Steely Dan - Aja (1977)

Jim Keltner is het Gooische Matras van de drumwereld

Heerlijk album die ik altijd standaard op de vrijdag of zaterdag avond opzet. Jammer dat hier een top 10 is in plaats van top 25 anders had deze er zeker in gestaan.!

Berichten verplaatst naar Muziek > Algemeen > Originele versie of Remaster?

Raar. Ik ging toch niet bepaald off-topic...
Dat gebeurde eigenlijk bij Nicci's reactie.

Nee klopt hoor maar de posts gingen uiteindelijk breder en wilde de start en context van die interessante discussie graag overeind houden. Vandaar

Toch moet ik nog even vermelden dat de Mobile Fidelity versie van Aja opvallend meer treble bevat dan de eerste CD uitgave. De volume, de loudness is zeker niet opgeschroefd (de dynamiek is dus niet aangetast) maar qua 'hoog' komt het meer in de buurt van de nieuwe geremasterde versies.

Vreemd. Door bijna iedereen wordt AJA hoog gewaardeerd, terwijl ik dit juist 1 van de minste vind. Erg eentonige nummers allemaal. AJA mist de catchy pop songs van de vroege albums, maar mist ook de subtiele variaties die me in GAUCHO en THE ROYAL SCAM zo aanspreken. Was het niet voor Steely Dan, dan zou ik bijna spreken van muzak.

De MFSL zit zo'n beetje tussen de oude CD en de remaster in qua treble en er is inderdaad geen dynamische compressie toegepast. Audio-gekken, waar ik mezelf ook toe reken , geven voor de Steely Dan albums van 1972 tot 1980 echter doorgaans de voorkeur aan de eerste CD-uitgaven uit de jaren 80. Ze hebben de meest natuurlijk klinkende EQ-settings van allemaal en hebben dus geen last van het opgepepte hoog en de lichte dynamische compressie van de remasters. Gelukkig heb ik al die originelen via e-Bay nog kunnen vinden. Nog altijd één van m'n beste lange-termijn zoek- en aankoopprojecten.

Ik weet wat je bedoelt (dat komt door de typische L.A. laidback feel) maar toch zou ik dit eerder zeggen over Gaucho waar het voor mij net allemaal iets te clean en te proper wordt (drumcomputer enzovoort). En Peg niet catchy?!

Ja, hij zit er qua treble precies tussen de originele en de remasterde versies. Ik denk wel dat de MFSL de juiste sound heeft. De treble van de Mobile Fidelity CD klinkt nog steeds heel natuurlijk. De originele AJA klinkt wel heel warm maar klinkt doffer dan alle andere Steely Dan albums. Maar goed, op de een of andere manier geeft het een soort street credibility aan dit album. Het wordt minder proper, iets dat dan weer teniet wordt gedaan door de nieuwe remasterde versie. Misschien verklaart dit ook meteen de reactie van Lord Flashheart.

De treble van de MFSL klinkt inderdaad doorgaans behoorlijk natuurlijk, maar een paar dingen die me wat minder bevallen zijn soms toch nog wat scherpe 's'-klanken en de sax die ietwat pinnig wordt bij tijd en wijle, met name in het titelnummer. Om van de meest recente remaster maar te zwijgen, scherpe randjes te over... Op de originele CD is daarvan allemaal geen sprake. Alles klinkt prachtig beheerst en natuurlijk qua timbre. Bij mij blijft 'ie daarom favoriet.

Noem je direct de enige uitzondering. Overigens vind ik het grote probleem van Aja dat niets beklijft. Zodra een nummer is afgelopen ben ik de melodie al kwijt.

Raar, het openingsnummer heeft letterlijk jaren in mijn hoofd gezeten. Misschien heb je jezelf nog niet genoeg vertrouwd gemaakt met het album.

Misschien zal ik tzt nog wel een poging wagen, maar ik ga nu eerst verder met de recentere albums van Steely Dan.

Quotes verwijderd. het is echt niet zinvol om het hele bericht waarop je reageert te qouten als dat bericht precies boven je reactie staat. Komt de opmaak en de leesbaarheid niet ten goede.

