Steely Dan - Katy Lied (1975)

Krijgt de prijs voor meest wazige albumcover ooit.

vind ik persoonlijk de zwakste van de dan, te weinig goeie songs die blijven plakken in het geheugen

Dat valt eigenlijk best mee: met name Doctor Wu, Bad Sneakers en Black Friday behoren tot de meest toegankelijke Dan-songs ooit. Maar natuurlijk hebben ze nog nooit ontoegankelijke muziek gemaakt. Ja, misschien in de ogen van alle sessiemuzikanten, want die werkten zich een slag in de rondte om aan de torenhoge eisen van Donald Fagen en Walter Becker te voldoen.
Ik heb ooit eens gelezen dat ze Mark Knopfler urenlange solo's op tape hebben laten inspelen, en er uiteindelijk maar enkele seconden gebruik van hebben gemaakt (ik meen op het album Gaucho). Dit tot groot ongenoegen van gitaarvirtuoos Knopfler.

Klopt Andre...ahh die Markie Mark maar spelen...

Ik heb deze plaat ooit op vinyl gekocht. Het wonderbaarlijke is dat ik kant 1 (t/m Doctor Wu) nooit draaide vanwege matige liedjes, maar dat ik kant 2 heb grijsgedraaid. Vooral Your Gold Teeth en Chain Lightning horen m.i. tot de beste Steely Dan-nummers ever.

Edit: Maar ik zie nu dat ik eigenlijk veel te hoog heb gestemd. Daar gaat snel een volle ster vanaf.

Ik draai deze plaat bijna nooit, wel jammer want er staan erg sterke nummers op (Black Friday vind ik vooral erg goed) maar op de een of andere manier heeft het voor mij net niet de magie die andere albums van Steely Dan wel hebben.

ik vind absoluut 1 van de betere platen van Steely Dan. geen zwak moment op te vinden. samen met Aja, Countdown to ecstacy, Pretzel logic en Gaucho de sterkste platen van Steely Dan.

Da's niet zo gek. Erg veel meer albums hebben ze ook niet, haha.

Dit is mijn favoriete Steely Dan album. Geen zwak nummer te bekennen inderdaad. Vooral ook erg veel mooie nummers.

Aan de ene kant heb je Black Friday, aan de andere Bad Sneakers.

Die jazzy gitaarsolo in Gold Teeth II doet het 'm.

5*

ze hebben er nog wel een paar meer, maar je hebt gelijk: dat zijn ze wel zo'n beetje. het is nu eenmaal een lekker bandje dat Steely Dan.

Kijk, dat vind ik nu ook, zie! Geheel akkoord!

****

Ook hier bereikt the Dan hun vertrouwde hoge niveau. Stijlistisch klinkt dit album inderdaad als de link tussen het jazzy fusionwerk op Pretzel Logic en de wat kalere begeleiding op The Royal Scam. Black Friday en Bad Sneakers zijn hierop de bekende nummers, maar de andere nummers bevatten ook van die heerlijke, zweverige melodietjes die uit duizenden herkenbaar zijn. Heerlijk!

Katy Lied is eveneens een album van een constant nivo.
Fagen en Becker werken dan louter nog met sessiekrachten en de sound wordt alsmaar geraffineerder.
Evenals op Pretzel Logic komt het jazzachtige spul regelmatig terug,maar er staat evenwel pop en zelfs wat rock(Black Friday)op de plaat.
Your Gold Teeth keert terug als deel II en zijn er wederom geen zwakke broeders te vinden.

Dit vind ik samen met Aja m'n favoriete Dan album.
Volgens mij het eerste album dat ze met Larry Carlton werken en die paste prima bij deze muziek.
Mooie jazzy nummers met leuke teksten van Donald Fagen met humor hier en daar.
Vanaf dit album vindt ik dat ze samen met The Royal Scam en Aja een welhaast perfekt trio aan platen hebben gemaakt, er zijn niet veel artiesten die dit niveau zo lang zo hoog weten te houden.
Alhoewel ik wel een paar nummers als favoriet heb (Rose Darling, Doctor Wu) vind ik alle nummers erg goed zo niet geweldig!
Tijdloze muziek.

Inderdaad tijdloos. Zo goed in elkaar gezet. Dit zijn van die albums die nog steeds bij iedere luisterbeurt beter worden. Dit is ook mijn favoriete Dan album.

