Mahalia Jackson - Newport 1958 (1958)

Tijdens de aankondiging op het album wordt Mahalia Jackson aangekondigd als een gospelzangeres. Dat is gezien de thematiek van de liedjes ook niet zo gek, en eigenlijk niet meer dan terecht. Religie staat eigenlijk centraal in elk liedje. Toch doet de stem van Mahalia Jackson me denken aan een blueszangeres. Ze heeft een heerlijke vibrato en in de meer uptempo liedjes hoor je ook een flinke portie soul. De instrumentale begeleiding is over het algemeen redelijk sober en volledig in dienst van de indringende en intense stem van Mahalia Jackson. Ze stelt zich heel bescheiden op, zingt geconcentreerd en ik ben dan ook behoorlijk onder de indruk van haar vocale prestaties. Ondanks dat ik niet religieus bent, vind ik religieuze muziek wel intrigerend. Over het algemeen wordt het gebracht met emotie en passie en dat spat ook af van "Newport 1958". Het Newport festival heeft al vele mooie jazz- en bluesalbums voortgebracht en "Newport 1958" past volledig in die traditie.

Er ligt natuurlijk wel een lijntje tussen gospel en blues. Ik ben geen enorme gospelliefhebber en wat afkerig van religie, christelijke religies in ieder geval. Echt hoge ogen gooit deze dan ook niet, maar de performance en de overtuigingskracht van Mahalia Jackson is moeilijk te ontkennen.