Deze plaat wil ik al tijden in mijn top 10 plaatsen,
Want deze plaat is éen van de beste platen aller tijden.
Maar ik heb geen ruimte en de platen die er al in staan kan ik er niet uit gooien, dat zou te veel pijn doen.
Dus ik zeg hier maar even: Deze staat bij mij op nummer 11.
(maar hij staat er dus helaas niet in)

Bij mij staat hij op 60 in mijn lijst 'GreatestAlbumsTop100'.
Dit wil zeggen dat ik hem net iets minder vindt dan Dance Of Death van Iron Maiden, en net iets meer dan Houses Of The Holy van Led Zeppelin.

Een mooie plaats lijkt mij, voor een sterk album als dit.

Songgerichte en sfeervolle plaat, met geen één skipmoment (tuurlijk niet!).
Emotioneel bezorgt het me minder, maar leg deze plaat eerder op om muzikaal een orgasme te krijgen. Want de klanken die deze mannen produceren zijn prachtig; duidelijk een mix tussen Jazz patronen / Blues gitaren die fleurige en leuke popsongs opkleden.
Ook is het een meezinger (They Got A Name For The Winners In The World..../ When It's Over Now, Drink Your Big Black Cow/...).
En toch was ik wat ontgoogeld toen ik deze plaat voor het eerst oplegde.
Ik verwachte namelijk een opbouwend gericht donker album, wat nu net andersom lijkt te zijn... Daarom niet minder goed...

4/5

Ik heb een tijd geleden (1,5 jaar al wellicht) bij Sounds in Delft ook eens alle albums tot en met Gaucho meegenomen. Alleen Gaucho was een tientje, de rest 5. Het betrof hier de remasters van rond 2000 (met die doorlopende tekst in de boekjes). Ik moet zeggen, 40 euro voor het complete oeuvre tot 1980 is niet slecht, en het zijn stuk voor stuk top albums. Had can't buy a thrill al op LP, maar dat mag de pret niet drukken.

Kan echter niet zeggen dat dit mijn favoriete album is... toch vanavond maar weer eens een luisterbeurt geven...

Ik word hier bepaald niet opgewonden van. Het klinkt allemaal heel sympatiek, maar als tracks bijna acht minuten duren dan moet je toch echt wat meer uit de kast trekken om het interessant te houden. Nu kabbelt het maar een beetje voort. Ook de zang is van weinig toegevoegde waarde. Niks is spannend op deze plaat. Wel leuk om sampletjes terug te horen die later opgepikt zijn door oa DOOM en De la Soul.
Maargoed, als dit album representatief is voor het hele oeuvre van Steely Dan, dan is dit duo zeker niet aan mij besteed. Ik hou het op drie sterretjes.

Ieder nummer heeft me van bij het verschijnen van deze plaat van de eerste tot de laatste seconde weten te boeien; Deze band heeft ontzèttend goede platen gemaakt, haast onmogelijk om hun allerbeste aan te duiden, maar mocht dit "meetbaar" zijn, dan zou deze het misschien wel zijn.
Dit is er zo eentje om je hele verdere leven te koesteren.

Moordplaat.

HET ultieme Steely Dan album ever! Aja is een topper met nummers als Josie, Peg en Home At Last. Een rijk album met medewerking van Michael McDonald en Steve Gadd!

4*

4,5

Ook mijn favoriete Steely Dan-album.

En nu ook beschikbaar op SHM-SACD (mini lp stijl)!

Een must have voor de fans!

Waar koop je die?

Hier bijvoorbeeld..

Samen met Pretzel Logic de beste van Steely Dan, betere jazzy popalbums zijn niet gemaakt.

Dit Aja is misschien wel het cumulatief effect van eerdere albums en een waar het Steely Dan geluid zowat geperfectioneerd is.
Alle eerdere albums hadden zo hun uitschieters, maar op dit Aja lijkt het allemaal samen te komen. Er is ditmaal niet echt een nummer wat boven het maaiveld uitsteekt, alle staan fier bovenaan en zijn in balans met elkaar.
Alles klopt en idd. zal dit behoren tot de beste jazzy popalbums die er zijn. Prachtige plaat.

Op Aja heeft Steely Dan voor het eerste zonder vaste band gewerkt. De band werd ontslagen en voor elk nummer werden muzikanten 'ingevlogen'. Soms meerdere sessie met verschillende bands voor één en hetzelfde nummer. Alles was uitgeschreven.
Kennelijk was het een werkwijze die de heren Fagen en Becker goed lag.

Dit procéde maakte hun volgende plaat wel wat sterieler.

Katy Lied was de eerste plaat na het ontslag van de band ........

Weet je dat zeker? Ik dacht altijd dat dit rond Aja plaatsvond.