Mitski - The Land Is Inhospitable and So Are We (2023)

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Mitski - The Land Is Inhospitable And So Are We - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Mitski - The Land Is Inhospitable And So Are We
Mitski laat na het fraaie Laurel Hell van vorig jaar weer een andere kant van zichzelf horen op het prachtige The Land Is Inhospitable And So Are We, dat de balans vindt tussen Amerikaanse rootsmuziek en georkestreerde indiepop

Ik vind de albums van de Amerikaans-Japanse muzikante Mitski vooralsnog alleen maar beter worden, maar de lat lag na het jaarlijstjesalbum Laurel Hell flink hoog. Met The Land Is Inhospitable And So Are We slaat Mitski weer een net wat andere weg in en heeft ze een album gemaakt dat dichter tegen de Amerikaanse rootsmuziek aan zit dan haar vorige albums. Zeker de wat soberder ingekleurde songs maken makkelijk indruk vanwege de prachtige zang, maar ook de opvallend rijk georkestreerde songs op het album blijven makkelijk overeind en laten weer een andere kant horen van Mitski, die moet worden gerekend tot de meest interessante vrouwelijke singer-songwriters van het moment.

Met The Land Is Inhospitable And So Are We levert de Amerikaans-Japanse muzikante Mitski al haar zevende album af. Mitski Miyawaki werd geboren in Japan als kind van een Amerikaanse vader en een Japanse moeder en groeide overal en nergens op. Toen ze ging studeren streek ze neer in New York, dat ze een paar jaar geleden verruilde voor Nashville, Tennessee.

Het leverde zoals gezegd inmiddels zeven albums op, maar het grote publiek kent Mitski pas sinds haar vierde album Puberty 2 uit 2016, dat terecht werd bejubeld door de critici. Het is zeker de moeite waard om het complete oeuvre van Mitski te ontdekken, al vind ik Puberty 2 persoonlijk een stuk beter dan zijn drie voorgangers. Het is een album waarop Mitski opschuift richting indierock en indruk maakt als zangeres en als songwriter.

Puberty 2 werd in 2018 gevolgd door Be The Cowboy, het meest succesvolle album van Mitski, dat wat zwaarder leunt op de indiepop, maar niet zomaar in een hokje is te duwen. Met het vorig jaar verschenen Laurel Hell leverde Mitski haar lockdown album af, maar ook een album dat opzichtig flirt met elektronica en hier en daar zelfs met 80s synthpop. Laurel Hell is ook een album vol geweldige songs en haalde niet voor niets de top 15 van mijn jaarlijstje.

Ik sluit niet uit dat ze dit gaat overtreffen met The Land Is Inhospitable And So Are We, want op haar nieuwe album maakt Mitski het soort muziek dat mij over het algemeen het makkelijkst weet te verleiden. Vergeleken met haar vorige albums verwerkt Mitski op The Land Is Inhospitable And So Are We veel meer invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, maar ook invloeden uit de indiepop hebben hun weg gevonden naar het album.

Zeker wanneer Mitski haar songs behoorlijk ingetogen inkleurt hoor je de invloeden uit de Laurel Canyon folk uit de late jaren 60 of de country uit de jaren 70. Het past verrassend goed bij haar stem, die de afgelopen jaren alleen maar mooier is geworden. The Land Is Inhospitable And So Are We blijft zeker niet steken in de jaren 60 en 70, want ik hoor ook met enige regelmaat een vleugje Mazzy Star op het album, zeker wanneer de muziek net wat ruwer klinkt en Mitski net wat verleidelijker zingt. Ook de zwoele pop van Lana Del Rey komt op The Land Is Inhospitable And So Are We een enkele keer binnen het bereik van Mitski, maar Mitski klinkt op haar nieuwe album vooral als zichzelf.

The Land Is Inhospitable And So Are We klinkt vaak behoorlijk ingetogen, maar een aantal songs op het album is rijk georkestreerd en heeft een bijna filmisch karakter. Het zorgt voor voldoende dynamiek op een album dat mij nog net wat beter bevalt dan de vorige albums van de muzikante uit New York.

Net als de vorige albums van Mitski is het zeker geen album om vrolijk van te woorden. The Land Is Inhospitable And So Are We is een persoonlijk album, maar schetst ook een gitzwart beeld van een samenleving in verval. Het is een beeld dat op bijzondere wijze contrasteert met de mooi gearrangeerde songs, de fraaie productie van Patrick Hyland en de prachtige stem van Mitski, die bij mij keer op keer goed is voor kippenvel.

