meten met de beste albums van de erkende popprinsessen. Niet alles op SOUR was even goed, maar de pieken op het album waren zo hoog dat het debuutalbum van Olivia Rodrigo aan het eind in 2021 opdook in flink wat jaarlijstjes, waaronder die van mij.

De inmiddels 20 jaar oude muzikante keert deze week terug met haar tweede album GUTS, dat moet opboksen tegen torenhoge verwachtingen. Ik heb het album inmiddels meerdere keren beluisterd en kan alleen maar concluderen dat de Amerikaanse muzikante de verwachtingen heeft waargemaakt. Ook GUTS is immers een popalbum dat zich kan meten met de beste albums in het genre.

Olivia Rodrigo is sinds haar debuutalbum uitgegroeid tot een spreekbuis van een generatie en zal met de teksten op haar nieuwe album wederom vooral tieners en jongvolwassenen aanspreken. Veel songs op het album gaan over de pieken en dalen van de liefde en over alle hobbels die je tegenkomt bij het volwassen worden, wat extra lastig is als je opeens een wereldster bent.

GUTS schetst een mooi beeld van een generatie die opgroeit in een bijzondere tijd, waarin sociale media een zeer grote invloed hebben en de wereldproblemen groter lijken dan in de afgelopen decennia. Het album geeft bovendien een inkijkje in de druk waarmee een wereldster als Olivia Rodrigo te maken heeft. Het is niet zo moeilijk om je te verplaatsen in de wereld van Olivia Rodrigo, waardoor GUTS in tekstueel opzicht zeker geen album is dat alleen tieners en jongvolwassenen zal aanspreken.

Op haar debuutalbum maakte Olivia Rodrigo indruk met een serie geweldige popsongs en een mooie stem en op GUTS is de jonge Amerikaanse muzikante in muzikaal en vocaal opzicht alleen maar gegroeid. Met SOUR veroverde Olivia Rodrigo haar eigen plekje tussen de popprinsessen van het moment en dit eigen plekje heeft ze op GUTS versterkt.

De Amerikaanse muzikante heeft nooit een geheim gemaakt van haar bewondering voor jeugdhelden als Alanis Morissette en Avril Lavigne, wiens invloeden met name doorklinken in de wat stevigere songs op het album. Het zijn songs waarin Olivia Rodrigo prachtig schakelt tussen hard en zacht en waarin ze in tekstueel opzicht geen blad voor de mond neemt en met name haar ex-vriendjes het er flink van langs krijgen, maar waarin de Amerikaanse muzikante zichzelf ook niet spaart. Ze scheldt er ook nog eens flink op los, wat haar songs voorziet van extra kracht.

De wat meer rockende tracks zijn bijzonder aanstekelijk en zitten goed in elkaar, maar ik vind de net wat meer ingetogen tracks en ballads op het album nog een stuk beter. In het prachtige Vampire kruipt Olivia Rodrigo wat dichter tegen Lorde aan en hoor je hoe mooi haar stem is, wat terugkomt in alle meer ingetogen tracks op het album.

GUTS bevat uiteindelijk een flink aantal vijfsterren popsongs, waardoor het album zich kan meten met de topalbums van Taylor Swift, Lorde, Billie Eilish en noem ze maar op. In de beste tracks steekt de jonge Amerikaanse muzikante zelfs boven de concurrentie uit. Het is razendknap, want de druk op Olivia Rodrigo moet na het succes van SOUR enorm zijn geweest.

Wat GUTS nog wat indrukwekkender maakt is dat de Amerikaanse muzikante zich op haar tweede album kwetsbaar opstelt en ons deelgenoot maakt van haar leven en haar worstelingen. Het levert een bij vlagen melancholisch album op, maar GUTS is ook een album dat zomaar kan uitgroeien tot het beste popalbum van 2023. Een diepe buiging is op zijn plaats. Erwin Zijleman

Dit is echt heel goed. Catchy en vol hooks, soms wel vijf in één lied. Doet op momenten ook aan Melodrama denken.

