Jeremy Dutcher - Motewolonuwok (2023)

Hier kijk ik enorm naar uit. Het vorige album is echt een parel die door veel meer mensen ontdekt zou mogen worden.

Deze keer zijn de schijnwerpers meer op de queer gemeenschap gericht.

Tweede vrijgegeven nummer - Ancestors Too Young - geeft een gedeeltelijke nieuwe, Engelstalige, richting. Dat maakt het tekstueel toegankelijker en iets minder mysterieus, maar de passie is onverminderd groot. Zijn voorouders en met name de two-spirit leden van zijn First Nation gemeenschap krijgen een prominente plaats in de teksten.

Verheug me al weer op een optreden. Het was heel bijzonder en meeslepend in het Bimhuis in 2019.

Take My Hand geeft me Antony vibes. Enorm veel zin in dit album!

Ben ook heel benieuwd! De voorganger was heel bijzonder - ga hem weer beluisteren. Zin in!

De nieuwe Antony laat het toch een beetje afweten merk ik. Pakt me niet zoals voorheen, laat dit album het dan maar doen. Ik heb nog een verrassing nodig om mijn top 10 van dit jaar aan te voeren

De drie vrijgegeven nummers doen me smachten naar het hele album. Als de rest ook zo goed is....

Debuut Wolastoqiyik Lintuwakonawa uit 2018 is helaas een verborgen parel gebleken, ook op deze site. Het album komt deze maand alsnog uit via de reguliere kanalen, dus wie weet of dat gaat bijdragen aan meer bekendheid.

Motewolonuwok is vandaag uitgekomen en is ook makkelijk verkrijgbaar. Terecht, want iedereen zou dit geweldige album moeten horen. Zeker als je liefhebber bent van Antony & the Johnsons (om maar eens een voorbeeld te noemen).

Ook nu laat hij zijn eigen volk 'aan het woord' op dit album. Teksten in een taal die wij niet verstaan, Wolasotqey, maar nu ook in het Engels. De schitterende orkestratie maakt het af en zorgt regelmatig voor een brok in de keel moment.
Daarnaast weet Dutcher nu ook een wat rustiger en meer toegankelijk jazzy geluid neer te zetten (Pomawsuwinuwok Wonakiyawolotuwok) en dan denk ik een beetje aan het latere Talk Talk.

Zelf is Dutcher onderdeel van de queer gemeenschap en ook dat onderwerp schuwt hij niet. Dat is tegenwoordig blijkbaar juist geen aanbeveling (iets met rode lap, of beter regenbooglap, die niet zo goed werkt voor veel mensen blijkbaar). Maar laat je dit echt niet weerhouden. Er wordt niets door uw strot geramd.

De zang doet zoals gezegd soms denken aan Antony/ANOHNI en dat komt door de ietwat opera-achtige inslag. Muzikaal gezien is het dus lastig in een hokje te plaatsen: het is experimenteel, jazzy, pop, rock en ik wil wereld er ook wel aan toevoegen. Hij is een kunstenaar die strijdbaar zijn bedreigde taal en cultuur verdedigt.

Puur, emotioneel en uitdagend. Laat Jeremy Dutcher deze keer niet aan u voorbij gaan dames en heren. De nieuwe Sufjan is geweldig, maar deze kan er uitstekend naast staan.

Allejezus wat is dit een schitterend album geworden!!!

Taggen kan helpen, dus bij deze: Chameleon Day zal het zelf wel in de gaten houden, Broem ook wel net als dix, en dan hebben we misschien de volgende users die interesse kunnen hebben: swoon, Juul1998B, Edamboy, muziekobsessie, Lura, erwinz, hidalgo, Cordj24, overmars89, Roxy6, -SprayIt-, deric raven, henrie9, musicfriek, Martin Visser, GrafGantz, Fathead, Mjuman, Koen St, Barney Rubble, davevr, bommel en vinylbeleving (sorry als ik iemand vergeten ben).

Ha, het album is verschenen. Bovenstaande review legt de lat van de verwachting wel héééééééél hoog! En het debuut draagt daar ook aan bij. Ook dat album mag niemand ontgaan! Zo dat is gezegd.

Wat betreft de opera-invloeden: eveneens aanwezig op het debuut. Was Jeremy ook niet geschoold als operazanger? En hij is als musicoloog verbonden aan een universiteit, meen ik. Staat me vagelijk bij van de info die ik tot me genomen heb ter gelegenheid van zijn debuut (dat overigens bijna als een wetenschappelijk werk is te beschouwen - de uitstervende (uitgestorven?) taal en verhalen van zijn volk zijn door Jeremy op plaat vastgelegd). Maar ik kan het allemaal gedroomd hebben…

Zin in!

Die aERodynamIC kent zijn mede-users. Wat een pareltje zeg. Nog een paar keer luisteren maar dit is echt mooi. Thanx.