Persoonlijk vind ik The Land Is Inhospitable And So Are We nu al het mooiste album van Mitski tot dusver en ik weet uit het verleden dat haar albums nog een flinke tijd doorgroeien, dus dat belooft wat. Erwin Zijleman

Een Nobelprijs ging ooit naar Bob Dylan, omwille van het hoogwaardige van zijn songteksten. Kendrick Lamar kreeg om dezelfde reden al eens de Pulitzerprijs en deze week ging onder grote internationale belangstelling aan de UGent een professor met een vak 'Literature (Taylor's Version)' van start, waar, jaja, Taylor Swift's songteksten als insteek dienen voor beter begrip van de Engelse literatuur. Aan zo'n zaken denk je onwillekeurig ook eens als nu ook de songs en lyrics van Mitski Miyawaki, het gevoelig Amerikaans singer-songwritertje met Japanse roots, dezer dagen druk besproken blijken op Engelstalige poëziefora.
Wees bijgevolg verwittigd. Zet een rastalent als Mitski, zangeres met het bijzonder klare stemgeluid en met de aparte oosterse dans-choreografieën, nooit meer zomaar bij die dertien die passen in een dozijn. Want intussen en nu des te meer met dit 'The Land Is Inhospitable And So Are We' bewijst ze thuis te horen in het rijtje van la Swift, Lana del Rey of een Weyes Blood. Groeiden inmiddels ook haar fanbases op de sociale media evenredig, zoniet massaal, al werkte die druk al eens op haar frele persoonlijkheid.

Wat dan ook opvallend bij de nieuwe Mitski binnenkomt is inderdaad die krachtige, vlekkeloos ontroerende poëzie en de subtiliteit die ze daarbij voordurend aanwendt bij al die pure tedere melodieën. Weg hier dus deze keer alle popspringerigheid of beats. Elf lichtjes krijg je die voortdurend door de donkerte van haar onherbergzame wereld proberen te puren. Mitski is perfectie in complexloze beknoptheid, luister zo maar even naar het in zijn liefdesverdriet gekwelde 'I Don't Like My Mind', korte krachtige song, drijvend op stem, piano en slidegitaar. Mitski gaat ook meer dan ooit akoestisch en daarbij is ze tegelijk telkens zo toegankelijk. Enkel waar nodig worden de songs mooi, zelfs weelderig bijgekleurd met een vaak gothic aandoende orkest- en kooraankleding. Dan weer zijn het sloomwalsende ballades badend in seventies reverb en met pedalsteelgitaren uit Nashville, haar huidige woonplaats. Dit alles mengt ze tot één coherent compact geheel.

Ze zingt over eenzaamheid, breuk, ontgoocheling, liefde en pijn. Wat een indrukwekkende albumopener 'Bug Like an Angel', ook eerste single. Die valt na enkele schoolse gitaaraanslagen met dronken zwalpende pianoakkoorden binnen en ontplooit zich tot een grootse verslavingssong die de hele trieste leefwereld van de alcoholist doorloopt. Zachte Mitski met akoestische instrumentatie tegenover -out of nowhere- het fel contrasterend gospelkoor. Beresterke song over eerlijk tot de vaststelling komen dat men net als 'family' daarvoor drinker is geworden, dat men uiteindelijk alleen maar leeft op loze en gebroken beloften. Song des te imponerend tot leven gebracht in die aardedonkere video van 'Bug Like an Angel'.

'Buffalo Replaced' staat dan zowat voor de vervlogen countrypopsound van de rest van het album. Met Mitski als een volleerde Dolly Parton ontwikkelt zich in de song langzaam een dosis wilde Velvet Underground-energie die finaal mooi culmineert in aanhoudend onstuimige pianoaanslagen.

Een triomferende ballad als 'Heaven' zit vol religieuze beeldspraak, dartelt voorbij als een luie vintage swing en gaat in zijn dramatiek gaandeweg over in volle orkestrale grandeur.

Een moedeloos verhalend 'The Deal' opent ritmisch akoestisch. Het is Mitski's parabel over ruilen van je ziel met de vogel op een lantaarnpaal, gewoon om ervan af te zijn, om pijn eindelijk te voelen verzachten. Wat een morbied,  beklijvend pareltje van songwriting, uitrollend in wervelende percussie.

In het weer originele 'When Memories Snow' staat ze contemplatief stil bij het onbevredigend laten dansen van herinneringen op de rand van je geweten. Een romantische lovesong voor haar partner is het zachte folky 'My Love Mine All Mine'. Een rauw hymne van ontroerende dankbaarheid over enkel de liefde die ultiem  zal overblijven als alles van haar, haarzelf incluis, zal zijn verdwenen. Het met pedalsteel countrygedreven 'The Frost' klinkt weer post-apocalyptisch wanhopig, doordrengt als het is van vereenzaming en isolatie. Het complexe 'Star' gaat over de herinnering van geliefden die nog om elkaar geven omwille van wat intussen voorbij is. Prachtig gekaderd door een voortdurend atmosferisch aanzwellend Baba O'Riley-orgel dat de song uiteindelijk ook naar een opzienbarend hoogtepunt doet opstijgen.