Elk meisje dat ik leuk vind is lesbisch, dus bij dezen een sterretje voor 'Ballad of a Homeschooled Girl'.

Ha, mooi om hierboven al wat leraren in actie te hebben gezien!! Ik heb echter een wat andere mening over de plaat; ik laat hem lekker aan de doelgroep waarvoor ik denk dat hij bedoeld is. En die doelgroep is minstens 30 jaar jonger dan dat ik ben. Ik blijf mijn onderwijs-sessies graag voorafgaan door afgekloven boomer-klassiekers, die bij mijn status als 46-jarige, kalende, leraar horen. Komt bij dat ik al 28 jaar zielsgelukkig ben met mijn geweldige vrouw en ik dus op geen enkele manier kan relaten met het alhier bezongen puberleed. Onze oudste van 16 kon dit dan wel weer waarderen en dat vind ik heel tof!! Dat het verder een prima plaat is staat ook buiten kijf, al is het af en toe iets teveel Avril Lavigne naar mijn smaak... Ik ga lekker een oude grungeplaat opzetten om mijn jongens te stangen hahaha

Goede popplaat, vooral in de rockmomenten iets te Avril lavigne achtig ja ( dat semi-alternatieve als u begrijpt wat ik bedoel) , maar zeker niet slecht. Wat voor mij echt genieten is zijn de meer ingetogen tracks , die zijn echt behoorlijk goed, vooral liedjes als "making the bed " . Lekker album !

Afgaande op Vampire: idem.

De productie is zo perfect gepolijst dat het geheel wat klinisch aandoet, iets dat veel hedendaagse mainstream pop heeft. Alsof Olivia een computergegenereerde creatie is ipv een echt mens. Maar daar is bij GenZ een flinke markt voor.

M'n eigen generatie (xennials; ik ben vier jaar jonger) is juist met minder opgepoetst lijkende muziek vertrouwd.

Tsja, het is maar net hoe je jezelf ziet en in welk hokje je denkt thuis te horen. Het mooie van muziek is dat het in mijn optiek generaties, decennia en zelfs eeuwen kan ontstijgen en je vooral moet genieten van datgene wat je leuk vindt ongeacht stigma.

Met mijn 48 jaren hoor ik gewoon een top album. Dat mijn dochters het grappig vinden dat het deze week vaak in de auto voorbij komt is alleen maar een bonus.

Helemaal eens. En bij andere artiesten heb ik er ook minder moeite mee (ik noem een Sigrid). Wellicht dat het dan -jouw eerste alinea in ogenschouw nemend- gewoon niet helemaal mijn plaat is en dat ik er oneigenlijke argumenten bij heb gehaald .

Bij Vampire moet ik toch continu aan Creep van Radiohead denken. Zeker bij het intro. Ligt dat aan mij of zijn er meer die dat horen?

Wat moet je met zo'n bad idea right. Typisch Amerikaanse bagger.

We hadden dik 2 decennia Avril Lavigne al.

Eigen stijl? Die hit alvast. Pure veilige infantiele hitparade rock. En dan noem je net Billie Eilish , net die zeldzame jonge popster die wel iets uniek heeft..

Alsof uniek gelijk staat aan goed. Billie Eilish vind ik enorm overhyped, vind er echt geen zak aan. Doe mij dan maar Olivia Rodrigo, in ieder geval schrijft die zo nu en dan een lekker nummer vernieuwend is het idd niet, maar moet dat?

Sorry - dat laatste vind ik wel fijn. Dit is echter zo mainstream dat het Utrechtse Vreeburg hier nog een klein dorpsplein op Samos bij lijkt.
Maar goed volgens de lokale platenhandelaar verkoopt dit ongeveer net zo goed als de laatste Wende en Slowdive. En die mededeling deed mij paf staan.

Staat jouw lokale platenhandelaar ergens in een guur achtersteegje tussen de crackdealers?