Jeremy’s debuut was een van mijn topfavorieten uit 2018. Het was een bijzonder visitekaartje, dat live in het Bimhuis nog een fraaie extra dimensie kreeg. Jeremy bleek een zeer boeiende en kleurrijke podiumpersoonlijkheid.
Na vijf jaar is er dan eindelijk een opvolger, die zo mogelijk nog indrukwekkender is. Opgedragen aan de “people of great spiritual power” binnen zijn Tobique First Nation gemeenschap, waaronder de two-spirit people, wat een mooiere omschrijving is dan simpelweg queer.
De ene helft van de nummers is geschreven in zijn eigen unieke taal, de andere helft in het Engels in samenwerking met de Cherokee schrijver en activist Qwo-li Driskill.
Muzikaal is dit nieuwe album een unieke samensmelting van invloeden uit pop, jazz en klassiek, gecombineerd met zijn eigen culturele achtergrond. Jeremy’s stem klinkt nog mooier en indringender dan op zijn debuut. Van ingetogen tot uitbundig, zoals ook de muziek. De samenzang in het grotendeels acapella “Sakom” is een prachtig hoogtepunt. “Wolasweltomultine” begint verrassend rustig met een akoestische gitaar en breekt na enkele minuten helemaal open, waarbij Jeremy in combinatie met het achtergrondkoortje zorgt voor de nodige ontroering. Het gedragen. “Rise In Beauty” is het meeslepende, fraai georkestreerde slotnummer waarbij niet alleen Jeremy’s stem maar ook zijn uitmuntende pianospel opvalt. Zie hier slechts drie van de talrijke hoogtepunten.
“Motewolonuwok” is een meesterwerk dat veel aandacht en bewondering verdient. Momenteel is hij op tournee door Canada. Laten we hopen dat er nog één of enkele Europese/Nederlandse optredens in het verschiet liggen.

Verrassend album. Ik ben geen liefhebber van het stemgeluid van Antony en gelukkig is dit album imo totaal wat anders. Eclectische muzikale mix met een mooie boodschap.

En zowaar tegen zeer schappelijke prijzen voor vinyl! En debuut op cd is een koopje.

Dit album is echt van een grote pracht. Draai het nu in de repeatstand tijdens de kook - de verse champignonsoep is bijna klaar (vergeet niet die theelepel cajunkruiden!). Ik hoor wel duidelijk Antony (maar meer bariton en (gelukkig) veel minder vibrato) en ook, meer in de verte, Scott Walker en zelfs wat Jeff B. Wat een stem! Vanavond het vinyl bestellen….

erwinz en deric raven, breng jullie pennen in beweging!

Pff… ‘Tahcuwi Anelsultipon’ ….hoe mooi wil je het hebben! Het prijsnummer van dit album? En dan gevolgd door ‘Sakom’, met zijn ingetogen, licht bombastische sereniteit…overgaand in de solide jazzy gitaarklanken van ‘Ancestors too Young’…waar ik toch echt wat van J Buckley in terug hoor.Gevolgd door de ingetogen klanken van ‘The Land That Held Them’, met die gedragen blazers….geweldig!

Ja, dit is echt een parel. Ik vind dat we de rest van MuMe nog iets meer moeten te zien te overtuigen. Dit zou heel breed opgepikt kunnen en moeten worden toch?!

Doe eens gek:

5*

(doet ie anders nooit zo snel hoor! Maar de emotie die hier in zit….komt nu hard binnen)

Een uitgebreidere recensie is inmiddels onderweg naar Writteninmusic…

Ben jij als recensent verbonden aan WiM?

Ja, incidenteel.

Ik heb op dit moment erg veel schrijfopdrachten voor Written liggen, dus kom hier hoe dan ook niet aan toe.

Kwestie van prioriteiten, hè. Je wilt toch de recensent zijn van de “grote albums” van deze tijd?

Zoiets

Luisteren kan ook in jouw vrije tijd, Leon!
Prachtig album, verhoog naar 4,5*

Serieuze vraag (ik zag de berg cd's liggen die je gekregen hebt): is dat vele schrijfwerk over albums die je zelf misschien niet uitgekozen zou hebben serieus nog leuk? Is het soms niet gewoon leuker om ouderwets te luisteren naar wat je zelf graag wilt? Geen kritiek he, ik snap ook wel dat je het leuk vindt. Maar kan me zo voorstellen dat het soms werk is... de reden dat ik gestopt ben met verplichte stukken voor blogs te schrijven in het verleden. Niet naar een tip kunnen luisteren omdat er veel opdrachten liggen... oei denk ik dan.....