Are you crazy, are you high, or just an ordinary guy?

Deze band blijft boeien. Af en toe draai ik weer een album en voor dat ik het weet, heb ik ze allemaal weer eens beluisterd.

Doctor Wu was t laatste nummer van die lp dat ik ging beluisteren/ goed vinden/
op best-of-Steely Dan bandjes zetten,
maar vind t nu nog het beste nummer van deze toch wel briljante lp.

Heerlijke koortjes van Michael Mcdonald in Peg en Bad Sneakers,
deel 2 van Your Gold Teeth,
Black Friday, heerlijke meezinger,
Everyone's Gone to the Movies (demoversie ook de moeite waard),
Any World (That I'm Welcome To) prachtige tekst.

Al met al een prachtige lp.

t Beste is toch, al de lp's/cd's van steely dan achter elkaar op cd zetten
en in 1 x luisteren!
Als 1 grote lange lp!

"..All night long we would sing that stupid song
and every word we sang I knew was true.."

Daar moet ik dan best een lange cd voor hebben...

Toen Katy Lied uitkwam vond ik het een beetje een teleurstelling, maar door de jaren heen is dit waarschijnlijk de Dan plaat die ik het vaakst opgezet heb. Het zijn voor mij de magistrale uitschieters Bad Sneakers, Doctor Wu & Throw Back The Little Ones die ook deze Dan plaat weer naar bovenmodaal tillen, maar zelfs de dreutelnummers als Daddy Don't Live blijven door Fagan's snerende zang boven de middelmaat.

Ik vraag me af of ze nog wat van dit album zullen spelen vanavond. Toch een soort van ondergeschoven sprinkhaan, lijkt me.

smaak is subjectief, evenals goede, of slechte smaak,
echter,
zwakste en te weinig goede songs zou je nooit in 1 zin mogen gebruiken samen met steely dan!

de solo in everyone's gone to the movies?
de wonderschone subtiele en superdiepe tonen van doctor wu?
de geniale waanzin en moddervette wellust van your gold teeth II?
de niet te onderschatten sappige glimlach met diepgang van throw back the little ones?


over smaak valt te twisten, evenals bv over het gebruik van hoofdletters,
maar goed smaak is een manifestatie van jarenlang gepassioneerd en diepgravend onderzoek naar kwalitieit en inhoud.

Klein stapje terug, maar verder eigenlijk typisch Steely Dan. Niet veel op aan te merken dus.

Na de uitputtende Pretzel Logic tour, even pas op de plaats en afscheid nemen van muzikale vrienden die gaan en nieuwe die komen...de uber sessiemuzikant Jeff Porcaro en de dan nog relatief onbekende Michael McDonald, die daarna het geluid van The Doobie Brothers ten grave gaat dragen.
Het geluid word meer uitgekristalliseerd, doordat Becker & Fagen nu in zijn geheel Steely Dan dragen. Soms nog niet geheel overtuigend naar mijn smaak, zoals in Bad Sneakers en de wat wisselvallige Rose Darling, maar anderzijds met ijzerserke songs als Black Friday, Everyone's Gone to the Movies en Any World. Die muzikaliteit en toegankelijkheid prima met elkaar weten te combineren. Persoonlijk vind ik Your Gold Teeth II muzikaal gezien alles hebben wat Steely Dan zo sterk maakt. Chain Lightning heeft een bluesy gevoel over zich en Doctor Wu is tekstueel gezien een van de betere van dit album. Doe daar ook nog papa bij, die niet meer in NYC woont en ik heb toch een heel aardig album voorbij horen komen. Dit album maakte m.i. de balans van toen op en was de voorbode wat nog ging komen op Aja, wat door velen als hun beste gezien word. Maar goed, zwakke albums ken ik niet van Steely Dan, i.i.g. tot aan Gaucho toe dan.

Helemaal geen slecht album van Steely dan, de luisteraar wordt weer 35 minuten prima onderhouden.

De cd biedt mooi (Bad sneakers, Doctor Wu) en ook steviger (Black friday) werk. Tussendoor de overbekende (en bekeken) betere rockmuziek, vernist met een laagje jazz.

Ik heb alle Steely dan cd's. Hoewel de kwaliteit altijd meer dan in orde is, is er wel een bepaald verloop meetbaar. In de loop van de tijd heeft de stevige rock en de daar aan gekoppelde snelheid ruimte moeten maken voor de meer bedachtzame, uitgesponnen nummers.

