Slowdive - Everything Is Alive (2023)

Grappig, ik vind het perfect bij dit weer passen.

Zeker. Een tropische Indian Summer.

Weinig vernieuwend album. De band kopieert zichzelf. Maar wel een fraai staaltje sfeer. In het bijzonder voor de onderhavige weersomstandigheden. Net zoals, een aantal jaren terug, dit album: Alcest - Shelter (2014) - MusicMeter.nl.

Telkens als ik Prayer Remembered draai hoor ik onbewust Jónsi (Sigur Ros) meezingen. Dat zou perfect passen. Dezelfde prachtige sfeer als Sigur Ros.

oef nee, liever niet..

Neen, bedoel ook zéker niet dat ik t zou willen, maar de muzikale associatie komt steeds opzetten .

Heerlijk album, inderdaad misschien niet direct vernieuwend, maar wel zo goed en stijlvol gedaan met een fijne album flow. Laatste track is wonderschoon.

Prachtig plaatje dit. Ik leerde deze band kennen op een manier die waarschijnlijk wat ongebruikelijk zal zijn: via het solowerk van Neil Halstead. Heeft muzikaal erg weinig hiermee te maken, zit meer in de Nick Drake-hoek. Maar de drie platen die hij tussen 2002 en 2012 uitbracht zijn stuk voor stuk pareltjes. Hopelijk komt er ooit nog een vervolg op, die laatste is dus inmiddels ook weer meer dan tien jaar oud. Ik wist wel dat hij ook van een band was, maar ben Slowdive later gaan checken en vond het wel fijn klinken maar echt hangen bleef het niet. Dan sprak zijn andere band, Mojave 3, mij toch meer aan, dat lag ook wel wat meer in de hoek van dat solowerk. Inmiddels ben ik ook groot Slowdive-fan, het is echt van die muziek om door opgezogen te worden en waar je nieuwe dingen in kan blijven horen ook. En uiteraard bijzonder invloedrijk. Ik lees dat velen de vorige plaat sterker vonden, maar ik vind deze veel meer op zichzelf staan. Je hoort dat de band niet zozeer bezig is hun naam waar te maken, maar muziek maken die ze willen maken. Dat moet bevrijdend zijn. Hopelijk blijven ze daar mee doorgaan, al hoop ik dus erg dat Neil ook wat momentjes tussendoor weet te vinden om z'n solocarrière voor te zetten.

Mooi artwork ook trouwens, maar wel vrij teleurstellend dat de vinylversie in wat saaiig zwart-wit gestoken is. Vreemd eigenlijk wel, het rood van de digitale versie (die hier op MuMe er ook bijstaat) is toch 'objectief' aanzienlijk mooier? Of wie denkt daar toch anders over?

Weliswaar uitverkocht op het moment, maar genoeg smaken/kleuren vinyl, lijkt mij....

Het vinyl zelf is er inderdaad in velerlei kleuren, maar ik had het over de hoes. Die is zo te zien alleen op cd en cassette afwijkend, maar het mooie beige-met-rood is er blijkbaar helemaal niet in fysieke vorm.

Mooie plaat, en dan vooral aan de boek einden.

Moet wel zeggen dat ik voor het middelste stuk toch een beetje minder omver geblazen ben dan velen hier. Komt bijlage na niet in de buurt bij Souvlaki of hun zelfgetitelde magnum opusje uit 2017.

Het is dan ook, in mijn beleving althans, veel minder bedoeld als 'omverblaasplaat'.
Ik vind het juist sterk dat het soms haast naar muzikaal behang neigt, maar dan wel muzikaal behang van de allerfraaiste kwaliteit.

Volgde zelf Slowdive vanaf het debuut en ben dat blijven doen. Het door jou genoemde Mojave 3 werd vrij spoedig na het uiteenvallen van Slowdive mbv een demo-tape opgepikt door Ivo Watts-Russell, oprichter van het fameuze 4AD-label. Hij had iets met akoestische en 'Americana'-getinte muziek en Mojave 3 werd min of meer beschouwd als 'bucolic British' naast Red House Painters - er is overigens nog een link

Zowel Goswell als Halstead maakten soloplaten. Daarna nam Mojave 3 - mede door de gehooraandoening van Goswell een pauze. Tot oktober 2013, de geschiedenis 'came full circle': Halstead en Goswell deden samen een akoestische set in Cecil Sharp House in Londen. In januari 2014 was er opeens het Twitter-account Slowdive, lazen we een mysterieuze aankondiging en die lente was de hereniging een feit.

Daarna is Rachel Goswell nog actief geweest in Minor Victories - Minor Victories (2016) - MusicMeter.nl, Beachy Head - Beachy Head (2021) - MusicMeter.nl en The Soft Cavalry - MusicMeter.nl

Wat is die link dan? En blijkbaar ken ik dan alleen de soloplaten van Goswell nog niet, is dat wat?