Dit is oprecht een parel. Ik snap dat iedereen nu even wegloopt met de nieuwe Sufjan (grotere naam), maar ik weet zeker dat dit goed kan aanslaan bij een groot publiek hier.

aERodynamIC, het merendeel zijn echt albums die ik heel leuk vind, verder krijg ik nog heel veel links binnen. Je moet eens weten wat ik allemaal op kan pakken. Er verschijnt zoveel, ik maak een keuze uit ongeveer 50 albums in de maand, en zit dan rond de 15 stuks. Als er plotseling een nieuwe The National verschijnt gaat deze voor. Verder krijg ik tegenwoordig steeds direct van muzikanten de vraag om een plaat op te pakken, en ga ik de komende tijd naar verschillende concerten. Ja voor mij is het nog steeds echt genieten.

Die kreeg ik ook (uiteraard in veel mindere mate dan jij) en daar had ik geen zin meer in. Dus toen ik jouw antwoord las had ik even zoiets van 'kan dit nog wel leuk zijn zo'. Maar mooi natuurlijk en misschien is dit album niks voor je. Kan ook. Hopelijk pikken meer mensen het op, en zo niet dan is dit de zoveelste parel die voor een select groepje zichtbaar is (het zal de eerste niet zijn)

Geweldig Leon! Ik lees zo goed als al je recensies. Leef je passie!

(maar dit album moet je meepikken, geweldige plaat)

Ja, ik doe dit nu zo 5 jaar, geniet er nog steeds van, en voor mij is dit zeker ook een vorm van werk. Ik ga er vrij serieus mee om. Ik schrijf over veel platen die hier op Musicmeter niet opgepakt worden. Is men daarna nieuwsgierig? Dan is dit erg leuk. Is dat niet het geval? Ook prima. Je moet eens weten hoeveel pareltjes er door anderen niet ontdekt worden. Ik ben alleen niet de geschikte persoon om muzikanten verder te promoten, dan kan ik aan de gang blijven

Ik pak heel veel grote platen niet op, maar als team zijnde doen we ons best

Net vluchtig geluisterd, de hoge dramatisch aangezette stem is hoe dan ook niet geheel mijn ding. Wel vind ik de stoffige jazzy omlijsting erg gaaf. Mijn eerste indruk is dat het te theatraal, te dik geaccentueerd en te veel op de emotie inspeelt. Te gek natuurlijk dat hier zoveel aandacht naar een onbekende beminde artiest uitgaat. Zelf meer dan genoeg artiesten ontdekt die hier niet opgepakt worden. Is dat belangrijk? Zeker niet, gelukkig heeft iedereen een andere muziekbeleving. Jeremy Dutcher speelt voor mij net teveel op het valse sentiment in. Net een stuk over de laatste Sarah Mary Chadwick geschreven. Zo, die komt wel gelijk binnen zeg, ga daar naar op zoek. Messages to God, confronterend, hard en direct.

Album inmiddels enkele keren geluisterd en mijn enthousiasme groeit met elke luisterbeurt. Erg fraai dit. Ik blijk overigens voorganger Jeremy Dutcher - Wolastoqiyik Lintuwakonawa (2018) - MusicMeter.nl ook te kennen en ook daarover enthousiast te zijn. Ik had er even geen actieve herinnering meer aan. Wat zegt dat? Niet zoveel. In de enorme hoeveelheid releases verlies je jezelf soms en worden erg mooie albums vergeten. Als ik wat meer tijd heb blader ik graag door mijn enorme (digitale) collectie maar wat het laatst is toegevoegd krijgt vaak de aandacht. Dat is onterecht want beide albums zijn pareltjes. Extra plus is de bijzondere achtergond van Jeremy. Altijd mooi om te lezen en doet bij mij altijd een extra duit in het zakje. Zijn muziek is voortreffelijk en hij krijgt het voor elkaar om al je zintuigen op scherp te zetten. Blijvertje deze Jeremy.

Over beleving ga ik niet in discussie, dat is altijd een kwestie van smaak. Maar deze opmerking over dit album is er eentje met de botte bijl als je weet waar het over gaat. Dit is voor mij dan toch echt een grote 'oei' en een opmerking die ik niet kan plaatsen bij dit album, wel of niet je smaak. Theatraal enzovoort klopt zeker, maar vals sentiment bij een onderwerp waar hij zich zo druk over maakt en zich met hart en ziel voor inzet?! Niet de juiste term wat mij betreft en doet de inhoud van het album geen recht.


Dat valt natuurlijk wel mee met zes stemmers op dit moment (en tien voor zijn debuut). Uiteraard kennen we allemaal artiesten waar jouw stem de enige bij blijft en je dat niet begrijpt. Het kan niet altijd het succes van bijvoorbeeld een Bony Man zijn (enorm onbekend en 240 stemmers, plus heel hoog in de eindlijst van 2021 eindigend): dat blijven zeldzame uitschieters voor wat betreft zeer onbekende albums.
Ook op dat vlak blijft het een raadsel hoe het soms werkt. Wat zorgt ervoor dat de aandacht voor de één een sneeuwbal effect oplevert en voor de ander niks doet?!