Na de hondenwalk van Sylvie Kreusch is er nu ook Mitski's 'I'm Your Man', dus geen Cohen-cover hier. Vervuld van ruwe zelfspot en wroeging over het afbreken van een ongelijkmatige relatie met een hondstrouwe partner. Zullen de honden nu de jacht inzetten en Mitski naar de hel sleuren? Een filmisch Morricone-koor, ondersteund met steeds aanhitsender wordend gesnauw voorspelt alvast weinig goeds.

Het hoopvolle 'I Love Me After You' eindigt het album met een meditatie over het gevoel van persoonlijke groei, bevrijding en zelfacceptatie na het afsluiten van een relatie. Mitski doet weer vrij wat ze wil en stapt poedelnaakt door het huis. De song kruipt in slow motion voort naar een euforische shoegazy climax vol effect.

Elf songs passeren zo in een ruk, ook nu absoluut wars van hitgevoeligheid. Maar je zet ze toch spontaan op repeat. Je herkent de vele hoogtepunten in hun intens pakkende schoonheid. Hier is een geweldige zangeres aan het werk, in een intiem album met een eigen geluid, altijd relaxed, betoverend, bevreemdend. Het sleept mee in zijn kwetsbare melancholie, Mitski's sterke emoties, haar aparte barok en epische bombast vermengd met americana en country. Zoals al vermeld is haar poëzie verheven en to-the-point, zowel wrang als grappig soms tegelijk en vol verrassende beeldspraak. Voor wie er nood aan heeft inhoudelijk bovendien even helend als therapie. Een schitterende passage aldus zonder meer dit 'The Land Is Inhospitable And So Are We' voor wie belangstelling kan opbrengen voor de ontdekking van de warme ziel van het album. Die waart nu rond in een onherbergzaam land, het Amerika van vandaag op de helling. Maar Mitski is er op het einde van het album -overigens ook haar laatste woorden in 'I Love Me After You' - een lichtende koningin in geworden. Mitski, zeker ook een nieuwe queen of songwriting. And so, we love her.

Mitski's The Land Is Inhospitable and So Are We: Een Poëtische Reis door Emotie en Geluid
Mitski, een Amerikaanse singer-songwriter bekend om haar emotionele diepgang en artistieke integriteit, bracht recent het album The Land Is Inhospitable and So Are We uit. Dit album, een krachtige verkenning van menselijke kwetsbaarheid en existentiële worstelingen, toont opnieuw Mitski's vermogen om met haar muziek diepe emoties te raken en complexe thema's op een toegankelijke manier te presenteren. Het album, dat zowel intiem als groots aanvoelt, biedt een unieke luisterervaring die zowel vertrouwd als vernieuwend is.

Stijl en Productie
Het album combineert verschillende muzikale genres, waaronder indie rock, folk, en alt-country, met invloeden van klassieke muziek en zelfs wat subtiele jazztonen. De productie is zorgvuldig en doordacht, waarbij elk nummer een eigen sfeer en textuur heeft. De geluidskwaliteit is uitstekend, met een perfecte balans tussen Mitski's heldere, expressieve stem en de rijke, vaak minimalistische instrumentale begeleiding. De productie versterkt de emotionele impact van de nummers en zorgt ervoor dat elk element tot zijn recht komt.

Track-by-Track Review
Bug Like an Angel (3:32)
Het album opent met Bug Like an Angel, een relaxed nummer dat meteen de toon zet voor de rest van het album. Mitski's zang is hier opvallend sterk, met een ingetogen intensiteit die de luisteraar direct weet te grijpen. De melodie is simpel maar effectief, en het nummer bouwt subtiel op zonder zijn rustige sfeer te verliezen. De tekst reflecteert op de pijn van zelfdestructieve gewoonten, en Mitski's vermogen om complexe emoties over te brengen, maakt dit een sterke opener.

Buffalo Replaced (2:40)
Buffalo Replaced is een ingetogen juweel dat bedwelmt met zijn zachte, bijna hypnotiserende sfeer. De delicate instrumentatie, gecombineerd met Mitski's kwetsbare zang, creëert een intieme en introspectieve sfeer. De tekst lijkt te verwijzen naar het verdwijnen van iets kostbaars, en de muzikale eenvoud versterkt het gevoel van verlies en nostalgie. Het is een nummer dat langzaam onder je huid kruipt en daar blijft hangen.

