Slowdive - Everything Is Alive (2023)

Tja het is hier ook altijd een sfeervolle boel.

Poeh, ik ken deze hele band niet maar die twee eerste nummers (of soundscapes eigenlijk?) komen wel lekker binnen. Is dit een beetje wat de voorgangers ook zijn, gaat al een tijdje mee zie ik, deze Slowdive.

Met de grote vertegenwoordigding van mannen van over de veertig op deze website, vermoed ik ook een behoorlijk aantal users met een sferische buik.

laxus11, voel je maar aangesproken.

Afgezien van het feit dat convexe een meer adequate typering zou zijn, moet - met het gebruikelijke voedingspatroon hier - ook de kans op een maagsfeer niet worden onderschat.

Chained to a Cloud

Heb de cd nu een tijdje thuis. Na vele luisterbeurten moet ik zeggen dat het album me wat tegenvalt. Kisses is een supersterke song, maar de rest klinkt vlak. Niet slecht, maar het niveau van de vorige plaat halen ze niet. Kan komen door de slechte opname, waarin geen diepte zit. Zou mooi zijn als dit album in HD-audio te beluisteren zou zijn...

Daar waar Souvlaki het niet deed voor mij (sorry maar wat niet is kan nog komen) ben ik met Shanti gelijk getriggerd door de fijne drive en uitwaaierende synths en gitaren.

Prayer remembered pakt gelijk door in een wat rustiger maar heerlijk dromerig tempo. Op dat moment bedenk ik mij … heb ik Souvlaki niet onderschat/ondergewaardeerd?

Soms heb je dat met platen en het komt vaker voor dat ik de heilige graal van een band minder goed vind dan andere platen…dus ik vervolg met Alive. Weer iets meer uptempo. De mannelijke zang werkt ook verfrissend. Vooralsnog heel gevarieerd en uitstekend verteerbaar…

Bij Andalucia plays word ik voor het eerst uit mijn luister flow gehaald. Het gitaarspel is mooi maar de zang bekoort me hier minder. Wellicht te veel binnen de lijnen? Wellicht even laten inwerken want muzikaal is het wel dromerig mooi.

Kisses brengt me weer in de focus, waarna Skin in the Game me muzikaal blij maakt met dat licht schurende gitaargeluid. Een rafelig randje verhoogt altijd mijn luisterplezier

Chained to a cloud heeft een Shanti vibe en vind ik even sterk als de eerste 3 nummers.

Dan moet The Slab nog komen. Een dreigend postrock gesausd nummer. Ondanks de aanwezige shoegaze zang een heerlijke dissonant en mooi slotstuk van dit heerlijke album

Zo subjectief als wat natuurlijk maar de eerste 3 en laatste 3 nummers vind ik van een hoogstaand niveau. Het middenstuk bekoort me minder…maar niet genoeg om me van te weerhouden het album op vinyl aan te schaffen.
Dikke 4 voor mij met wellicht nog wat groei in het perspectief.

Waardering vandaag naar 5.0. Het is op dit moment de muziek die het beste bij me past. Ik geniet iedere week minimaal 5 keer van dit album. Het moment van de dag of wat ik aan het doen ben blijkt niks uit te maken. Ik kan er 24/7 van genieten. Wordt vast wel een keer minder, maar dit momentum pak ik met 2 handen aan.

Oh ja, door deze prachtplaat weer meer naar shoegaze gaan luisteren. Ook het heeele fijne album van Meadowlake (- Meadowlake 2018) gaan luisteren. Slechts 28 stemmen () met een gemiddelde van 4.0. Verdient meer aandacht en stemmen! Kan gemakkelijk met het beste internationale shoegaze/dreampop geweld mee.

daar zou je je nog wel eens in kunnen vergissen, mede door de obesitas getallen bij jongeren...

Solide en genietbaar album, maar mag voor mij wat meer schuren en van tijd tot tijd de bocht uitgaan. Hoewel het aangenaam binnenkomt, veer ik ook te weinig op om dit echt een goed album te vinden.

Ik heb 'm nu behoorlijk vaak gedraaid, alsof ik per se nog wil ontdekken wat deze plaat 4,5*-materiaal zou maken, want dat is de score die ik met een gerust hart aan alle voorgangers kon geven. Dit is echter de eerste keer dat Slowdive me een beetje teleurstelt. Het is alsof ze niet de keuze durven te maken om het roer weer eens flink om te gooien. 'shanty' gaf me de eerste keer, met die synthesizers en vooral dat Pygmalion-achtige klavecimbel, de hoop dat ze de experimenten van die plaat konden integreren in hun gebruikelijkere geluid; om vervolgens teleurgesteld te raken door 'prayer remembered', dat een b-kantje had kunnen zijn van de titelloze plaat. Ze proberen heus wel nieuwe dingen uit, maar de helft van de plaat is gewoon op de automatische piloot. Behalve 'prayer remembered' bedoel ik dan ook 'alife', 'kisses' en 'the slab'; dat zijn nummers die ze in hun slaap kunnen schrijven en opnemen, en zo klinken ze ook wel. Plaat drie was Pygmalion; hopelijk durven ze op plaat zes ook weer zo'n afslag te nemen.

Alive blijft heerlijk, elke keer als tie weer op de radio voorbij komt en op m'n playlist blijft het boeien. By far het beste nummer op de plaat

Bijzonder dat Skin in the Game en Alife ongeveer net zo vaak zijn aangevinkt als Prayer Remembered en Andalucia Plays. Die laatste twee voelen bijna als interludes, terwijl met name Alife toch een van de prijsnummers (en singles) is.

Alife is toch wel zo’n ongelofelijke track hè. Spotify wist me net te vertellen dat het mijn meestgeluisterde werkje van het jaar is (60x oid) en terecht: deze kan eindeloos op repeat. Je kunt er op een verontrustend behaaglijke manier in blijven hangen. Slowdive anno nu is echt een warm badje. Iconisch en briljant in al zijn saaiheid.

Heeft een tijdje geduurd voordat ik deze Everything Is Alive echt 'voelde'. 'Kisses' is natuurlijk een hele fijne single, en 'Shanty' is ook heerlijk, maar veel nummers op deze plaat zijn ook wat vlak. Zeker in vergelijking met de (nog betere) voorganger, die wat meer dynamiek had, met ook wat stevigere nummers/stukken.

Iemand noemde hierboven de term 'behang', en daar kan ik wel inkomen ergens. Het is een op het eerste gehoor wat saaiig behang, maar dat behang blijkt na meerdere luisterbeurten toch kleurrijker te zijn dan gedacht.

Minder 'liedjes' dus op Everything Is Alive, en daarom ligt Pygmalion wellicht het dichtst in de buurt qua vergelijkingsmateriaal, maar toch weer een mooie muzikale ontdekkingstocht. Niet hun beste plaat wat mij betreft, maar zeker genietbaar. Toch knap hoe ze dat weer flikken na zoveel jaar. En dan toch met 'Kisses' gewoon weer een Slowdive klassieker schrijven.

Wilde net een lofzang over dit nummer posten. Maar dit dekt voor mij vrij exact de lading.

Lees ik nu net "mindere liedjes" en Pygmalion in 1 zin?

Eh nee, dan lees je niet goed

Slowdive - "Everything is Alive" (2023): Een Meesterwerk van Dromerige Klanken en Diepe Emotie

Slowdive, de legendarische Britse shoegaze-band die hun stempel op de jaren '90 heeft gedrukt, keert in 2023 terug met hun album Everything is Alive. Na hun succesvolle comeback in 2017, toont deze nieuwste plaat een band die vol zelfvertrouwen opereert, met een diep begrip van hun unieke sonische identiteit. Everything is Alive is een prachtig uitgebalanceerd album dat elementen van hun kenmerkende shoegaze-geluid combineert met subtiele nieuwe elementen, waardoor het een tijdloos en toch fris werkstuk is geworden.

Muzikale Stijl en Genres
Het album Everything is Alive blijft voor een deel trouw aan de shoegaze wortels van Slowdive, maar brengt ook elementen van dream pop en ambient muziek naar voren. Het album is een zee van dromerige geluiden, gekenmerkt door gelaagde gitaren, etherische zang en een atmosfeer die zowel melancholisch als troostend aanvoelt. De muziek omhult de luisteraar in een warme, zwevende mist van geluid, waar elke noot lijkt te vervagen in de volgende, waardoor een gevoel van tijdloosheid ontstaat.

Productie en Geluidskwaliteit
De productie van Everything is Alive is subliem, waarbij elke track een meesterwerk is van geluidsdesign. De mix is helder, ondanks de dichtheid van de gelaagde gitaren en de effecten die typisch zijn voor shoegaze. De subtiele balans tussen de instrumenten en de zang zorgt ervoor dat geen enkel element overweldigt, maar dat alles samenkomt in een coherente en hypnotiserende luisterervaring. De albumproductie geeft elk nummer een diepte en textuur die ervoor zorgen dat het album bij elke beluistering nieuwe geheimen onthult.

Track-by-Track Recensie
Shanty (5:47) Het album opent met Shanty, een nummer dat onmiddellijk de toon zet met een prachtige melodie en fluisterende zang die perfect samengaan. De gelaagde gitaren creëren een rijk tapijt van geluid, terwijl de zachte zang bijna spookachtig over het geheel zweeft. Dit nummer nodigt de luisteraar uit om zich volledig onder te dompelen in de wereld van Slowdive, waarbij elke noot doordrenkt is van emotie en sfeer.

Prayer Remembered (4:46) Prayer Remembered is een ingetogen en betoverend stuk dat de luisteraar meeneemt op een introspectieve reis. De minimalistische benadering van de instrumentatie zorgt ervoor dat de zang centraal staat, terwijl de subtiele, repetitieve melodieën een gevoel van rust en reflectie oproepen. Dit nummer is een prachtig voorbeeld van Slowdive’s vermogen om eenvoud om te zetten in iets diep aangrijpends.

Alife (4:38) Alife introduceert een bezwerende melodie die vanaf de eerste noot blijft hangen. Het emotionele gewicht van het nummer komt naar voren in de zang, die zich perfect mengt met de rijke, textuurrijke gitaren. Het is een nummer dat zowel hoop als verdriet uitstraalt, en de combinatie van deze gevoelens maakt het een van de meest memorabele tracks op het album.

Andalucia Plays (6:41) Andalucia Plays is een sfeervol en ingetogen nummer dat een filmisch gevoel heeft. De langzaam opbouwende melodieën en de fluisterende zang creëren een sfeer van mysterie en verlangen. De manier waarop het nummer zich ontwikkelt, met subtiele veranderingen in dynamiek en textuur, maakt het tot een meeslepende luisterervaring die je volledig in beslag neemt.

Kisses (3:57) Kisses is een vrolijk en opgeruimd nummer dat een lichtere toon in het album brengt. De speelse melodieën en de energieke ritmiek zorgen voor een verfrissende afwisseling, terwijl de dromerige zang ervoor zorgt dat het nummer nog steeds past binnen de algehele sfeer van het album. Het is een nummer dat je gemakkelijk meevoert en een glimlach op je gezicht tovert.

Skin in the Game (3:52) Skin in the Game keert terug naar de melancholische kant van Slowdive, met een licht droevige melodie die diep resoneert. De zang is ingetogen en kwetsbaar, terwijl de gitaarlijnen een gevoel van nostalgie oproepen. Dit nummer vangt perfect de introspectieve en melancholische schoonheid waar Slowdive zo bekend om staat.

Chained to a Cloud (6:51) Chained to a Cloud is een van de hoogtepunten van het album, met een hemelse melodie die bijna hypnotiserend werkt. De gelaagde gitaren en de dromerige zang creëren een zwevende atmosfeer die de luisteraar in een trance brengt. Het nummer bouwt langzaam op, met subtiele verschuivingen in de dynamiek die het tot een ware sonische reis maken.

The Slab (5:10) Het album sluit af met The Slab, een temperamentvol nummer met een beklijvende melodie die je nog lang bijblijft. De energie van het nummer is aanstekelijk, met krachtige gitaarlijnen en een meeslepende ritmiek. Dit nummer is de perfecte afsluiter van het album, waarbij het zowel de intensiteit als de gevoeligheid van Slowdive's muziek vastlegt.

Conclusie en Aanbeveling
Everything is Alive is een prachtig album dat bewijst dat Slowdive nog steeds een van de meer invloedrijke en creatieve krachten is in de shoegaze- en dream pop-scene. De combinatie van rijke, dromerige geluiden en diep emotionele teksten maakt dit album tot een tijdloze klassieker. Het is een must-listen voor fans van shoegaze, dream pop, en iedereen die op zoek is naar muziek die zowel geest als hart aanspreekt. Slowdive heeft met Everything is Alive een album afgeleverd dat niet alleen hun erfgoed eert, maar ook vooruitkijkt naar de toekomst van hun geluid.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Onder de inmiddels overbekende trefwoorden waarmee je deze zoveelste AI recensie hebt gecompileerd, bevinden zich zonder twijfel wederom emotie, dromerig, gelaagd, sonisch, textuur en tijdloosheid. Maar ben je de landschappen deze keer vergeten?

Het is begrijpelijk dat je twijfels hebt over de authenticiteit van de recensie, maar laten we het landschap van mogelijkheden in overweging nemen. In het huidige digitale landschap is het soms moeilijk te onderscheiden wat door een mens is geschreven en wat door AI is gegenereerd. Echter, het landschap van recensies is divers en omvat zowel menselijke als AI-bijdragen.

Het is belangrijk om te onthouden dat, ongeacht wie de recensie heeft geschreven, het landschap van meningen en ervaringen waardevol blijft. Laten we openstaan voor verschillende perspectieven en het landschap van informatie kritisch en constructief benaderen.

Allemaal vanuit de visie van AI natuurlijk.

Twee opmerkingen:
1. Relatief naïeve benadering - we leven in 2024 en allerlei digitale hulpmiddelen staan ons ter beschikking.
2. Hoe waardevol is waardevol als je een post obv een aantal inputs/variabelen binnen 3 minuten kunt genereren? En vanuit de (info-) haal- en brengfunctie van deze site: wie maak je daar blij mee, behalve jezelf?

Ik gebruik AI inderdaad, maar ik stop daar telkens tientallen inputvariabelen in die ik vind passen bij het album als geheel en bij de diverse nummers afzonderlijk. Ik heb een lijst met honderden steekwoorden. Het is dus wel degelijk mijn mening. Met het opzetten van een goede prompt voor elk album ben ik behoorlijk lang bezig. Ik schaam me er niet voor om de middelen te gebruiken die de mensheid worden geboden om bepaalde taken eenvoudiger te laten zijn. Als ex IT-er is het werken met AI een leuke uitdaging.
Dank dix, Fathead, Chameleon Day en Mjuman voor jullie feedback-berichten. Ik ga er mee aan de slag en ga proberen de teksten nog een heel stuk persoonlijker te maken. En minder lang.. Tot die tijd plaats ik even geen nieuwe recensies.

Voor de duidelijkheid, ik maakte uiteraard maar een grapje, mensen .

Een geintje met een seintje noemen we dat

Ik ben benieuwd. Tot nog toe merk ik dat de AI-recensies mij weinig aanspreken en interesseren. Het is echter wel interessant hoe je met AI wellicht wél tot iets fatsoenlijks kan komen.

Maar even met alle respect: wat is de lol van bloggen op basis van AI? Ik ben hier gewoon oprecht geïnteresseerd in, want voor mij zit de voldoening van een bespreking schrijven, dat ik ergens over nadenk en mezelf dwing om gedachten te ordenen en toegankelijk op te schrijven. Natuurlijk, daar slaag ik niet altijd even goed in, maar dat is juist een belangrijk onderdeel van de kick van wanneer het wel lukt.