Angra - Cycles of Pain (2023)

Angra laat me weer genieten van hun eigenzinnige power metal. Braziliaanse invloeden, operazanger, vrouwelijke vocalen en tegendraadse ritmes alles kom je tegen op deze cd. Muzikaal geweldig en dan met name het fenomenale baswerk. De zanger reikt weer naar bijzondere hoogtes en de ritmesectie is ook top.Mijn favoriete nummers het duo Tide of Changes , het spetterende Ride into the storm, het fraaie titelnummer en het bloedmooie Tears of Blood.

Afgaande op de nummers bij de videoclips van "Cycles of Pain" kan ik net als bij de nieuwe Eldritch alleen maar mezelf afvragen waarom alle bands nu hetzelfde willen klinken in dit genre... Iets met dezelfde plug in voor gitaar- en drum-klank? De zang van Fabio Lione is ergens wel herkenbaar, al klinkt ook hij meer en meer als Halford en Scheepers. Moet ik de rest van het album nog proberen? het kan best, misschien staat er nog iets heel anders op. Dat deed Angra vroeger zeker, bijvoorbeeld op "Holy Land".

Ik verlang wat Power Metal betreft terug naar de jaren 90, waar Rhapsody, Helloween, Primal Fear, Angra en onbekendere platen van Sanvoisen en het reeds genoemde Eldritch allemaal -in ieder geval qua geluid- eigen klonken. En toch in hetzelfde genre zaten. (In een tijd waarin ze vaak ook als oubollig en onorigineel gezien werden....)

Is dit album met Falaschi of met Lione op zang? Ik zag 'm in de winkel liggen en zag de naam van eerstgenoemde op de hoes staan. Daar was ik lichtelijk verrast over aangezien ik de band al jaren niet meer volg. Rebirth (de eerste met Falaschi) vind ik nog steeds met enige afstand hun beste album dus als deze met Felaschi is dan wil ik 'm nog wel een kans geven. Al vond ik de albums na Rebirth al minder en minder worden.

Edit; ik lees net op Wiki dat Lione de zanger is. Heeft Falaschi dan aan veel nummers meegeschreven ofzo? Want ik weet zeker dat ik zijn naam bij de credits zag staan.

Bij mijn weten heeft Falaschi niet veel met deze plaat te maken. Maar dat betekent niet dat het niet de moeite waard is. Na het wat tegenvallende Omni vind ik deze weer lekker knallen. Lekkere riffs met een Braziliaans karakter, en Fabio Lione zingt hier ook zeer goed. De productie is inderdaad wat minder toegankelijk, maar bij Angra heb ik dat probleem eigenlijk al sinds het vertrek van Andre Matos gehad. Gelukkig bleken de songs na herhaaldelijke luisterbeurten wel gewoon op zichzelf te staan hier.

Falaschi liefhebbers zouden hier eens moeten aankloppen trouwens: Edu Falaschi - Eldorado (2023) - MusicMeter.nl

Fabio Lione is al tien jaar onderdeel van Angra.


Ik zie hem liever terugkeren naar Rhapsody. Maar dat terzijde.

Dit is mijn k ennismaking met deze band. Een zeer aangename moet ik zeggen. Fijne progressieve power metal, waarbij men niet constant in de hoogste versnelling zit, wat ik uitermate prettig vind. De afwisseling in de nummers is prettig. Tel daarbij de uitstekende zang op en je hebt wat mij betreft een heerlijk album. Voor mij het sein om de andere albums te gaan beluisteren

Deze plaat blijft groeien. Steengoed zijn de nummers die elk op een eigen manier de aandacht weten te trekken. Toch valt dan op wat een geweldige zanger Fabio Lione eigenlijk is dan hij elk refrein met een overtuiging kan brengen waar je U tegen zegt. Halfje omhoog!

Voor mij de beste plaat van 2023!