Fraai nog steeds, maar uiteindelijk toch wat minder spannend. Katy Lied is daarin een soort van kruising en ligt daardoor nog steeds prima in het gehoor.

In de ontwikkeling van Steely Dan vind ik dit juist een stap voorwaarts .
Muzikaal beslist wat gerijpter en ideenrijker . Zonder daar de 2 voorgangers te kort te doen . Maar het is ook niet makkelijk ; Steely Dan heeft feitelijk geen slechte of matige albums gemaakt .
Gaucho vind ik het minst sprankelend , maar ook die heeft prima momenten .

Een stap terug kan ik ook niet zo goed plaatsen. Steelt Dan had een periode waarin alles raak leek. Je kan slechts discusseren welke plaat 'raker' was. pretzel, Katy, Royal en als klapper op de vuurpijl Aja: allemaal toppertjes.

Na Aja en Cant buy a thrill deze ook op Vinyl gekocht en daar blijft het niet bij, want ik wil alle platen van Steely Dan in mijn bezit hebben.
Dit is zo' n goede muzikale band die nooit teleurstelt!
Katy Lied is ook zo'n juweeltje en ik kan echt niet zeggen of deze nu beter is dan biv. Aja.
Het blijft van hoog niveau.
Doctor Wu heeft me vooral geboeid ( wat een prachtige sax-solo!!)
Een 4.0 * waardering !

Wederom een prachtplaat van Steely Dan. Uiteraard zoals we gewend zijn weer perfect geproduceerd. Je moet ervan houden. Ik bedoel: alle scherpe randjes zijn er vanaf, maar het geluid is subliem en het is een geraffineerde mix van jazz, pop en rock. Op "Katy Lied" komt een keur van muzikanten voorbij, naast Donald Fagen en Walter Becker als vaste krachten uiteraard. Er wordt een keur aan gitaristen gebuikt, zoals: Denny Dias, Rick Derringer, Dean Parks, Elliott Randall en Larry Carlton. Deze gitaristen nemen verschillende solo's voor hun rekening op verschillende tracks. Walter Becker verzorgt zelf de ritmepartijen. Ondanks de diversiteit aan gitaristen, is het geluid opvallend consistent. Ook horen we op "Katy Lied" Michael McDonald op de achtergrondzang. Samen met de zang van Fagen zorgt dit voor mooie samenzang. Albumopener "Black Friday" is direct swingend, en zelfs een beetje funky. De is de opmaat voor een prima album. Herkenbaar als Steely Dan, maar wat mij betreft nergens een herhalingsoefening. "Daddy Don't Live In That New York City No More" vind ik ook een uitermate fijne track en de gitaarsolo op "Chain Lightning" is prachtig (gespeeld door Rick Derringer). Eigenlijk voldoet "Katy Lied" gewoon aan de verwachtingen en past het perfect in het prachtige oeuvre van Steely Dan tussen 1972 en 1980.

Het is op zich al weer tekenend dat ik aan 2 faves echt niet genoeg heb bij dit album ....... Zelfs na het goede advies van ome Don, Throw Back The Little Ones dus, blijf ik toch heen en weer schieten tussen 4 van de titels ........

De frivoliteit is echt helemaal top op deze plaat. Er wordt zo makkelijk gemusiceerd, en toch zitten de songs vol met sneaky dingetjes.
Walter en Don hebben dan ook vaak de beste sessie musici om zich heen verzameld.
Maar wie er ook mee speelt de sound blijft in tact.
Dat is vrij uniek, als je weet hoeveel muzikanten er op hun albums op kwamen draven.
Dit album is toch wel 1 van mijn favo's.
In ieder geval mijn meest gedraaide album van de heren.

Dit is naar mijn mening het beste album van Steely Dan. Niet alleen perfect geproduceerd maar de mix van pop, jazz, blues en rock is hier optimaal. Iets gladder dan de voorgaande albums, er is ook heel lang aan gesleuteld, maar ik hoor hier SD in hun beste vorm, al waren de heren zelf niet helemaal enthousiast over het resultaat. Perfectie maakt blind misschien. Sophisticated is het woord dat me daarbij te binnen schiet. Rose Darling: fantastische harmonie. Doctor Wu, de scherpe afsluiter Throw Back the Little Ones. Muziek om je hoofd bij te houden.

Volle mep!