King Gizzard & The Lizard Wizard - PetroDragonic Apocalypse; or, Dawn of Eternal Night: An Annihilation of Planet Earth and the Beginning of Merciless Damnation (2023)

Een plaat die Metallica best had willen maken, denk ik zo.

De eerste paar luisterbeurten is hij al goed, en ik heb zo'n gevoel dat hij alleen maar beter gaat worden.

Een uitermate positieve / lovende recensie van Zware Metalen, hier te lezen!

Mijn 1e reactie na een 1e luisterbeurt gisteren: interessant plaatje, dat ik niet zo 1 2 3 eenduidig kan categoriseren

Voor mij de kennismaking met deze band en op basis van wat ik nu zo hier en daar lees, interessant genoeg om 's verder in te duiken / te volgen...

Op basis van je top 10 zou ik je Polygondwanaland (meest proggy, 1 lange trip) en Ice, Death, Planets, Lungs, Mushrooms and Lava (7 songs ontstaan uit jams in 7 verschillende toonladders) aanraden, en eventueel Infest The Rats' Nest (hun eerste metalplaat en hoe sterk ook, komt amper aan de enkels van deze PetroDragonic Apocalyse)

(ik verwacht nog een aanvulling van ABDrums)

Misschien moet ik m'n Top-10 's bijwerken; m'n muzikale horizon is inmiddels behoorlijk verbreed richting de ruigere kant van het (prog)metal spectrum.

Dat doet niets af aan m'n liefde voor de prog trouwens, maar maakt het samenstellen van een representatieve Top-10 wel steeds lastiger...

Een aantal weken geleden heb ik mijn top tien ook maar weer eens bijgewerkt. Normaal maak ik telkens maar enkele kleine volgordewijzigingen, maar de laatste keer dat ik hem heb bijgewerkt is mijn nummer één artiest veranderd. Sinds jaar en dag was dat Opeth, maar ik heb ervoor gekozen King Gizzard & The Lizard Wizard op numero één te zetten. Dat lange verhaal bespaar ik jullie hier maar even, maar ik vond het wel herkenbaar om te lezen dat het bijwerken van de top tien zelden tot nooit gebeurt. Volgens mij hebben best wel veel users op MusicMeter last van dat euvel.

Om op het verzoek van Mindscapes terug te komen: ik ben altijd bereid suggesties te geven als het gaat om muziek, en zeker wanneer het gaat om een artiest die ik zeer hoog heb zitten. Ik had al gedacht dat jij Polygondwanaland zou tippen, aangezien dat jouw favoriete album van de band is en omdat wij daar een poosje geleden een leuke discussie over hebben gevoerd. In het kader van die discussie zal het je wellicht niet verbazen dat ik Omnium Gatherum aanbeveel als startpunt. Daar heb ik twee redenen voor: ten eerste omdat hun - in mijn bescheiden optiek - beste nummer, The Dripping Tap, op die plaat te vinden is, en ten tweede omdat dat album erin slaagt om te laten zien hoe veelzijdig en divers de band te werk gaat tegenwoordig. Het geeft een goed beeld van waar de band muzikaal voor staat.

Als laatste wil ik je nog meegeven om vooral veel livevideos van de band op te zoeken en de beluisteren. Die zijn in overvloed op YouTube te vinden. De afgelopen weken betrap ik mezelf er steeds vaker op livemateriaal van King Gizzard te beluisteren in plaats van hun studioalbums via Spotify. Dat komt omdat King Gizzard eigenlijk een rasechte live- / jamband is. Je zult me wel begrijpen wanneer je de proef op de som neemt, maar kort gezegd vindt ik de band veel en veel beter live dan dat ze in de studio zijn.

Dus om alles heel kort samen te vatten: luister naar Omnium Gatherum en met name naar livemateriaal van de band. Ik denk persoonlijk dat met name dat laatste de beste en leukste manier is om te ontdekken waar King Gizzard & The Lizard Wizard voor staat en waarom ze - wederom in mijn bescheiden optiek - zo belachelijk goed zijn!

Na een 2e aandachtige luisterbeurt kan ik gerust stellen dat ik onder de indruk ben: hier wordt op een originele en erg aanstekelijke wijze veel samengebracht van wat ik in m'n muziek graag hoor:

Ik denk bijv. aan de rauwere "retro"-sound van Motorpsycho, de hypnotiserende psychedelische stoner van King Buffalo en zelfs Tool komt in gedachten bij bepaalde ritmische structuren, riffs en percussiegebruik.