Ze is ook nog in The Soft Cavalry (2019) actief geweest en talloze guest appearances (Editors Ocean of light bvb)

Ligt in het verlengde van Mojave 3 - prettig om te horen. Ze heeft een tijdje een relatie gehad met Mark Kozelek (Red House Painters)

Nog een aardig weetje: ze is ooit genoemd in zitting van het Britse parlement toen het ging over de vergoeding van ouders die Sign wilden leren om met hun dove kinderen te kunnen communiceren. Zij was zelf daar ook mee bezig.

davevr Soft Cavalry noemde ik al in mijn post; alle features heb ik buiten beschouwing gelaten. Misschien zijn de solo-albums van Simon Scott wel wat voor jou - zitten in de ambient/electronic hoek. Orphax (dwz oud-user Sietse) heeft hem wel eens naar NL gehaald voor een optreden.

Ze hebben samen ook nog een cover van John Denver opgenomen, Around and Around

Echt, met die engerd? Nou ja, we maken allemaal zo onze fouten.

“De man die nooit lacht”

En nog met haar een duet heeft gezongen op Minor Victories

Rachel, shoegaze-muze op wie stiekem veel boys verliefd waren. En zoals wel vaker vallen sommige vrouwen op vaute mannen.

Heb ondertussen The Soft Cavalry - The Soft Cavalry (2019) - MusicMeter.nl nog eens gedraaid, omdat ik het me met de beste wil van de wereld niet meer voor de geest kon halen. Weet nu meteen weer waarom: het maakte geen blijvende positieve indruk - de muzikale variant van Haribo's Colorado - veel verschillende dingen/stijlen (elementen van bijv Tears for Fears, Mercury Rev, overgoten met een dreampop-briesje en gelardeerd met een gepimpte squeak-stem) maar i.t.t. Colorado zat hier niet echt iets lekkers in. Dat gezegd hebbende, besef ik dat deze vergelijking een puur historische basis heeft, omdat mij het verteren van dergelijk snoep ten strengste verboden is door mijn tandarts, vanwege de grote kleefkracht en het risico voor schade aan een kroon.

Mooi sferisch album maar het werkt maar zelden echt helemaal perfect, zoals bij Kisses.

Maar dat geeft toch problemen met de cd- dan wel platenspeler?

Gisteren live gezien in Toronto. Was fenomenaal. Dacht als iemand die de eerste shoe gaze wave heeft meegemaakt dat er veel mensen van mensen van mijn leeftijd zouden zijn. Niets is minder waar: 90% van de aanwezigen waren jonger dan 25. En dan ook nog selfie met Rachel die toevallig langs kwam toen we in de rij voor de ingang stonden.... Mooie mix van nieuwe en oude nummers. Helaas is Paradiso uitverkocht. Het begon met een geweldig Shanty en eindigde met 40 Days. Wat wil je nog meer..? Kleine dissonant: het volledig overbodige en Heino-achtige Drab Majesty.

Lijkt me live mooi maar shoegaze? dit is net zo shoegaze als War on drugs
Ride, MBV, Souvlaki nee dat hoor ik het nergens meer terug.

Mooie kabbelende muziek, zit veel meer in de Red house painters lijn en dat is niet erg, ook American Music Club echoes hoor ik.

Even nog een paar keer luisteren voordat ik een goed oordeel kan geven.

De eerste Slowdive plaat die ik hoor en dat bevalt me eigenlijk wel. Erg fijne relaxte en dromerige muziek, waarbij ze mij als luisteraar toch heerlijk weten mee te nemen. Hier moet ik maar eens dieper induiken.

De eerste twee, drie luisterbeurten vond ik deze worp maar een wat gezapige, veilige herhalingsoefening, maar hij is gaan rijpen en zich in m'n onderbewustzijn gaan nestelen. Sommige songs zijn nog steeds vrij saai, maar de andere liedjes blijken buitengewoon verslavende oorwurmpjes die niet gaan vervelen.
Met name alife vind ik bij nader inzien geweldig; een moderne klassieker in de dop.

Déja vu. Je hebt dit mopje eerder gemaakt op deze site, niet? Of iemand anders heeft toch op zeker al het woord 'sferisch' gebruikt hier. Ik ga helemaal stuk tho. En ja, ook door dit album. Is goed op weg om m'n AOTY te worden.

Na eerste luisterbeurt bleef ie al hangen, dus dat voorspelt veel goeds. Vooral Prayer Remembered, Shanty, Kisses en The Slab (Harry Maguire?) zijn ultiem genieten!

Ik maak altijd dezelfde grappen. Mijn familie en collega's haten me. Ik blijf voor altijd vrijgezel.

Ik ben het levende bewijs dat dat niet perse hoeft

Ik kom al 17 jaar, met hier en daar een pauze, op MuMe, en de sferisch-grap kom ik al net zo lang tegen.