Soms ben ik het totaal niet eens met de gemiddelde waardering die albums krijgen op MuMe, maar goed het zijn niet voor niks gemiddelden zullen we maar zeggen

Dat heb ik niet als ik kijk naar de waardering die de platen van EitS hier krijgen. Er is sprake van een verminderde verrassingsfactor bij elk nieuw album, het blijft allemaal het geluid van de band heel erg trouw. Dat is soms fijn als 'fan' want, het is weliswaar weinig verrassend, als je houdt van de sound dan zit je eigenlijk altijd goed. Oke, genoeg open deuren ingetrapt.
Over een paar dagen ga ik EitS weer live aanschouwen (zin in!) en door de jaren heen zijn er fases waarin ik erg veel naar ze luister. Nu dus ook weer en 'End' weet bij mij echt een hele fijne snaar te raken. De welbekende crescendo opbouw die uitmondt in muur van prachtig gitaar- en drumgeluid is ook hier weer aanwezig. Ik voel me als vanouds ook weer meegenomen bij elk nummer. Het is zorgvuldig in elkaar gezet, kloppend, prachtig. Voel ik me compleet omvergeblazen (pun intended)? Nee. Is het lekker? Ja. Is het mooi? Ja. Is het EitS? Ja ja ja.