En dat voor een groep (relatief) jonge honden van Down Under => Klasse ! (+ ½*)

Ik vermoed dat legian, Ayreonfreak en misschien Alicia hier ook wel iets mee kunnen...
(of zoals het hier terecht gesteld wordt: "Essentieel voor elke metal- en muziekliefhebber, dit geschubd curiosum.")

Heel misschien!

Dank voor de tip, ProGNerD

Wat nu in mijn gedachten opkomt: wat een belachelijk volle discografie heeft deze band in tien jaar opgebouwd. Ik zal het eens checken ProGNerD

De kwantiteit van hun discografie gaat inderdaad echt nergens meer over. Ze hebben niet één, maar twee keer vijf albums in een jaar uitgebracht (2017 en 2022), waarbij ik de live-albums nog niet eens meereken. Krankzinnig, maar echt diep veel respect. Bovenal ook vanwege het feit dat ik vind dat de kwaliteit niet onder de enorme werklust heeft te lijden.

Ik ben deze band een beetje aan het ontdekken, wat best een opgave is met zo'n mega discografie. Voor het gemak heb ik me o.a. gewaagd aan het nieuwste album. Ik moet zeggen dat deze plaat me héél goed bevalt. Proggy trash metal. Love it.

Thrash

Maar dat hoor ik er zo niet in. Ik vind het meer een soort Motörhead meets Hawkwind. Of eerder een op hol geslagen Cathedral. Instrumentaal heel interessant maar de zang is wel tergend saai.

Excuus voor deze ongelukkige spelfout. Het moge duidelijk zijn dat ik deze muziek zeker geen troep vind.

The Lord Of Lightning en deze Witchcraft scharen onder de beste nummers van de band! MAN, wat lekker!! Mooi dat Witchcraft vaak voorbij komt op de radio ook!

Met wat gewenning is het heerlijk weglopen met deze leuke amalgaam vol rock en roll energie. Blijken ze al een hele discografie op de naam te hebben staan waar Frank Zappa bijna jaloers op kan zijn. Wist ik veel.

Oja, de hoes is helemaal goud natuurlijk.

*gauw wegduikt voor hoonreacties van aanhangers van de minimalistische symmetrieterreur uit het mooie hoezentopic.

Godver wat een lekkere plaat is dit dan. Meestal draai ik nieuwe albums een stuk of 3x om een mening te vormen en indien nodig wat favorieten in mijn afspeellijst te gooien, maar ik kan niet stoppen met luisteren. Elke keer lijken de nummers beter te worden en zelfs de wat zwakkere broeders gaan heerlijk mee in de vibe van het album. Supercell, Witchcraft en Gila Monster zijn absolute krakers voor mij.
Typisch om fan te worden net nadat ze in Nederland gespeeld hebben. Ben sowieso benieuwd hoe de setlist eruit ziet met zo'n absurde discografie.

Haha, elk optreden compleet anders. Scroll gewoon eens door pakweg de laatste 4-5 concerten van de voorbije week: Search for setlists: kglw | setlist.fm

Onderaan elke setlist zie je een taartdiagram en oplijsting met het aantal gespeelde nummers per album. Ze hebben een spreadsheet, hoorde ik in een interview vorige week. Zorgt voor een goede "discografische" balans na al die honderden optredens...

Wat een plaat zeg. Ik had ooit vaag wat gelezen over King Gizzard & The Lizard Wizard maar vanwege droevige periodes van akelige neerslachtigheid en het onvermogen ook maar enig geluid te verdragen, nooit aan deze Australische muzikanten toegekomen.

Nou fijn, we voelen ons ondertussen wat beter en dus deze plaat maar aangeschaft op iTunes. Onder het afwassen eens geluisterd en man, man, man... Afwassen werd plots een prachtig avontuur. Nou ja, een apocalyptisch scenario is natuurlijk geen rooskleurige bedoening, maar onder de klanken en dreunen van zeven strak uitgerekte metaltracks is dat helemaal niet erg.
Metal... Als ik het goed heb gelezen is het iets wat niet ongewoon, maar zéker niet gewoon is voor King Gizzard & The Lizard Wizard. Hoewel ze experimenteel van aard zijn, lijken de meeste platen zich in de wereld van psychedelische rock te bevinden. Toch blijven nummers als Supercell en Gila Monster direct kleven in het werkgeheugen waardoor ze diezelfde avond als een echo nagalmden in mijn hoofd. Ook Dragon bracht een lach op mijn gezicht. Vooral dat stuk dat zo'n beetje alle instrumenten wegvallen (afijn, het drumstel blijft doordreunen) en de zanger herhaalt: "Dragon, dragon, dragon..."