Heaven (3:44)
Met Heaven bereikt Mitski een bijna transcendentale schoonheid. Het nummer voelt hemels aan, zowel in melodie als in arrangement. De strijkers voegen een rijkdom toe aan de melodie, terwijl Mitski's stem een serene kalmte uitstraalt. De tekst verkent de zoetheid van liefde en de geruststelling die het kan bieden, en het geheel voelt aan als een warme omhelzing die de luisteraar omhult.

I Don't Like My Mind (2:25)
Dit nummer is een van de meest ontspannen tracks op het album, met een sobere, bijna spaarzame begeleiding. Mitski's zang is hier intiem en introspectief, en de tekst behandelt de moeilijkheden van leven met een geest die je niet altijd kunt vertrouwen. De eenvoud van de melodie en het arrangement past perfect bij het thema van het nummer, waardoor het een ingetogen maar krachtige indruk achterlaat.

The Deal (3:52)
The Deal heeft een subtiele country-invloed, met een licht melancholieke melodie die zich langzaam ontvouwt. Het nummer eindigt met een bombastisch slot dat bijna onverwacht maar toch bevredigend is. Mitski's stem draagt de emotie van het nummer perfect, en de tekst, die reflecteert op het maken van een pact met jezelf of met anderen, voegt een diepgaande laag toe aan het geheel.

When Memories Snow (1:44)
Hoewel kort, is When Memories Snow een van de meest opzwepende nummers op het album. Het tempo is hoger, en de instrumentatie is levendig en energiek. De tekst lijkt te spelen met het idee van herinneringen die vervagen, en de opbouw van het nummer zorgt ervoor dat je het gevoel hebt dat het veel te snel voorbij is. Het is een heerlijke adrenalinestoot in het midden van het album.

My Love Mine All Mine (2:17)
My Love Mine All Mine heeft een serene, bijna Hawaïaanse sfeer, met zachte gitaarakkoorden en een kalme, ontspannende melodie. Mitski's zang is hier bijna fluisterend, wat bijdraagt aan de intieme sfeer van het nummer. De tekst, die liefde en toewijding onderzoekt, voelt oprecht en hartverwarmend. Het is een eenvoudig maar prachtig nummer dat een rustpunt biedt op het album.

The Frost (2:48)
The Frost is een onopvallend nummer dat misschien wat minder opvalt in vergelijking met de rest van het album. Hoewel de melodie en de zang nog steeds van hoge kwaliteit zijn, mist het nummer de emotionele kracht die in andere tracks zo prominent aanwezig is. Toch draagt het bij aan de algehele sfeer van het album en past het goed in de volgorde.

Star (2:59)
Star is een betoverend nummer met een prachtige opbouw naar een climax. De melodie is verfijnd, en de zang van Mitski is hier op haar best. Het nummer voelt zowel groots als intiem aan, met een tekst die reflecteert op de eeuwigheid en het verlangen naar iets dat groter is dan jezelf. Het is een hoogtepunt op het album, met een indrukwekkende emotionele diepte.

I'm Your Man (3:29)
Dit nummer begint voorzichtig, met een rustige melodie die langzaam opbouwt naar een krachtig slot. Mitski's zang is subtiel en gevoelig, en de tekst lijkt te spreken over loyaliteit en zelfopoffering. De opbouw van het nummer is meesterlijk, en het eindigt met een bevredigend gevoel van voltooiing. Het is een prachtig voorbeeld van Mitski's vermogen om complexe emoties over te brengen in een eenvoudige muzikale vorm.

I Love Me After You (2:48)
Het album sluit af met I Love Me After You, een nummer dat begint met een ingetogen, bijna Oosterse sfeer en eindigt met een robuuste finale. De tekst lijkt te reflecteren op zelfliefde na een breuk, en Mitski's stem draagt deze boodschap op een eerlijke en kwetsbare manier over. Het is een krachtige afsluiter die het album op een passende manier afsluit.

Conclusie
The Land Is Inhospitable and So Are We is een meesterlijk album dat Mitski's capaciteiten als songwriter en artiest op indrukwekkende wijze laat zien. De productie is zorgvuldig en doordacht, en elk nummer draagt bij aan de emotionele diepgang van het album. Het is een album dat geschikt is voor iedereen die houdt van introspectieve, emotioneel geladen muziek, en het laat zien waarom Mitski een van de meest gerespecteerde artiesten van haar generatie is. Dit album is een must-listen voor liefhebbers van indie, folk, en alternatieve muziek, en het zal zeker een blijvende indruk achterlaten.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl