Buck Meek - Haunted Mountain (2023)

Als devoot Big Thief-fan wilde ik altijd heel graag Meek's solowerken ook briljant vinden, maar op een nummertje hier en daar na vond ik het nooit meer dan 'gewoon fijn' klinken. In de schaduw van zijn band kon het niet staan en in de schaduw van het solowerk van bandgenote en ex-geliefde Adrienne Lenker evenmin. Maar de singles op weg naar deze plaat gaven me het gevoel dat het ditmaal anders zou zijn, en inderdaad is deze plaat méér dan fijn. Veel meer. Prachtige teksten vol bezieling gebracht met nummers die doorgaans zeer traditioneel klinken maar heel erg hun eigen originele weg volgen, bij vlagen behoorlijk Dylanesque (Meek speelde natuurlijk ook mee in diens Shadow Kingdom-film, een erg vergezochte vergelijking is dit dus ook niet) maar met een lekkere indiefolky productie waardoor het nooit te retro wordt maar fris blijft klinken. Volgende week treedt hij op in Tolhuistuin, met zijn Nederlandse geliefde Germaine Dunes (bracht eerder dit jaar een intrigerend hypnotiserend plaatje uit) in het voorprogramma. Denk dat ik daar toch meer heen ga.

De New Yorkse Big Thief indiefolkers koppel ik vooral aan die charmante verschijning van Adrianne Lenker. Vol lof schrijf ik over haar adembenemende Songs en Instrumentals tweeluik welke ze geïsoleerd van de buitenwereld in een hutje in de bergen van Massachusetts uitwerkt. Deze adoratie zet zich in Dragon New Warm Mountain I Believe in You voort, de zeer sterke comeback van Big Thief. Gitarist Buck Meek wordt daar door mij totaal genegeerd en aan zijn gelaagde tweede alt-country Two Saviors soloplaat besteed ik tevens geen aandacht. Is hier een zinvolle verklaring voor. Nee, eigenlijk niet, maar soms gebeurt het gewoon dat dit soort albums over het hoofd gezien worden. Een kwalijke zaak, welke ik nu hopelijk een beetje recht kan zetten. Het is geen poging om mij hier gemakkelijk uit te praten, beschouw het gerust als een oprecht excuus.

Buck Meek heeft verbaal niet de prachtige onderhoudende dramatiek van Adrianne Lenker die je bij de eerste tonen direct al betovert. Muzikaal zorgt zijn aardse sound voor een mooi evenwicht met het dromerige van de hoofdzangeres. Deze krachten komen het beste op de Big Thief schijfjes samen, het is terecht dat hij zich daar met zijn zangpartijen ondergeschikt opstelt. Buck Meek is een prima verhalenverteller, een onrealistische naar liefde verlangende romanticus, terwijl Adrianne Lenker veel sterker de behoefte heeft om met de schoonheid van de natuurelementen te stoeien.

Ook Buck Meek zoekt het inspirerende buitengebied op, alleen niet om de depressies te ontvluchten, maar juist om de zinvolle vreugde te hervinden. In zijn filosoferende missie verklaart hij de gebeurtenissen om zich heen en filtert zelfs uit het negatieve duistere de verzachtende geluksmomenten. Een eerste klas goedzak dus, zich van geen kwaad bewust. Het Haunted Mountain titelstuk geeft die donkere tocht naar het weerkaatsende licht het beste weer. Sunshine My Sunshine, You Make Me Happy When Shies Are Gray You’ll Never Know Dear How Much I Love You, You Can’t Take My Sunshine Away. In het prachtige door strijkers begeleidende Lullabies laat hij door het zonlicht de grijsheid verbleken totdat deze tot niets vervaagd is.

Toch is het sfeervolle net wat meer elektronische Haunted Mountain een stuk zwaarder dan zijn voorganger en haalt een beter zingende Buck Meek zeker ook de nodige winst uit zijn meer intieme voordracht. De liefde, het blijft een pijnlijk onderwerp waar hij zijn ex-geliefde Adrianne Lenker op de Big Thief albums niet mee wil confronteren. Begrijpelijk dus dat hij die liedjes voor zijn solowerk bewaard. De voortkabbelende semi psychedelische Mood Ring liefdesdrug, de onwetende onschuld van het nachtzwemmen in een rivier aan de Bronx. De vrije wereld ligt nog aan je voeten. De enige rimpels worden door het golvende water gevormd, twijfel is enkel een nietszeggend begrip. Het verdwalen in de hemelse ogen van het teder strelende Paradise.

Het is duidelijk dat Buck Meek een minder realistische kijk op de afgesloten relatie heeft en nog overduidelijk in het verleden leeft en zich aan die Didn’t Know You Then eerste kus vastklampt en ook het onderzoekende Where You’re Coming From staat bij die eerste allesbeslissende ontmoeting stil. Dat iedereen anders met het verwerkingsproces omgaat is komt daardoor heel duidelijk naar voren, alleen is hier het verdriet weg gefilterd, bijna onzichtbaar gecamoufleerd. De traumatische Cyclades bijna doodervaring is daarentegen juist zeer gedetailleerd en wordt door stevige gitaarakkoorden opgeschrikt. Een niets aan de hand motortripje van zijn vader eindigt bijna in een fataal auto ongeluk en krijgt jaren later nogmaals een soortgelijke wending als zijn moeder net niet aan die wenkende hemelpoort aanklopt.

Ook de berustende Secret Side pianotoetsen staan bij het naderende sterfelijke stil, maar geven er een teder gevoelige geromantiseerde twist aan. De stevig rockende Undae Dunes U.F.O. fantasie sluit hier muzikaal lekker op aan, maar is tekstueel een stuk minder interessant. Dat is het afsluitende The Rainbow dus wel, maar hier leent hij de woorden van de in 1979 overleden folkartiest Judee Sill, die deze in haar dagboek gebundeld heeft. Het is veel meer dan een waardig eerbetoon, het vat tevens zijn kijk op het zinvolle bestaat compleet samen. Uiteindelijk is het de kunst om overal de schoonheid uit te halen. Buck Meek slaagt hier zeker in, al mist hij toch wel de emotionele Adrianne Lenker lading die hem hierin van alle kanten overtroeft.

Buck Meek - Haunted Mountain | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Buck Meek - Haunted Mountain - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Buck Meek - Haunted Mountain
Ik vond het solowerk van Buck Meek tot dusver een stuk minder interessant dan het werk van zijn band Big Thief, maar Haunted Mountain maakt meer indruk, al is het maar vanwege het heerlijke gitaarwerk

Haunted Mountain van Buck Meek is, net als het vorige soloalbum van de Amerikaanse muzikant, een album dat aangenaam voortkabbelt en daarom makkelijk verleidt, maar de houdbaarheid viel me de vorige keer tegen. Ik heb het idee dat het deze week verschenen Haunted Mountain langer mee gaat. De songs zijn sterker en Buck Meek zingt met meer overtuiging en natuurlijk is er het heerlijke gitaarwerk dat hier en daar lekker ruw en gruizig klinkt. Haunted Mountain doet absoluut uitzien naar een nieuw album van Big Thief, maar het is een meer dan aardig tussendoortje, dat iedere keer dat je naar het album luistert weer iets meer overtuigt.

Ik was helemaal aan het begin van 2021 best gecharmeerd van Two Saviors, het tweede soloalbum van de Amerikaanse muzikant Buck Meek. Ik denk echter niet dat ik het album na het intypen van mijn positieve recensie nog heel vaak heb beluisterd en eerlijk gezegd weet ik dit wel zeker. Het soloalbum van Buck Meek deed uiteindelijk toch een stuk minder met me dan de albums van zijn band Big Thief en ook de soloalbums van medebandlid Adrianne Lenker sloeg ik uiteindelijk een stuk hoger aan, waardoor ik Two Saviors heel snel vergat.

Desondanks was ik vorige week, na de eerste beluistering van het nieuwe soloalbum van Buck Meek, best onder de indruk van Haunted Mountain. Vanwege de ervaringen uit het verleden ben ik dit keer echter niet direct achter het toetsenbord gekropen en heb ik het album een week laten liggen om vervolgens te zien of het album er ook in het aanbod van deze week uit zou springen. Misschien had de Amerikaanse muzikant het geluk dat de spoeling behoorlijk dun is deze week, maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat Buck Meek een album heeft gemaakt dat beter is en langer mee gaat dan zijn vorige album.

Net als op Two Saviors maakt Buck Meek ook op Haunted Mountain vooral laidback songs, die stevig zijn verankerd binnen de Amerikaanse rootsmuziek. Het zijn songs die met een beetje fantasie een plek hadden kunnen vinden op Big Thief’s Dragon New Warm Mountain I Believe in You. Op de albums van Big Thief ben ik Buck Meek steeds meer gaan waarderen als gitarist en ook op zijn nieuwe soloalbum maakt de Amerikaanse muzikant makkelijk indruk met lekker ruw of juist uiterst ingetogen gitaarwerk.

In muzikaal opzicht vind ik Haunted Mountain een stuk interessanter dan zijn voorganger en niet alleen vanwege het geweldige gitaarwerk. Zeker als ik het album met volledige aandacht en bij voorkeur met de koptelefoon beluister hoor ik van alles gebeuren op het album en blijken de op het eerste gehoor eenvoudige songs van Buck Meek toch wat complexer in elkaar te steken.

Het zijn songs die al snel een stuk memorabeler zijn dan die op het vorige soloalbum van de Amerikaanse muzikant, wat mogelijk ook de verdienste is van de samenwerking met singer-songwriter Jolie Holland, die meeschreef aan een aantal songs. Buck Meek schreef overigens op zijn beurt mee aan een aantal songs op het nieuwe album van Jolie Holland, dat volgende maand verschijnt en dezelfde titel heeft als het album van Buck Meek.

Haunted Mountain bevat vooral optimistische songs, die onder andere de liefde bezingen, waardoor het album wat minder melancholisch klinkt dan de muziek van Big Thief. Lang niet iedereen is gecharmeerd van de zang van Big Thief zangeres Adrianne Lenker en ook de stem van Buck Meek zal niet door iedereen gewaardeerd worden. Zelf hoor ik echter wel verbetering vergeleken met zijn vorige solowerk en de zang van de Amerikaanse muzikant zit mij dit keer nergens in de weg.

Of ik het nieuwe soloalbum van Buck Meek over een paar maanden nog steeds uit de kast trek durf ik nu niet te voorspellen, maar voorlopig bevalt Haunted Mountain me uitstekend en hoor ik absoluut de meerwaarde van het solowerk van de Big Thief gitarist, die niet alleen als gitarist, maar ook als singer-songwriter overtuigt. Erwin Zijleman