En dan blijkt het dat King Gizzard & The Lizard Wizard echte werkpaardjes in de muziekwereld zijn (of moet ik hier spreken van werkdraakjes?) die de ene na de andere plaat uitbrengen. Een plaat of vierentwintig heb ik horen zeggen door een kale man op YouTube. Genoeg om mezelf in onder te dompelen de komende tijd. Als de zon weer kan schijnen... Dat is altijd maar de vraag. Zeker nu de herfst zijn intreden maakt. Maar ik denk dat het bij muziek van King Gizzard & The Lizard Wizard niet uit maakt: ze borduren lekker op hun creativiteit voort. Misschien dat ik dat ook maar moet doen.

KGLW is een bandje waar ik aan toe moet zijn, want al die creativiteit gecombineerd met de neiging om wel veel te schrijven maar niet te schrappen leidt ook wel eens tot irritatie om al het gefröbel. Maar na een paar maanden luisteren moet ik toch echt constateren dat dit toch echt een van de beste zware platen is van de laatste 10 jaar.

In het verleden heb ik me wel eens gewaagd aan een paar albums van deze band, maar de vonken sloegen nog nooit echt over met deze nochtans erg creatieve psych-rockgroep. Infest the Rats' Nest was de eerste echte metaluitstap van dit collectief, een oerdegelijke plaat maar nog niet genoeg om me overstag te doen gaan. Daarvoor was het wachten tot dit monster van een album, dat me vanaf de eerste luisterbeurt meedogenloos onderdompelde in haar in olie gedrenkte hellscape.

PetroDragonic Apocalypse is een gitzwarte, loodzware plaat die over je heen raast vanaf de eerste ronkende riff van Motor Spirit en die intensiteit aanhoudt tot het trippy einde van Flamethrower. Onderweg krijgen we een onweerstaanbare mix van stoner/doom/thrash met scheutjes polyritmische prog voorgeschoteld, waarbij de invloeden van bands als o.a. Motorhead en Tool duidelijk voelbaar zijn.

Per toeval zag ik gisteren de nieuwste Godzilla-film en ik kan me niet ontdoen van de indruk dat de heren zich door de kaiju-verhalen uit Japan hebben laten inspireren. Waar het beest daar symbool staat voor de zelfvernietigingsdrang van de mensheid met atoombommen, die de Japanse samenleving op haar grondvesten deden daveren in 1945, richt King Gizz haar pijlen hier op de onverminderde dorst van de mondiale samenleving naar fossiele brandstoffen (Motor Spirit).

Dat leidt tot een ontsporen van de weersystemen (Supercell) en de samenleving (Converge), waarna de mensheid in wanhoop haar heil en redding zoekt bij een heksenverbond (Witchcraft). Dit pakt echter verkeerd uit, want zij wekken in hun rituelen (per ongeluk?) een vreselijk monster (Gila Monster), dat de apocalyps inluidt (Dragon) en de mensheid ten onder doet gaan in de vlammen die ze zelf ontstoken heeft (Flamethrower).

Dit alles wordt verpakt in de ene na de andere heerlijke riff, groove of aanstekelijk refrein. Ook al neem je de teksten niet heel serieus of luister je er zelfs geen woord van, als je van moddervette, scheurende gitaren en stompende bas houdt kom je hier gegarandeerd aan je trekken. Er staat eigenlijk geen zwaktebod op dit album en favorieten benoemen waag ik me niet aan, behalve eentje dan: Dragon gaat mijn boekje in als het beste metalnummer dat ik in lange tijd gehoord heb. Dat nummer hakt gedurende bijna 10 minuten alles aan gort zonder ook maar één seconde te vervelen.

Had je mij een half jaar geleden gezegd dat een psych-rockgroep met het beste metalalbum van de afgelopen zoveel jaren voor de dag zou komen, ik had erom gelachen. Nu steek ik met plezier met beide handen de duivelshoorns omhoog voor King Gizzard & The Lizard Wizard en deze prachtige draak van een plaat.

Ik heb ‘m maar een mooi plekje gegeven in mijn top 10. Dit is gewoon de beste metalplaat en meest veslavende metalplaat die ik in jaren ben tegengekomen.

Pff dit album. Wat een topper. Favorieten wisselen constant elkaar af. Een brok energie die 48 minuten duurt en direct herhaalt mag worden.